نقاشی های آلا دهقان، کاوشی است درباره ناتوانی و آسیب پذیری. آنچه که در پس این ماهیچه ها و نیروی ظاهری پنهان شده است. او تجربه وحشتناک هستی را به نمایش می گذارد، چیزی که در دیگرسوی زیبایی بدن انسان پنهان شده است…
آمیختگی ضعف و قدرت انسانی
60 اثرنقاشی با ابعاد کوچک از این هنرمند ایرانی این روزها در گالری آران تهران برپاست. این نمایشگاه دوازدهمین نمایشگاه نقاشی و دومین نمایشگاه انفرادی اوست.آلا دهقان در زمستان گذشته در نمایشگاه گالری راه ابریشم، نمایشگاه رعد و برق در گالری روپک پاریس و نمایشگاه گل و بلبل در گالری طراحان آزاد شرکت کرده است. آلا دهقان در این نمایشگاه مجموعه یی از آثار جدید خود را که با تکنیک ترکیب مواد روی کاغذ انجام شده از مجموعه های “پدر پنهان”، “مخفیگاه”، ”خاطرات دورشونده”، “اتاق ابری”، “دست ها” و همراه با مجموعه دیگری با عنوان “زندگی خواهر من است” به نمایش گذاشته.
نقاشان فیگوراتیو درابتدای کار خود بدن انسان را به صورت آرمانی نشان دادند و کار آنان نتیجه ای کاملا غیر رئالیستی داشت. توصیف و ستایش بدن انسان به شکلی فراگیر تقریبا موضوع همه گونه های هنری از دیرباز تا کنون بوده است. ماهیچه های ورم کرده و قوی بدن انسان منبع الهام نسل های متمادی هنرمندان بوده و لابد تا زمانی که انسان وجود داشته باشد، خواهد بود.آلا دهقان یک نقاش ایرانی است که عمیقا تحت تاثیر جنبش های فیگوراتیو قرار گرفته است. نقاشی های او کاوشی است درباره ناتوانی و آسیب پذیری. چیزی که در پشت ماهیچه و نیرو پنهان شده است. او تجربه وحشتناک هستی را به نمایش می گذارد، چیزی که در پس زیبایی بدنی انسان پنهان شده است.دهقان نقاشی است که بیشتر بر سیاق وسبک شخصی خودش عمل می کندو نگاهش در هنر معطوف به نقاشی کردن آن هم به مفهوم سنتی و دیرینه نیست. نقاشی های او داستان انسان هایی است که کوشش می کنند تا خودشان و دیگران را با زیبایی بدنی و نیرویشان فریب دهند. انسان به پوششی از نیرو و زیبایی نیاز دارد تا خودش را از تهاجم بیرونی حفاظت کند. بنابراین در پشت این نمای بیرونی نیرومند، روح آسیب پذیری وجود دارد که ترحم و کمک را جستجو می کند. او اندام را از شکلی زیبا به شکلی نامطلوب تبدیل می کند. این اندام مرزی میان گروتسک (رازآمیزی) و زیبایی پیدا می کنند. ایده انسان در آثار او از کنار هم گذاشتن آسیب پذیری، ناتوانی و رنج انسان شکل گرفته است. او انسان را به طور همزمان در موقعیتی زیبا و تراژیک نمایش می دهد. طراحی های فیگوراتیو او نیز شامل انسان در موقعیت های گوناگونی چون خوابیدن و اندیشه کردن بر چیزی نامعلوم است.دهقان درارائه آثارش بسیار متفاوت عمل می کند و تقریبا تماشاگران کارهای خود را به از هم گسیختگی خاصی دعوت می کند که خود کاشف ان است.در نقاشی های این هنرمند که در ابعاد کوچک ودر تعداد زیادی در گالری دیده می شوند موضوع قربانی شکل وانگاره ها قرار می گیرد و توجه مخاطب بیش ازهرچیز معطوف تکنیک اجرا قرار می گیرد تا محتوای معمول درقاب ها.دهقان دراین نمایشگاه ایده آثارش را ازتصاویری الهام گرفته است که بیدارکنده نوستالژی کودکانه نسل اوست ودرپروسه شکل گیری این ایده به پیچیده گی هایی دست یافته است که درپایان به سادگی و آرامش می رسد.
نقاشی‌های آلا دهقان، به نوعی همراه با درماندگی توام با خشم است. او روی کاغذهایی کوچک مانند کودکان با مداد شمعی و پاستل و گواش نقاشی می‌کند و آثار نیمه فیگوراتیو او بدون نظم و ترتیبی در حال فرار از فضای تهی است.آثار قبلی این هنرمند بیشتر معطوف درونیات او بوده اما در نمایشگاه جدید دهقان شاهد اجرای ایده هایی هستیم نسبت به گذشته فارغ تر از ترکیب بندی شدید در حس درونی است.
شیوه پرداختن به موضوعات هنرمند، در دایره نقاشی اکسپرسیونیسم جایی می گیردو توان رایج فیگوراتیو، که در دستور کاری کلاس ها به صورت آکادمی به او دیکته شده است کاملا در این آثارش سایه افکنده است. از این روبه نظر می آید دهقان می کوشد تا به ساختار محکمی در طراحی دست یابد.رنگ ها ی تند با مرزبندی های قابل قبول از جمله ویژگی های نقاش در تابلوهایش است.نگاه کودکانه نقاش به تابلوها اگرچه در همه آثار موجود است و هنرمند تلاش دارد تا با تاکید براین نگاه خود و آثارش را ازهرگونه مرزبندی خاصی برهاند اما دربرخی از قسمت های کاری این نقاش جوان به سادگی می توان خطوط و الهامات بسیار منسجی را از نقاشان بزرگ دنیا دید.مهم ترین ویژگی های این تابلوها در کاتالوگ گالری هم وجوددارد: “آثار نیمه فیگوراتیو او بدون هیچ گونه نظم و ترتیبی در حال فرار از فضای تهی هستند… احساس در دام افتادگی که همه جا را اشغال می کند، ظریف اما قاطع. راهی به بیرون نیست، نه حتی به سوی فضای تهی.“
عدم فضاسازی درکارهای دهقان است که توجه مخاطبین را به خود جلب می کند. عدم کاربرد و تاثیر این عناصر در ساختار نقاشی او بسیار حیاتی می‌شود و به تدریج نوعی خلاصه‌گویی و بیان اشاره‌ای در نقاشی‌ها، و در نهایت مسیر معرفی ارتباط بصری و فعال عناصر به جای بیان جزئیات آنها به کار گرفته می‌شود.آلا دهقان و آثارش، تکه‌هایی از افسانه‌ای هستند که به درستی در میان واپسین معنای زندگی در شوق اشتیاق دیدار شقایق‌ها آفریده شده اند. او، برای تمامیت قدرت آفرینش آثارش و در تمامیت آفاق احساسات خود که ضمیر کودکی وام گرفته است و بدین جهت است که به دنبال نوع یساختار شکنی است.