پروش تمساح یک فرصت شغلی عادی در ایران نیست. این خزنده با آرواره های قوی و بزرگ اش بومی ایران نیست و گوشت آن نیز خورده نمی شود و طرفدار چندانی ندارد.
اما این باعث نمی شود که یک زن وارد تجارتی نشود که بسیاری از ایرانیان از آن ابا دارند.
مژگان روستایی، اولین زنی است که مزرعه پرورش تمساح را در جزیره قشم، در خلیج فارس ایجاد کرده و یکی از نمونه هایی است که نشان می دهد جمهوری اسلامی ایران از “ اقتصاد مقاومتی” دفاع می کند و آن ایجاد شغل برای مقابله با تحریم ها ست.
روستایی این کار را با ایده تولید پوست تمساح برای ساخت کفش، کیف و کمربند برای فروش به لباس فروشی ها در داخل و خارج از کشور شروع کرد.
بهروز سالاروند، همسر وی هم قصد تولید گوشت تمساح برای صادرات دارد زیرا طبق قوانین اسلامی ایران، خوردن گوشت تمساح حرام است.
روستایی، که جانورشناسی خوانده است درحالیکه یکی از تمساح های تازه متولد شده را می بوسد، می گوید: “من می خواستم یک ایده جدید را دنبال کنم، کاری که تابحال در ایران نشده بود. حالا همسرم هم زمان بیشتری را برای پرورش تمساح می گذارد و از بچه تمساح ها مراقبت می کند.”
پرورش تمساح تا سال ۲۰۰۶ در ایران ممنوع بود تا اینکه روحانیون بعد از اینکه کارشناسان دامپزشکی توجیه اقتصادی شان را ارائه دادند، این ممنوعیت را لغو کردند.
روستایی و همسرش چهار سال پیش خانه شان در تهران را ترک کردند تا برای این کار به جزیره قشم بیایند؛ جزیره ای کوچک در تنگه هرمز.
هوای گرم و شرجی این تنگه که پنجمین تنگه عبور نفت در جهان است برای پرورش تمساح مناسب است.
آنها کارشان را با واردات هشت تمساح آب شور از مالزی آغاز کردند. خیلی زود این تعداد این تمساح ها به ۱۵ رسید و بعد ۲۰ تمساح بالغ را از تایلند وارد کردند.
بعد از تحریم های بانکی، انتقال پول برای خانواده روستایی مشکل شد و آنها مجبور شدند روش خود را تغییر بدهند. آنها دست از واردات تمساح برداشتند و وقت خود را برای تخم گذاری بیشتر تمساح ها مصرف کردند.
سالاروند می گوید: “هدف اصلی ما پرورش هرچه بیشتر تمساح است.” آنها ۵۰ تمساح دارند که این شامل ده نوزاد می شود و قرار است تا آخر امسال ۱۰۰ تمساح دیگر به این تعداد افزوده شود.
او می گوید: “ما برنامه داریم که در سه سال هزار تمساح پرورش بدهیم. ما به دنبال پرورش صنعتی تمساح هستیم.”
خبر مزرعه پرورش تمساح این مکان را بدل به یک منطقه توریستی کرده است. این مکان برای بیست نفر از اهالی بومی ایجاد کار کرده است. مغازه آب و غذا و فروشی نیز در کنار این مزرعه برپا شده است.
مقامات دولتی هم متوجه این تجارت شده اند و سال گذشته خانم روستایی عنوان “کارآفرین شایسته” را از آن خود کرد و جایزه گرفت.
لیلا بهشتی پور، توریستی که به مزرعه آمده است، می گوید: “این خیلی عالی است که یک زن مزرعه پرورش تمساح ایجاد کرده است. او الهام بخش زنان دیگر است.”
واشنگتن پست، ۲۹ آوریل
