مارک والاس
افزایش رکود اقتصادی و بحران مالی یک مشکل جهانی است. نظام اقتصادی سراسر جهان رو به کندی گذاشته است، به تبع آن شرکت های تجاری بسته می شوند و فرصت های شغلی از دست می روند. رکود اقتصادی مشکلات متعدد ناگفته ای را برای آمریکا، متحدان و شرکای تجاری اش به بار آورده است.
یک نقطۀ روشن در این بحران مالی جهانی، سقوط بهای نفت است. بهای پایین نفت نه تنها مایۀ تسکین مصرف کنندگانی است که با رکود اقتصادی روبرو شده اند، بلکه وضعیت اقتصادی تولیدکنندگان نفت جهان را نیز بدتر کرده است. در این میان، اقتصاد ایران به طور خاص از کاهش بهای نفت متضرر شده است.
حدود هشتاد درصد از درآمدهای صادرات ایران و تقریبا ً نیمی از بودجه دولت این کشور از محل نفت و گاز تأمین می شود. بر اساس گزارش های اخیر، ایران برای متعادل نگه داشتن بودجه خود، باید نفت را به قیمت بیش از 80 دلار در هر بشکه بفروشد. این در حالی است که بهای نفت در حال حاضر نصف این میزان در بازارهای جهانی است.
اقتصاد ایران که بخاطر تحریم های آمریکا و اتحادیه اروپا ضعیف شده، هم اکنون در آستانه فروپاشی است. در همین حال، محمود احمدی نژاد رئیس جمهوری این کشور که زمانی محبوب بود، با افزایش نارضایتی شهروندانی که از تورم بالا، بیکاری و فقر و همچنین انزواطلبی سیاست خارجی ایران رنج می برند، روبروست.
تأثیرات توأم بحران مالی و بهای پایین نفت فرصتی را برای پیشبرد لاینحل ترین مشکل سیاست خارجی غرب – تلاش ایران برای دستیابی به سلاح اتمی – ایجاد کرده است. گروه UANI یا به عبارتی متحد بر ضد ایران هسته ای با استفاده از این فرصت نقشی را در هدایت عمل گرایی مردم آمریکا ایفا خواهد کرد. UANI اخیرا ً پایگاهی به نام ثبت شرکت های تجاری ایران به راه انداخته که وظیفۀ آن جمع آوری اسامی و اطلاعات مهم مربوط به شرکت هایی است که در ایران فعالیت دارند.
ما اسامی را اعلام می کنیم. اشتباه نکنید – هدف ما ضربه زدن بیخود به شرکت هایی که فعالیت مجاز دارند، نیست. در عوض، ثبت شرکت های تجاری ایران یک پایگاه اطلاعاتی است که فعالان آمریکا و سراسر جهان می توانند از آن برای انتخاب شرکت های تجاری و تمرکز بر فشارهای توده های مردم استفاده کنند. کشورها و شرکت های تجاری جدی باید بدانند که انزوای اقتصادی روزافزون ایران یک مولفۀ بسیار مهم در راه حل دیپلماتیک بن بست هسته ای ایران بشمار می رود.
کسب سودهای اقتصادی کوتاه مدت نمی تواند توجیهی برای دور زدن تحریم های بین المللی باشد که هدف آنها جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح های اتمی است. با نزدیک شدن ایران به مرز فروپاشی اقتصادی، اقدامات مؤثر اقتصادی برای منزوی کردن رژیم این کشور می تواند بعنوان یک راه حل دیپلماتیک برای بن بست هسته ای مفید واقع شود.
با وجود اقتصاد آسیب پذیر ایران و روی کار آمدن دولت جدید آمریکا، زمان برای اتخاذ یک راه حل بالقوه دیپلماتیک فرا رسیده است. به منظور عملی کردن یک راه حل دیپلماتیک، شرکت های بین المللی که در ایران فعالیت تجاری دارند، نمی توانند نقش آخرین تکیه گاه اقتصاد ایران را ایفا کنند. این شرکت ها شامل شرکت های آلمانی، ایتالیایی و اسپانیایی هستند که در ایران فعالیت تجاری دارند و بخش اعظمی از واردات ایران را به خود اختصاص داده اند – وارداتی که رو به افزایش است.
نام شرکت هایی مانند زیمنس و دیگر شرکت ها در لیست ثبت شرکت های تجاری ایران است. به علاوه، تنها تعداد معدودی از شرکت های بین المللی بنزین ایران را تأمین می کند، سوختی که عملا ً اقتصاد ایران را می گرداند. نام شرکت های سوخت رسان بنزین مانند Vitol و Trafigura در لیست ثبت شرکت های تجاری ایران است.
بسیاری از شرکت های تجاری که در ایران فعالیت دارند، باید مانند شرکت تجاری HP برای خارج شدن از ایران احساس فشار کنند. ثبت شرکت های تجاری ایران به تحقق این امر کمک خواهد کرد. ایران باید بداند که برای پایان دادن به انزوای اقتصادی خود باید به برنامۀ هسته ای خود پایان دهد.
امیدواریم هزینه انجام فعالیت های تجاری در ایران آنقدر بالا باشد که از ادامه آن صرفنظر کند، درست همانطور که خطر ایران هسته ای آنقدر زیاد است که نمی توان از آن چشم پوشی کرد.
منبع: واشنگتن تایمز، 20 فوریه، 2009