حکومت جمهوری اسلامی تحت فشار تحریم های بین المللی و اعتراض و نارضایتی مخالفان در داخل، دست به شدیدترین سرکوب ها و جنایت ها می زند. پس از انقلاب اسلامی مجدداً حکم سنگسار به قوانین این کشور بازگردانده شده، ولی نکته مسلم این است که لغو موقت این مجازات در سال ۲۰۰۲ به طور رسمی اعلام شد. پیروزی محمود احمدی نژاد سه سال پس از آن و مخالفت مردم با دومین انتخاب سؤال برانگیز او به مقام ریاست جمهوری، شرایطی را برای حکومت مهیا کرد تا مجدداً به شیوه های اعدامی که مورد اعتراض جامعه بین المللی و همچنین شهروندان ایرانی است دست یازد.
به نظر می رسد که حکومت قربانی بعدی سنگسار را پس از پنج سال انتخاب کرده: سکینه محمدی آشتیانی ۴۳ ساله که به زنا محکوم شده است. این درحالی است که فرزندان وی به صورت عمومی اعلام کرده اند که مادرشان بی گناه است. عکس او با چادر همواره در دستان مدافعان حقوق بشر که کمپینی برای لغو این مجازات قرون وسطایی راه انداخته اند به چشم می خورد و به نماد این کمپین تبدیل شده است. ازنظر آنان، سنگسار مقوله ای است که تمامی دستاوردهای تمدن بشری را به چالش می کشد.
حکم سنگسار به طور کلی برای مجازات زنان درنظر گرفته شده، نه فقط به این دلیل که تعداد محکومان زن که متحمل این حکم می شوند بیشتر است. زنان تا گردن زیر خاک قرار می گیرند و مردان تا کمر. و اگر مردی بتواند درحین سنگ پرانی از چاله ای که در آن قرار گرفته فرار کند، در حکم وی تخفیف داده می شود. این حکم بی نهایت بی رحمانه است، زیرا سنگ های مورد استفاده نباید بیش از حد کوچک باشند تا به فرد محکوم آسیب جدی نرسانند و همچنین نباید بیش از حد بزرگ باشند تا مبادا او بدون زجر کشیدن بمیرد. شهادت چهار مرد یا سه مرد و دو زن کافی است تا چنین حکمی اجرا شود. این شیوه وحشیانه برای جرم هایی صادر می شود که به خوبی نشان می دهد دین سالاری افراط گرا می خواهد همچنان به هر قیمت که شده نظارت خود بر سنت ها و زندگی خانوادگی را حفظ کند.
حکومت دیکتاتوری و قرون وسطایی جمهوری اسلامی که آخرین راز بقا و مشروعیت خود را در انجام اقدامات افراط گرایانه می بیند، در زمان ریاست جمهوری احمدی نژاد، شخصیت فوق محافظه کار، لیست انتظار ۱۵ محکوم دیگر که قرار است سنگسار شوند را آماده کرده. و این درحالی است که جمهوری اسلامی با امضای برخی معاهدات بین المللی در زمینه حقوق بشر متعاهد رعایت مفاد آنها شده است.
لغو کامل سنگسار یکی از ابتدایی ترین معیارهای اصول بشری و انسان دوستی است.
منبع: ال پائیس، ۲۲ ژوئیه
