برنامه نظارت بر حمایت مدافعین حقوق بشر، به عنوان برنامه ای مشترک از “سازمان جهانی مبارزه علیه شکنجه” [OMCT] و “فدراسیون بین المللی حقوق بشر” [FIDH] از شما درخواست می کند که سریعاً درخصوص موارد ذیل در ایران اقدام نمایید.
شرح کوچکی از وضعیت پیش آمده:
برنامه نظارت توسط انجمن ایرانی دفاع از حقوق بشر [LDDHI] مطلع شده است که خانم دلارام علی، یکی از فعالین جنبش زنان، در تاریخ 2 ژوئیه به دلیل “شرکت در یک اجتماع غیرقانونی”، “تبلیغ علیه نظام” و “اخلال در نظم عمومی” توسط یک دادگاه ایرانی به 10 ضربه شلاق و 2 سال و 10 ماه حبس محکوم شده است.
خانم علی به مانند دیگر اعضای “کمپین یک میلیون امضاء” به دنبال این مهم بوده است که بتواند با فشار بر سیستم قانونگذاری کشور، قوانین تبعیض آمیز علیه زنان را تغییر دهد. وی در ماه ژوئن 2006 به دلیل شرکت در گردهمایی که در تهران برگزار شده بود به همراه 70 نفر دیگر دستگیر شد. هدف این تجمع اعتراض علیه قوانین تبعیض آمیز بوده. از ژوئن 2006 تاکنون، زنان دیگری نیز دستگیر و به شرکت در این کمپین محکوم شده اند.
برنامه نظارت مراتب نگرانی عمیق خود را نسبت به افزایش روزافزون این گونه سرکوب ها از سوی مسؤولین جمهوری اسلامی علیه مدافعین حقوق بشر، به ویژه دانشجویان اصلاح طلب، اندیشمندان و فعالان حقوق زن اعلام می دارد. ازطرف دیگر، برنامه نظارت اعمال خشونت مسؤولین جمهوری اسلامی را که طی ماه های گذشته علیه تجمعات مسالمت آمیز و مدافعین حقوق بشر و حقوق زن انجام شده شدیداً محکوم می کند.
برنامه نظارت همچنین استفاده مکرر از شکنجه، رفتارهای جنایتکارانه و مجازات های ضدانسانی علیه مدافعین حقوق بشر را محکوم می کند و یادآوری می نماید که انجام این گونه اقدامات نقض کامل ماده هفتم میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی [تصویب شده در سال 1966] است که ایران نیز آن را به امضاء رسانده و ازطرف دیگر، در مغایرت کامل با قطعنامه شورای عمومی سازمان ملل متحد می باشد که طی آن “رهایی یافتن از چنین رفتارهایی حق مسلم هر انسانی است و باید تحت هر شرایطی رعایت شود.”
علاوه بر این، برنامه نظارت خاطرنشان می سازد که ایران با ارائه نامزدی خود در انتخابات شورای حقوق بشر سال 2006 متعهد شده است تا “بالاترین سطح استانداردها را در ارتقاء و حمایت از مقوله حقوق بشر حفظ کند”. قابل ذکر است که ایران روی این واقعیت تأکید نمود که “تلاش هایی را به طور مستمر در زمینه حفظ شئونات انسانی و ارتقاء و حمایت از مقوله حقوق بشر و آزادی های اصلی انجام می دهد”. برنامه نظارت به منظور اطمینان بخشیدن به واقعیت ادامه این تلاش ها، از جمهوری اسلامی ایران می خواهد تا براساس استانداردهای بین المللی حقوق بشر عمل کند.
اطلاعات اولیه:
در تاریخ 12 ژوئن 2006، گردهمایی مسالمت آمیزی از سوی نمایندگان سازمان های غیردولتی که برای حقوق دانشجویی و حقوق زنان مبارزه می کنند برگزار گردید تا بدین طریق نسبت به وضعیت تبعیض آمیز زنان ایرانی به اعتراض بپردازند. کسانی که در این اجتماع شرکت کرده بودند [اکثراً زنان و دانشجویان] بسیار خشونت بار از سوی نیروهای پلیس مورد حمله و سرکوب قرار گرفتند. چند ده نفر از این فعالان دستگیر و به زندان اوین منتقل، ولی متعاقباً آزاد شدند.
در تاریخ 4 مارس 2007، 33 نفر از فعالین حقوق زن به دنبال یک گردهمایی مسالمت آمیز و آرام در مقابل دادگاه انقلاب تهران که به منظور یادآوری روز بین المللی زن [8 مارس] انجام شده بود، دستگیر و بازداشت شدند. انگیزه این گردهمایی اعتراض به محاکمه شش مدافع حقوق زن بود که به گردهمایی مسالمت آمیز ژوئن 2006 و “کمپین یک میلیون امضا”یی مربوط می شد.
121 نفر از این فعالین حقوق زن دستگیر شده، مورد بازجویی قرار گرفتند و در نهایت طی دو سال گذشته به زندان محکوم شده اند. دولت با زندانی کردن این اشخاص و سپس با آزادکردن آنها به قید وثیقه های سنگین توانسته است بیش از یک میلیون یورو دریافت کند. یک نمونه از پرداخت وثیقه های سنگین به پرونده خانم زینب پیغمبرزاده مربوط می شود [منتشر شده توسط برنامه نظارت در تاریخ 21 می 2007].
اقدامات مورد درخواست:
از شما خواهشمندیم که برای مقامات جمهوری اسلامی درخواست های زیر را سریعاً مکتوب نمایید:
تحت هر شرایطی، سلامت روحی و جسمانی خانم دلارام علی و دیگر اعضای “کمپین یک میلیون امضاء” را تضمین کنند.
اطمینان دهند که در زمان تقاضای فرجام خانم دلارام علی، محاکمه او به صورت عادلانه و کاملاً بی طرف انجام شود تا بدین ترتیب از وی رفع اتهام شود، زیرا حکم محکومیت وی کاملاً مستبدانه است.
سریعاً به هرگونه اتهام خودکامه علیه تمامی فعالین حقوق زن که در “کمپین یک میلیون امضاء” نیز مشارکت کرده اند پایان دهند.
سریعاً به هرگونه اقدام تهدیدآمیز و آزاردهنده علیه تمامی مدافعین حقوق بشر در ایران پایان دهند.
به مواد بیانیه مدافعین حقوق بشر، تصویب شده توسط مجمع کل سازمان ملل در تاریخ 9 دسامبر 1998، احترام گذاشته و آن را رعایت کنند. به ویژه ماده پنجم آن [قسمت اول] که می گوید: “هر شخصی به صورت فردی یا گروهی و به هدف حمایت و ارتقای حقوق بشر و آزادی های اصلی، این حق را دارد که در سطوح ملی و یا بین المللی اقدام به تجمع مسالمت آمیز نماید” و همچنین ماده 8.2 که می گوید: “هر شخصی به صورت فردی یا گروهی این حق را دارد که در راستای عملکرد بهتر و ترقی سازمان ها و ارگان های دولتی کشورش و همچنین حمایت از حقوق بشر و تحقق بخشیدن به آزادی های اصلی پیشنهاد یا انتقادهایی را مطرح نماید”.
به طور کلی، تحت هر شرایطی اطمینان دهند که مفاد حقوق بشر و آزادی های اصلی در ایران مطابق با اعلامیه جهانی حقوق بشر و دیگر دستگاه های بین المللی و منطقه ای که ایران نیز آنها را به رسمیت شناخته رعایت خواهند شد.
رونوشت:
رهبر انقلاب اسلامی، جناب آیت الله سیدعلی خامنه ای.
ریاست جمهوری، جناب آقای محمود احمدی نژاد.
ریاست دادگستری، جناب آقای محمود هاشمی شاهرودی.
وزیر امور خارجه، جناب آقای منوچهر متکی.
نماینده جمهوری اسلامی ایران در سوئیس.
سفیر ایران در فرانسه، جناب آقای علی آهنی.
لطفاً رونوشت این نامه را به دیگر نمایندگان دیپلماتیک جمهوری اسلامی در دیگر کشورها نیز ارسال فرمایید.
پاریس – ژنو، 5 ژوئیه 2007
لطفاً در پاسخ خود ما را از هرگونه اقدام انجام شده درخصوص این درخواست ها مطلع فرمایید.
برنامه نظارت، برنامه مشترکی است از “فدراسیون بین المللی حقوق بشر” و “سازمان جهانی مبارزه علیه شکنجه” که به حمایت از مدافعین حقوق بشر اختصاص داشته و هدف اصلی آن، پشتیبانی از این افراد در زمان احتیاج می باشد.
برنامه نظارت، همچنین برنده جایزه حقوق بشر در سال 1998 از کشور فرانسه است.
منبع: برنامه نظارت، 5 ژوئیه 2007
مترجم: علی جواهری