درحالی که طی چند سال گذشته ممنوعیت برگزاری مجمع عمومی “کانون نویسندگان ایران”، سابقه دارترین تشکل صنفی نویسندگان ایران، به یکی ازموانع فعالیت صنفی نویسندگان مستقل ایرانی تبدیل شده بود، معاون فرهنگی وزیر ارشاد روز گذشته بطور کلی فعالیت “کانون نویسندگان ایران” را غیرقانونی اعلام کرد.
وی گفت “هیچ نهاد رسمی با عنوان “کانون نویسندگان” در کشور به ثبت نرسیده و نهادی با این عنوان که مجوزی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت کرده باشد، وجود خارجی ندارد”.
محسن پرویز با موضع گیری علیه فعالیت کانون نویسندگان ایران همچنین به خبرگزاری رسمی جمهوری اسلامی ایرنا گفت “افرادی که با این عنوان فعالیت می کنند، ممکن است همانند برخی افراد مختلف گردهم جمع شده اند و ”بیانیه سیاسی” صادر می کنند و این فعالیت فرهنگی نیست.”
معاون فرهنگی صفارهرندی در اظهارات خود علیه کانون نویسندگان با این ادعا که “در ایران مقوله ای به نام ”سانسور” وجود ندارد”، درباره چگونگی برخورد با کانون نویسندگان نیز گفت “برخورد با این تشکیل وظیفه دستگاههای ذی ربط است و جایی که فعالیت فرهنگی و مجوز ندارد، قانون باید با آن برخورد کند.“
اظهارات محسن پرویز درحالی است که اعضای کانون نویسندگان ایران پس از شش سال عدم صدور مجوز برای برگزاری مجمع عمومی دو هفته پیش در 17 تیرماه طی یک اقدام ابتکاری به رای گیری پستی پرداخته و انتخابات خود را به صورت غیابی برگزار کردند.
کانون نویسندگان ایران در دعوت نامه های پستی خود برای اعضا علت رای گیری پستی و عدم برگزاری مجمع عمومی را چنین بیان کرده بود: “اعضای کانون همه به خوبی آگاهند که در چند سال گذشته کانون بارها مجمع عمومی خود را دعوت و تلاش کرده است آن را به شکل حضوری و به ترتیب مقرر در اساسنامه برگزار کند؛ اما این تلاش هر بار به مانع برخورد کرده است. از سوی دیگر، برای ادامهی فعالیت کانون در شرایط حاضر انتخاب هیئت دبیران و سایر مسئولان ضرورت قطعی دارد. مجموع این شرایط ما را ناگزیر از اتخاذ چنین روشی کرده است. بدیهی است در اولین فرصتی که امکان برگزاری مجمع عمومی به شکل حضوری فراهم آید، کانون اقدام به دعوت و تشکیل این مجمع خواهد کرد.“
در این انتخابات که نتیجه آن در 17 تیرماه از سوی کانون نویسندگان اعلام شد به ترتیب ناصر زرافشان، علی اشرف درویشیان، فریبرز رئیس دانا، جاهد جهانشاهی و اکبر معصوم بیگی به عنوان اعضای اصلی هیات دبیران و محسن حکیمی، حسینعلی نوذری، رضا خندان، فرخنده حاجی زاده و یوسف عزیزی بنی طرف به عنوان اعضای علی البدل هیات دبیران انتخاب شده بودند. همچنین حسن اصغری و محمد شریف به عنوان بازرسان، منیژه نجم عراقی به عنوان منشی، و علی رضا ثقفی به عنوان صندوق دار انتخاب شدند.
کانون نویسندگان ایران که از سال 1346 و با اهداف صنفی فعالیت خود را آغاز کرده است همواره یکی از مدافعان آزادی بیان در کشور بوده، و چه پیش و چه پس از انقلاب 57 از سوی حکومت های پهلوی و جمهوری اسلامی به عنوان نهادی مخالف حکومت معرفی شده و در هر دو دوره مقامات رسمی به مقابله با ان پزداخته اند.
ده ها تن از اعضای کانون نویسندگان در طی بیش از 40 سال فعالیت این کانون دستگیر، زندانی و محاکمه شده اند؛و شماری از اعضای آن از جمله سعید سلطان پور، محمد مختاری، محمد جعفر پوینده و عفار حسینی اعدام شده یا توسط نهادهای امنیتی به قتل رسیده اند.
سعید امامی، معاون امنیتی وزارت اطلاعات در دوره وزارت علی فلاحیان، به گواه سخنرانی ها و و اسناد منتشر شده از وی، یکی از دشمنان سرسخت کانون نویسندگان بود و طراح اصلی قتل تعدادی از اعضای کانون نویسندگان شمرده می شود.