جسارت امارات در اعتراض به ایران

نویسنده

duabieteraz.jpg

باربارا سرک

امارات متحدۀ عربی، که روابط نزدیکش با آمریکا به این کشور جسارت بخشیده، رویکرد خصمانه تری را برای ‏اعتراض به ایران در خصوص ادعاهای ارضی دربارۀ سه جزیرۀ کوچک خلیج فارس اتخاذ کرده است. صحبت های ‏شدید الحن مقامات امارات بخشی از فشارهای این کشور غنی از نفت است تا بعنوان یک بازیگر اصلی در عرصۀ ‏جهانی جدی تر گرفته شود. ‏

مدت سه دهه است که امارات با رفتاری نسبتا ً محتاطانه، با ایران بر سر این جزایر سه گانه که در تنگۀ استراتژیک ‏هرمز واقع شده اند، درگیری دارد. اما این کشور تابستان امسال تاکتیک های خود را تغییر داد و به منظور حمایت از ‏آزادسازی اراضی عرب از اشغال غیرقانونی ایران به دیپلماسی جدی تری روی آورد. به ویژه اینکه امارات به ‏بازگشایی اخیر دو دفتر نظارت و بازرسی دریایی توسط ایران در جزیرۀ ابوموسی اعتراض کرد.‏

شیخ عبدالله بن زاید وزیر امور خارجۀ امارات در سخنرانی ماه سپتامبر در مجمع عمومی سازمان ملل خاطر نشان ‏کرد، “ادامۀ اشغال جزایر سه گانۀ امارات توسط ایران، از سال 1971، موضوعی است که اهمیت ویژه ای برای ما ‏دارد.” این اظهارات تا به امروز علنی ترین اظهارات صورت گرفته توسط یک مقام اماراتی دربارۀ این موضوع ‏بشمار می رود. ‏

سفر اخیر عبدالله بن زاید به تهران به منظور بهبود “روابط دوجانبه” حاکی از تمایل امارات برای حل و فصل مسائل ‏موجود با ایران است. اما پشت پرده، امارات گروه هایی مانند شورای همکاری خلیج فارس و اتحادیۀ عرب را تحت ‏فشار گذاشته است تا به آن کمک کنند کنترل این مناطق ارزشمند به لحاظ استراتژیک را در دست گیرد.‏

امارات همچنین به دیپلمات های غربی دربارۀ ممانعت تهران از حل این مناقشه توسط یک میانجی بین المللی شکایت ‏کرده است. این قبیل اقدامات باعث حمایت برخی از کشورهای غربی از امارات متحدۀ عربی شده اند. ‏

روزنامۀ نشنال در ابوظبی هفته گذشتۀ به نقل از فرانکو فراتینی وزیر امور خارجۀ ایتالیا گفت،” جامعۀ بین الملل باید ‏به امارات کمک کند، کاری کند به ایران بفهماند که اشتباه می کند و باید به منظور گفتگو دربارۀ این موضوع پشت میز ‏مذاکره بنشیند.“‏

شیخ نشینان محافظه کار کشورهای عربی خلیج فارس که معمولا ً در انتقاد از همسایۀ خود محتاطانه عمل می کنند، ‏بندرت ژست مقابله جویانه به خود می گیرند. سیمون هندرسون مدیر برنامۀ سیاست خلیج فارس و انرژی در مؤسسۀ ‏سیاست خاور نزدیک در واشنگتن می گوید، “اماراتی ها به ایران بعنوان یک همسایۀ توسعه طلب و زورگو می ‏نگرند، اما دوست ندارند این موضوع را علنا ً عنوان کنند.“‏

به گفتۀ تحلیلگران، این اعتماد به نفس جدید امارات برای اعتراض به ایران نتیجۀ ارتباط این کشور با آمریکاست. ‏هندرسون می گوید، “امارات دارد با حمایت کشورهای خلیج فارس و شاید حمایت قابل توجه آمریکا به تهران می گوید: ‏عقب بنشین، مؤدب باش.“‏

تئودور کاراسیک محقق برجستۀ مؤسسۀ مطالعات نظامی خلیج فارس و خاور نزدیک در دوبی می گوید، “این جزایر ‏از نظر استراتژیک در موقعیت عالی برای نظارت و مراقبت از تنگۀ هرمز قرار دارند و به ایران این امکان را می ‏دهند که برای حراست بیشتر از اراضی خود، قایق، موشک، رادار و نیروهای نظامی در تنگۀ هرمز مستقر سازد.“‏

ایران مدعی است که توافقنامۀ امضاء شده، هشت سال قبل از انقلاب اسلامی 1979، میان محمدرضا شاه پهلوی و یکی ‏از هفت امیرنشین امارات یعنی شارجه به تهران حق ادارۀ جزیرۀ ابوموسی و استقرار نیروهای نظامی در آن را می ‏دهد.‏

جمال السویدی مدیر مرکز مطالعات و تحقیقات استراتژیک امارات در ابوظبی می گوید، “گهگاه که تهران از ناحیۀ ‏حملۀ دریایی آمریکا از آب های خیلج فارس احساس نگرانی می کند، بنظر می رسد حضور استراتژیک ایران در این ‏جزایر برای دفاع از خود و شاید ایجاد اختلال در تردد کشتی ها در تنگۀ هرمز پررنگ تر می شود.“‏

این در حالی است که نیروی دریایی آمریکا تأکید می کند که به ایران اجازه نخواهد داد تهدید خود را عملی کند، اما در ‏همین حال همسایگان عرب ایران، تصمیم تهران برای بازگشایی دفاتر بازرسی و نظارت دریایی را اقدامی تحریک ‏آمیز می دانند.‏

منبع: اسوشیتدپرس، 4 نوامبر‏