آیا زنان ایران می توانند در میدان های مسابقات فوتبال حضور پیدا کنند؟ فرستاده ویژه اکسپرس به تهران مروری دارد بر این مسئله مجادله برانگیز.
اگر طراح فرانسوی پلانتو اینجا بود می گفت جای زن ها خالی است. در این روز چهارشنبه 11 فوریه بر سکوهای استادیوم آزادی تهران که شاهد برگزاری مسابقه ای سرنوشت ساز میان تیم های ایران و کره جنوبی است، حدود سی تماشاگر زن را می توان شمارش کرد: دو دیپلمات در جایگاه مخصوص، یک روزنامه نگار در جایگاه روزنامه نگاران و عده ای زن که از کشور صبح آرام برای تشویق بازی تیم کره جنوبی آمده اند و به همراه هواداران مذکر تیم که به جماعت فروتن و پر هیاهوی کره ای های مقیم تهران تعلق دارند، به صندلی های ضلع شمالی استادیوم تبعید شده اند. امّا از زنان ایرانی اثری و نشانی نیست زیرا معابد توپ های گرد تا اطلاع ثانوی برای” خواهران” ایرانی به مثابه دژهای تسخیر ناپذیر درآمده اند.
البته می توان گفت تقریباً زیرا زنان ایران وقتی قرار است در باروهای مذکر سالاری رخنه ایحاد کنند در شجاعت دست کمی از مردها ندارند.
در اواخر ژانویه دختر نوجوانی که لباس پسرانه پوشیده بود ــ دخترها گاهی به این حیله قدیمی متوسل می شوند امّا به ندرت ــ وسط مسابقه فوتبال در استادیوم آبادان دستگیر شد. حین ابراز احساسات با صدای زیر زنانه، تماشاگران بغل دستش متوجه شدند که او دختر است و با شهامت پلیس را خبر کردند.
رئیس پلیس محلی که نمی دانست باید چه کار کند سرانجام قضییه را با خبر کردن خانواده دختر ختم کرد و آن ها هم عمو را برای برگرداندن دختر یاغی روانه کردند.
مسئله حضور زنان در استادیوم ها چنان ابعادی پیدا کرده است که جعفر پناهی با الهام از آن فیلم بلندی به نام” آفساید” ساخت ـــ عنوانی مناسب تر از این امکان نداشت بتوان پیدا کرد. فیلم اجازه نمایش نیافت امّا ویدئوی قاچاق آن در ایران دست به دست می گردد.
کار به جائی رسید که مسئله ابعاد دولتی پیدا کرد. در آوریل 2006 رئیس جمهور ایران، محمود احمدی نژاد زمان را برای رفع ممنوعیت حضور زنان در مسابقات فوتبال مناسب تشخیص داد امّا تشخیص اش اشتباه بود و پی آمد آن فاجعه بار. رهبر انقلاب علی خامنه ای تحت فشار شورای علمای شهر مقدس قم به مخالفت با تصمیم رئیس جمهور تحت حمایت خود برخاست و احمدی نژاد ناچار شد حرفش را پس بگیرد.
روز بیستم ژانویه یعنی چند روز پیش از رویداد فی البداهه آبادان، رسوائی دیگری در مدار سیاره فوتبال ایران اختلال ایجاد کرد. استقلال، باشگاه معروف فوتبال پایتخت جرئت پیدا کرد که پا را از خط بیرون بگذارد و یک مسابقه تمرینی میان بازیکنان فوتبال دختر و پسر باشگاه به راه انداخت. فریاد اعتراض از همه طرف بلند شد و کارت های قرمز برسر خاطیان باریدن گرفت که نتیجه اش انحلال تیم دخترها و تعلیق از کار سه تن از مسئولین بود که در میان آن ها دو مربی باشگاه دیده می شدند. علاوه بر این تعلیق شدگان به پرداخت جریمه های سنگین محکوم شدند.
امّا حدود دوازده سال پیش زنان فوتبال دوست اصلاح ناپذیر ایران توانستند برای ساعاتی شاهد افتخار را در آغوش گیرند: در فضای هیجان زده و پر شور و نشاط انتخاب تیم های برنده برای شرکت در جام جهانی فوتبال 1998 در فرانسه، 5000 تن از زنان هوادار تیم ایران توانستند به زور از در ورودی مجتمع ورزشی آزادی به داخل استادیوم رخنه کنند و به جمع مردانی که به جشن و پایکوبی مشغول بودند بپیوندند. امّا این پیروزی دنباله نداشت. ده سال پس از این واقعه پاسداران نظم و عفت زنانی را که می خواستند برای دیدن مسابقه دوستانه ایران و آلمان از لای در رد شوند بدون کمترین ملاحظه عقب راندند. و چه مسابقه ای که از آن بوی نفس های شیطان به مشام می رسید زیرا بر روی بسیاری از تابلوهای الکترونیکی که تامین کنندگان هزینه تیم میهمان در اطراف چمن نصب کرده بودند مارک های مشروبات الکلی تبلیغ شده بود.
در این روز 11 فوریه چمن زمین مسابقه نیاز به آبیاری پیدا نکرده است زیرا بارش برف سبک آن را آب داده. تیم میزبان با یازده بازیکن اش بر روی چمنی که براثر بارش برف به لجنزار تبدیل شده، در برابر شوت جانانه بازیکن ایرانی جلای وطن کرده، جواد نکومن بازیکن وسط تیم اوساسونا( لیگ اسپانیا)، بازی مزخرفی ارائه می دهد. از حالا به بعد فقط یک معجزه می تواند ایران را روانه مسابقات جام جهانی که در سال 2010 در آفریقای جنوبی برگزار خواهد شد کند. وقتی تصور بر آن باشد که می توان نیمی از” خلقت” را حذف کرد نیمه حذف شده هر طور شده انتقامش را می گیرد.
بعدالتحریر:اگر به شما گفتند زن های ایرانی کلّه شق اند باور کنید. روز پنجشنبه گذشته خبر رسید که گویا چهار زن جوان موفق شدند به طور ناشناس خود را در یکی از اتوبوس های حامل هواداران تیم کره جنوبی جاکنند و بدون دردسر وارد مجتمع ورزشی بتونی شوند…
منبع: اکسپرس 11 فوریه