دهه شصت دوباره تکرار می شود. سازمان حقوق بشرایران آمار اعدام های سال ۲۰۱۰ را اعلام می کند. ۵۶۴ نفر اعدام شده اند. جمهوری اسلامی رکورد دو دهه گذشته خود را شکست. جمهوری اسلامی سال گذشته بیشترین اعدام را بعد از اعدام های دهه شصت داشته؛ معلوم است که امسال هم می خواهد رکورد پارسالش را بزند..
سه نفر را در سلماس اعدام کردند. در ملا عام. چهار نفر را در کرمان به دار آویختند .
همچنین در سنندج دو نفر، در ساری دو نفر و در اصفهان هم دو نفر اعدام شدند. حکم اعدام زانیار مرادی، زندانی سیاسی کرد نیز از سوی قوه قضاییه مورد تایید نهایی قرار گرفت. زنگ خطرخیلی وقت است به صدادرآمده. شیرین عبادی و شش سازمان حقوق بشری بیانیه ای نوشته و از جامعه جهانی خواسته اند تا سریعا مداخله کند.
آنها هشدار داده اند: “مقامات مسوول جمهوری اسلامی نشان داده‌اند که دیگر برای سرکوب معترضان به انتخاب مجدد محمود احمدی نژاد به زندانی کردن و محکومیت‌های سنگین راضی نیستند، حال به اعدام آنها پرداخته‌اند. جمهوری اسلامی از روش شناخته شده‌ی، پنهان کردن اعدام‌های سیاسی در میان خیل زندانیان اعدام شده به اتهام جرایم عادی استفاده می‌کنند. اگر جامعه جهانی در این باره سکوت کند، اعدام‌ها بیشتر خواهند شد”.
بازداشت ها به شکل فله ای ادامه دارد. در سرتاسر کشور دهها دانشجو بازداشت شدند.
دهها دانشجو در شیراز از سوی نیروهای حراست بازداشت شدند. آنها که از معترضان بودند، با دادن تعهد آزاد شدند. در مشهد پنج فعال دانشجویی بازداشت شدند.علی منصوری، محمد هرمززاده، احسان کاهوکار، محمد غفاریان و علی رزاقی.
در قزوین، دو دانشجو بازداشت شدند و یک استاد دانشگاه ناپدید شد.علی یزدانپناه و سارا باقری از دانشجویان دانشگاه نوشیروانی بابل هم دستگیر شدند. در تهران هم نیروهای امنیتی تعدادی از دانشجویان را بازداشت کردند.
بازداشت ها به حدی بود که سایت دانشجو نیوز از بازداشت ۸۰ دانشجو طی هفته های گذشته خبر داد.
باز هم سرکوب. سرکوب تظاهرات. نیروهای امنیتی و انتظامی، اعتراضات روز یکم اسفند را با خشونت سرکوب کردند. “فدراسیون بین المللی جامعه‌های حقوق بشر” و “جامعه دفاع از حقوق بشر ایران” در این باره اعلام کردند: “نیروهای نظامی و امنیتی با باتوم به تظاهرات کنندگان حمله ور شدند و با پرتاب گاز اشک آور تعدادی از آنها دچار استفراغ خونی، فلج موضعی و قطع کامل صدا شده‌اند”.
مهدی کروبی، فاطمه کروبی، میرحسین موسوی، زهرا رهنورد در حصرخانگی قرار گرفتند. نیروهای وابسته به حکومت حتی با پرتاب نارنجک صوتی شبانه به منزل مهدی کروبی حمله کردند.
در همین ارتباط خانواده مهدی کروبی، در خصوص حذف فیزیکی وی به حکومت هشدار دادند. در بیانیه خانواده مهدی کروبی آمده: “مایحتاج آقای کروبی و همسر ایشان در حال حاضر و از ۱۰ روز قبل توسط نیروهای امنیتی تامین می شود که این موضوع باعث نگرانی از ایجاد یک برنامه حذف فیزیکی با استناد به مواد مشابه می شود”.
در واکنش به نقض حقوق بشر در ایران، آمریکا عباس جفری دولت آبادی، دادستان تهران و محمدرضانقدی، فرمانده مقاومت بسیج را در فهرست سیاه و افراد مورد تحریم خود قرار داد. در همین ارتباط مایکل پازنر، قائم مقام وزیر امور خارجه آمریکا در امور حقوق بشر و کارگران گفت: “اقدام امروز بیانگر تعهد ما به حمایت از ایرانیانی است که در پی حقوق جهان شمول خود هستند و همبستگی آمریکا با قربانیان شکنجه، سرکوب و بازداشت های خودسرانه را نشان می دهد”.
آنسوتر، ۱۶۵ فعال سیاسی و مدنی با صدور بیانیه ای خواستار آزادی فوری ابراهیم یزدی شدند. امضا کنندگان این بیانیه نوشته اند: “ضمن ابراز تأسف خود از برخوردهای غیرموجه و خلاف قانون با دکتر یزدی و استمرار بی‌دلیل دستگیری، و زندانی نمودن ایشان بدون رسیدگی در دادگاه صالحه، قویاً از جنابعالی درخواست داریم که برحسب وظایف و تکالیف شرعی و قانونی خود، در جهت آزادی دکتر یزدی، اقدام عاجل به‌عمل آورید.”
عبدالکریم سروش هم نامه ای منتشر کرد و پرده از فشارهایی برداشت که حکومت در ماههای گذشته برخانواده او وارد کرده است. او نوشت: “بار خدایا! از غزالی آموخته‌ام که هیچ‌کس را لعنت نکنم حتی یزید را، اما اینک فروتنانه از تو رخصت می طلبم تا بر جمهوری کافرپرور اسلامی ایران، لعنت و نفرین بفرستم.”
سرعت اینترنت در ایران به شدت پایین آمده. مجوز فعالیت ۱۰ ناشر لغو می شود. لحظه به لحظه بر تعداد بازداشت ها افزوده می شود. فضا به شدت بسته است. صانع ژاله و محمد مختاری به خاک سپرده شدند. دهه شصت زنده شده است. در چنین اوضاعی محمود احمدی‌نژاد به سران کشورهای منطقه توصیه می کند که “اجازه دهند مردم کشور‌هایشان حرف خود را بزنند و تابع نظر ملت‌ها باشند.”