آدل اسمیت
واشنگتن برای جلب حمایت مسکو در سازمان ملل امتیازاتی به کرملین اعطا کرده است.
قطعنامه های سازمان ملل معمولاً نتیجه زد و بندهای بسیار میان کشورهای عضو شورای امنیت است که می خواهند منافع ویژه خود را حفظ کنند. قطعنامه ای که اکنون در نیویورک در دست بررسی است و می رود تا چهارمین سری تحریم ها را بر ایران تحمیل کند نیز از این قاعده مستثنی نیست. تبصره هایی که به شکلی حساب شده در متن این قطعنامه درج شده به خوبی نشان می دهند که امتیازات بزرگی از سوی دولت اوباما برای روسیه درنظر گرفته شده است: تحریم فروش تسلیحات، فروش موشک های S-300 روسیه به ایران را شامل نمی شود. چنین امتیازاتی طی روزهای اخیر از سوی مسکو و واشنگتن عنوان شده اند.
براساس متن این قطعنامه، تحریم ها هشت نوع از تسلیحات غیراتمی را دربر می گیرند که “موشک ها و سیستم های موشکی مطابق با آنچه در سازمان ملل در زمینه تسلیحات غیراتمی ثبت شده” را شامل می شود. حال آنکه اگر تسلیحات ثبت شده، سیستم های تدافعی موشکی زمین به زمین و هوا به زمین را دربرگیرد، سیستم زمین به هوا مانند S-300 جزو آن محسوب نمی شود. در پیش نویس این متن آمده است که “درخصوص سلاح های دیگر، هوشیاری و محدودیت باید سرلوحه کار قرار گیرد”.
روسیه، “یک فروشنده مسؤولیت پذیر”
روس ها این قرارداد فروش را که مبلغ آن به صدها میلیون دلار می رسد در سال ۲۰۰۵ با ایران مطرح کردند. از آن پس، مقامات روسی همه گونه دلیل و بهانه آورند تا از تعهدات خود شانه خالی کنند. دولت اوباما مایل است اینگونه برداشت کند که اگر کرملین این اقدام را نیمه تمام گذاشته، دلیل آن حفظ اطمینان خود نزد دیگر کشورهای غربی بوده است. جیمز کرولی، سخنگوی وزارت خارجه امریکا، در این رابطه می گوید: “روسیه رفتار خود را در قبال جمهوری اسلامی عوض کرده.”
میخائیل مارگلوف، سناتور روسی، به نوبه خود روی این مسأله پافشاری می کند که روسیه یک “فروشنده مسؤولیت پذیر” است و “به هیچ وجه علاقه مند نیست خاورنزدیک را نظامی کند”.
همین روسیه، که بسیاری از شرکت های آن طی سال های اخیر به حمایت از برنامه هسته ای و سیستم موشکی ایران متهم شده اند، می تواند برای پیروزی دیگری به خود ببالد. ایالات متحده روز جمعه اعلام کرد که تحریم های خود علیه چهار شرکت روسی را برداشته است. این درحالی است که ژانویه امسال نیز دو شرکت دیگر از زیر تحریم امریکا خارج شدند. یکی از این شرکت ها، بازوی مسلح کرملین است: “روسوبورون اکسپورت”. سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه، این خواسته کرملین را در آخرین دقیقه روی میز گذاشت، درحالی که قبل از آن توافق خود را نسبت به محتوای پیش نویس تهیه شده توسط امریکا اعلام کرده بود.
تلاش های دولت اوباما برای مسکو از طرف هر دو اردوگاه سیاسی امریکا مورد انتقاد قرار گرفتند. درواقع آنان از این نگران اند که اعطای این امتیازات نتایج منفی درپی داشته باشد و پیامدهای آن وخیم تر از آنچه باشد که قرار بود نسبت به ایران اعمال شود. جان بولتون، سفیر ایالات متحده در سازمان ملل در زمان ریاست جمهوری بوش، می پرسد “به واقع روسیه چه سازش های دیگری را موفق شده به دولت اوباما که مشخص است مأیوس شده تحمیل کند؟”
منبع: فیگارو، ۲۴ می
