لیلا اوتادی از بازیگران جوان سینمای ایران است که با حضور در فیلم های فرش ایرانی وبید مجنون به شهرت رسید. با اوتادی گفتگویی ترتیب داده و درآن دیدگاه های این جوان بازیگر نسبت به “بازیگری” را جویا شده ایم.
حرف های لیلا اوتادی
همه شهرت را دوست دارند
علاقه شما به بازیگری از چه چیزی نشات گرفت؟آیا از این کار به غیر از مسئله هنر بازیگری به چیز دیگری هم می اندیشیدید؟
شهرت مقوله ای است که برای همه جذاب است، اما رسیدن به شهرت یا ستاره شدن دلیل علاقمندی من به بازیگری نبود. من آدم تنوع طلبی هستم و دوست دارم همه چیز را تجربه کنم. احساس کردم از طریق بازیگری می توانم موقعیت های مختلف با آدم های گوناگون تجربه کنم.
اغلب فیلم هایی که بازی کرده اید، فیلم هایی بوده اند که بر شهرت بازیگران اتکا داشتند و به نوعی سینمای گیشه محسوب می شدند. این اتفاق ناشی از نوع انتخاب های شماست یا اینکه به شما پیشنهاد شده و چاره دیگری به غیر از انتخاب آنها نداشتید؟ قدرمسلم پیشنهادها بودند که مرا به این سمت کشیدند. تصور من این است که در سینمای ایران برای یک بازیگر باید زمانی برای تجربه های متعدد به وجود بیاید تا او مسیر اصلی خود را با توجه به قابلیت هایش پیدا کند. از آنجایی که تعداد بازیگران در سینمای ما بسیار کم هستند بنابراین اغلب انتخاب می شوند تا انتخاب کنند.
با این تفاصیل اگر مجال انتخاب با شما باشد، گرایش به چه نوع سینمایی دارید؟ سینمای گیشه ای یا سینمایی که به عنوان سینمای هنری و مبتنبی بر اندیشه شناخته می شود؟
من سینمای فرهنگی را نیز تجربه کرده و با کارگردانی چون مهرجویی و مجیدی هم همکاری داشته ام. اما سینمای بدنه هم به نظر من قشنگ است و برای من تجربه جذاب ولذت بخشی بود. اما درمورد انتخابم باید بگویم که هر جا هر نقشی به نظرم خوب باشد آن را انتخاب و بازی می کنم.
علاوه بر بازی در فیلم های”بید مجنون” و”فرش ایرانی”دراین حیطه پیشنهادی را داشته اید که از بازی در آن سرباز زنید؟
بله بوده، ولی بهتر است که اسم نیاورم. من معتقدم که یک نقش تاثیرگذار و کلیدی در یک فیلم گیشه ای به مراتب تجربه بهتری نسبت به یک نقش کوتاه در سینمای فرهنگی است. هرچند که سینمای ما اغلب مرد محور است و کمتر زنان محوریت فیلم ها را برعهده دارند. من سعی کرده ام نقش هایی را بازی کنم که اگر دارای محوریت نیست لااقل به چشم بیاید.
به نظرتان مهم ترین عامل فروش یک فیلم چیست؟
بازیگر. ولی آیتم های دیگری چون کارگردان و فیلمنامه نویس و… هم دخالت دارند.
پس چه می شود که یک فیلم با تعداد زیاد بازیگران چهره نمی فروشد؟
این به شرایط و زمان اکران و تبلیغات فیلم بستگی دارد. به هرحال همه عوامل درکنار هم فیلم را با اهمیت جلوه می دهند. اما حضور بازیگر یا ستاره مهم ترین نکته در فروش فیلم است.
فکر می کنید چه عواملی باعث می شود تا یک بازیگر تبدیل به یک بازیگر ستاره بشود؟
به نظرم با ارائه یک بازی خوب و یا یک چهره خوب نمی تواند ستاره شود. ستاره شدن یک امرانتخابی است که عده ای تصمیم می گیرند که یک نفر ستاره شود و او ستاره می شود؛ همین.
یعنی معتقدید مردم و مخاطب هیچ نقشی در تبدیل بازیگران به ستاره ندارند؟
نه. همان طور که گفتم خواسته و تصمیمات گروهی برای ستاره پروری است.
شما علاقمندید تا تبدیل به یک بازیگر/ستاره شوید و یا اینکه بازیگری حرفه ای جهت ارائه نقش های متفاوت و سخت؟
من فکر می کنم بازیگرحرفه ای شدن یا بودن آرزوی هرکسی است اما من دوست دارم توانایی هایم را برای ارائه هر نقشی بالا ببرم.
برای رسیدن به این هدف از چه راهکارهایی بهره می برید؟
من فکر می کنم جدای از اینکه یک بازیگر باید به روش ها ومتدهای بازیگری آشنایی داشته باشد، یکی از مهم ترین گزینه ها دیدن فیلم باشد. خواندن کتابهای تئوریک درباره بازیگری هم بی تاثیر نیست.
آیا تجربه در این روند تاثیری ندارد؟
تجربه درهمان یک یا دو سال اول برای بازیگر ایجاد می شود و ترس بازیگر از بین می رود.
به نظرتان بازیگری یک مقوله اکتسابی است یا ذاتی؟
هردو. من خودم تا به حال فکر می کردم که بازیگری کاملاً یک امر ذاتی است اما با توجه به خواندنی ها ودیدنی ها و به قول شما تجربه ها به این نتیجه رسیدم که این امر فقط نمی تواند ذاتی باشد.
نقش بیشتر توسط بازیگر شکل می گیرد یا اینکه کارگردان تاثیر بیشتری برای رسیدن بازیگر به نقش دارد؟
این بازیگر است که ابتدا با توجه به ذهنیات و توانایی هایش این کار را انجام می دهد، ولی بعد در تبادل نظر با کارگردان آن را به پختگی می رساند.
برای انتخاب نقش چه معیارهایی دارید؟
ابتدا فیلمنامه برایم اهمیت دارد و نوع نقشی که قرار است بازی کنم. کارگردان و درنهایت بازیگر مقابلم.
در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟
یک قرارداد برای فیلم سپیده دم به تهیه کنندگی آقای فرح بخش دارم. فیلم چهارانگشتی آماده اکران و تله فیلم بیرون از بهشت را هم آماده نمایش از تلویزیون است.