اهمیت حضور زنان در نهادهای منتخب دموکراتیک به یک ضرورت غیرقابل انکار در عصر کنونی تبدیل شده است. اساسا اصلی‌ترین مقدمه توسعه همه‌جانبه ایجاد فرصت‌های برابر برای همه افراد جامعه است. زنان به عنوان نیمی از پیکره جامعه هستند که در اولین قدم به عنوان پیشگامان تحقق این امر باید حضور خود را در نهادهای انتخابی به اثبات رسانند. از سوی دیگر دولت‌های مستقر نیز باید از همه ظرفیت‌ها و تجارب کشورهای توسعه‌یافته و کشورهای مشابه جوامع خود برای تحقق این امر بهره گیرند که در مجال این گفتار نیست.
دوره چهارم فعالیت شورای اسلامی شهر پایتخت ایران در حالی آغاز می‌شود که با وجود تحولات صورت‌گرفته در ارتباط با ضرورت افزایش میزان حضور زنان در نهادهای انتخابی و انتصابی شاهد تعداد کمتری از زنان در این دوره شورا به‌ویژه زنان اصلاح‌طلب هستیم. اولین سوالی که به ذهن متبادر می‌شود آن است که دلیل این امر چیست؟ آیا زنان در انتخابات شرکت کرده‌اند و موفق به کسب آرای لازم برای حضور در شورای پایتخت ایران نشده‌اند یا باید در جست‌وجوی دلیل یا دلایل دیگری بود؟ واقعیت آن است که مدت‌ها قبل از آغاز ثبت‌نام این دوره از انتخابات تلاش‌ها و رایزنی‌ها برای حضور زنان صاحب‌نام و تاثیر‌گذار در حوزه مدیریت شهری آغاز شده و بسیاری از چهره‌های شاخص اصلاح‌طلب، اعم از زنان و مردان، آمادگی خود را برای حضور در این کارزار انتخاباتی اعلام کردند و در روزهای ثبت‌نام نیز افراد بسیاری با حضور در فرمانداری تهران این آمادگی را به ثبت رساندند اما متاسفانه با رد صلاحیت گسترده بسیاری از آنان این امکان از آنان سلب شد. کسانی که به‌طور قاطع با توجه به گمانه‌زنی‌های موجود، در صورت تایید صلاحیت، شانس حضورشان به عنوان منتخبان ملت بسیار بالا بود. در این بین زنانی از گردونه رقابت حذف شدند که امروز و همزمان با آغاز فعالیت این شورا جای خالی آن‌ها بیش از هر زمان دیگر نمود پیدا می‌کند. زنانی که در صورت حضور در شورای شهر هر یک می‌توانستند منشاء ثمر و خیر برای ساکنان این شهر باشند.
ا. دکتر معصومه ابتکار را همه می‌شناسند. استاد دانشگاه تربیت مدرس، قهرمان زمین و عضو فعال و وقت‌گذار دوره سوم شورای شهر تهران. کسی که بیشترین کوشش خود را برای بهبود محیط‌زیست کشور در زمان مسئولیتش به‌کار گرفت. حقیقت کشور و مردم را فدای مصلحت خود نکرد و این همراهی و نیز صراحت لهجه او که میراث گران‌قدر حضرت فاطمه زهرا(س) برای زن مسلمان است، تا جایی بود که نسبت به سلامت شهروندان تهرانی هشدارهای جدی را به گوش مردم و مسئولان و کارگزاران نظام رساند تا شاید گوش شنوایی باشد و با این هشدارها از خسارات بیشتر جلو‌گیری شود. باور به توانمندی مدیریتی او به حدی است که امروز به‌عنوان یکی از نامزدهای شهرداری تهران مطرح است. همراهی او با آسیب‌دیدگان حوادث چند سال اخیر نیز از نکات برجسته کارنامه و نشان از همراهی همیشگی او با مردم است. معصومه ابتکار یکی از زنانی است که در این دوره از انتخابات شورای شهر تهران رد صلاحیت شده است.
دکتر فاطمه راکعی استاد دانشگاه، نماینده مجلس ششم، دبیرکل جمعیت زنان نواندیش و شاعر گران‌قدر و مسئول کشورمان است که شعرش نیز در راستای ایفای مسئولیت او به عنوان یک زن مسلمان و مسئول است. او را همه ما از کودکی با اشعارش که در کتاب‌های درسی نیز کم نبود؛ می‌شناسیم. دکتر راکعی نیز از زنان بنام در همراهی با خواست و مطالبات مردم ایران است. اشعار او بیانگر رسالت حقیقی هنر و هنرمند و نگاه انسانی او به این مقوله است. به‌طور قطع فاطمه راکعی نیز در صورت حضور در شورای شهر تهران می‌توانست در پیگیری مطالبات قاطبه هنرمندان و زنان این شهر بیشترین نقش را ایفا کند. او نیز یکی از زنان اصلاح‌طلبی است که در این دوره از انتخابات رد صلاحیت شده است.
اکرم مصوری منش: نماینده مردم اصفهان در مجلس ششم. او همسر شهید، از فرهنگیان و مدیران باسابقه کشور است. همسر او یکی از شهدای هشت سال دفاع مقدس است. درست مدت کمی پس از تولد آخرین فرزندش خبر شهادت یار و همراهش به او رسید. او در این سال‌ها از یک طرف رنج هجران آن یار سفرکرده و پرورش یادگاران او را به جان خریده و از سوی دیگر نیز از هیچ تلاشی برای تحقق آرمان‌های شهدای انقلاب و جنگ هشت سال دفاع مقدس فرو‌گذار نکرده است. حال باید پرسید عیار پایبندی به انقلاب و آرمان‌های آن چیست که اکرم مصوری‌منش نیز جواز ورود به شورای شهر تهران را نمی‌گیرد؟
این‌ها نمونه کوچکی از زنانی بودند که به گمان بسیاری هیچ تردیدی برای تایید صلاحیت آن‌ها برای حضور در شورای شهر تهران نبود. زنان دیگری نیز برای حضور در این انتخابات ثبت‌نام کردند که نتوانستد مجوز در معرض رای قرار گرفتن را از نهاد متولی بررسی صلاحیت اخذ کنند. نمونه دیگری از این زنان روشنک سیاسی بود. نگارش مظلومیت و رنج‌های او در چند سال اخیر در مجال این مقال نیست. و نیز دیگر زنانی که در دیگر شهرهای کشور به‌رغم توانمندی و شایستگی و به دلیل رد صلاحیت نتوانستند در این عرصه به مردم خود خدمت کنند.
به باور نگارنده مهم‌ترین دلیل جای خالی زنان اصلاح‌طلب در بعضی از شوراها به‌ویژه شورای شهر تهران نیز همین است. جای خالی‌ای که انتظار از زنان حاضر را برای پرکردن این خلأ دو‌چندان می‌کند.
منبع: بهارُ نهم شهریور