ژرژ مالبرونو
مسأله گردش مالی مهم ترین مانع در گسترش روابط بازرگانی میان ایران و فرانسه محسوب می شود.
آیا این نشان دهنده نرم تر شدن مواضع رسمی پاریس است؟ فیلیپ مارینی، در رأس هیأتی از کمیسیون مالی مجلس سنا، قبل از عزیمت به ایران اظهار کرد که ازسوی وزارت خارجه مأیوس نشده. تا قبل از آن، لوران فابیوس، وزیر خارجه فرانسه، بسیار خویشتن دارانه رفتار می کرد. او چند هفته پیش در مقابل صنعتگران هوایی گفته بود: “هنوز برای رفتن به ایران و انجام مبادلات بازرگانی خیلی زود است. هنوز هیچ کس نمی داند آیا توافق هسته ای انجام خواهد شد یا خیر.” خویشتن داری او باعث شد تا مسؤولان شرکت صنایع ایرباس که از ماه ها قبل برای همکاری ابراز آمادگی کرده بودند، مأیوس شوند و این درحالی است که رقیب آن، شرکت بوئینگ، مجوز فروش قطعات به ایران ایر را رسماً دریافت کرده است.
کمی پس از آن، ژاک اودیبر، “آقای هسته ای ایران”، در وزارت خارجه فرانسه، همان پیام را در زمان نشست مدف [نهاد کارفرمایان فرانسوی] در پاریس منتقل کرد. یکی از این کارفرمایان می گوید: “به ما می گویند با ایران کاری نداشته باشیم، ولی زمانی که در ماه ژانویه به همراه هیأت مدف به این کشور سفر کرده بودیم، شرکت های صنعتی فرانسوی که از مرکز ارتباطات از راه دور تهران دیدن کرده بودند، باور نمی کردند که تمامی تجهیزات این مرکز آمریکایی باشد.”
یک روزنه امید برای آلکاتل
اگر سفر ۱۱۰ شرکت فرانسوی به تهران باعث ایجاد امیدهایی شد، ولی از این پس به نظر می رسد که این امیدها به یأس تبدیل شده. یکی از صنعتگران هوایی دراین خصوص می گوید: “امیدواریم که سیاستمداران ما حداقل نسبت به مذاکرات درحال انجام یک موضع بیطرفانه و درعین حال خوش بینانه اتخاذ نمایند.” او در ادامه می افزاید: “حتی انگلیسی ها هم از ما جلو افتاده اند. جک استرا، وزیر خارجه پیشین بریتانیا، برای ایرانیان مقیم لندن لابی کرده است.”
همان طور که گفته شد، مسأله گردش مالی مهم ترین مانع در پیشرفت روابط بازرگانی میان ایران و فرانسه می باشد. درحالی که بانک های دیگر کشورها این ریسک را متحمل شده اند، مؤسسات فرانسوی نگران آن هستند که در بازارهای آمریکایی مورد تحریم قرار گیرند و به همین دلیل از تأمین بودجه برای انجام مبادلات، حتی مبادلاتی که مجوز آنها براساس توافق مقدماتی نوامبر صادر شده، سر باز می زنند. یکی از مسؤولان صنایع اتومبیل سازی فرانسه دراین رابطه با تأسف می گوید: “ما را مثل میخ به زمین چسبانده اند.”
تنها شرکت فرانسوی که توانسته کمی پیشروی کند، شرکت آلکاتل است که به نظر می رسد از سال ۲۰۰۶ به لطف شعبه آمریکایی اش، لوسنت، توانسته وارد معرکه شود. براساس اطلاعات به دست آمده، آلکاتل- لوسنت قراردادی معادل ۳۰۰ میلیون دلار، که ازسوی خزانه داری آمریکا نیز مجوز آن صادر شده، برای تأمین تجهیزات شبکه اینترنتی ایران منعقد کرده است.
صنایع فرانسوی به شدت از این وضعیت ناراحت اند، ولی امید آن دارند که وزارت خارجه واقع گرایانه تصمیم بگیرد و به امید پیشرفت در مذاکرات، مواضع خود را نرم تر سازد.
منبع: فیگارو، ۱۲ مه
