آرنو دولاگرانژ
استقرار نیروهای فرانسوی در آب های خلیج فارس و در نزدیکی تنگه هرمز، حرکتی است که تا سال 2009 به تحقق خواهد پیوست. کاخ الیزه روز 15 ژانویه تأکید کرد که یک پایگاه دائمی و مشترک بین سه نیروی زمینی، هوایی و دریایی ارتش فرانسه تا سال 2009 در ابوظبی تأسیس خواهد شد. در زمان سفر نیکولا سارکوزی به امارات متحده عربی، قراردادی غیررسمی در این زمینه بین فرانسه و این کشور به امضا رسید. قرار است این پایگاه، طی این پروژه جاه طلبانه، به یک یگان دریایی ویژه نیز تجهیز شود. در مجموع، 400 تا 500 نفر از نیروهای مسلح فرانسه در این پایگاه که در مرکز رویارویی های خاورمیانه قرار دارد حضور خواهند یافت.
از نظر سیاسی، این تصمیم گیری بسیار حائزاهمیت است، به ویژه اینکه از زمان انتخاب سارکوزی به سمت ریاست جمهوری فرانسه موضع این کشور نسبت به ایران شدت یافته و تنش های دیپلماتیک با دولت تهران تشدید شده است. این تصمیم از نظر استراتژیکی نیز بسیار اهمیت دارد. در حقیقت می توان گفت که فرانسه در صورت وقوع درگیری در منطقه تقریباً به طور خودکار در این رویارویی حضور خواهد داشت. تأسیس این پایگاه دائمی به صراحت در مفاد پیمان تدافعی که در سال 1995 بین فرانسه و امارات متحده عربی منعقد شده آمده است. یک منبع دیپلماتیک در این رابطه اظهار داشت: “این یک توافق نامه تدافعی بسیار تنگاتنگ است و از توافق نامه ای که در این رابطه با قطر منعقد شده بسیار کامل تر است.“
فشار واشنگتن
فرانسه در منطقه خلیج فارس به وضوح از یک آستانه ژئوپلیتیکی گذشته است. اکنون مدت بسیار زیادی است که ناوها و کشتی های فرانسوی به طور دائم در خلیج فارس حضور دارند و در کشورهای امیرنشین لنگر می گیرند. به علاوه، یگان ها و هواپیماهای فرانسوی نیز به طور مرتب در این منطقه به مانورهای نظامی و تاکتیکی می پردازند و فرماندهان و مربیان فرانسوی نیز به آموزش های نظامی مشغول اند: آموزش خلبانان هلیکوپتر در امارات، یگان های پلیس در قطر و …
همین منبع می افزاید: “ولی حضور این آموزش دهندگان بسته به شرایط کاملاً متغیر است و در واقع به روند دیپلماتیک بستگی دارد. هرگاه قصد داشته باشیم محتاطانه رفتار کنیم تعداد این نیروها را کاهش می دهیم. ولی پایگاه مقوله دیگری است؛ زمانی که تعدادی نیرو در یک پایگاه حضور دارند دیگر نمی توان تعداد آنان را کاهش داد.” البته درصورت وقوع درگیری، این خطر وجود دارد که این افراد مورد هدف تروریست ها و یا موشک های ایرانی قرار گیرند. تأمین ضمانت های امنیتی در این زمینه نیز طی مذاکرات آتی بین ابوظبی و پاریس انجام خواهد شد.
در پاریس نظر بر این است که تأسیس این پایگاه به دنبال درخواست های امارات صورت گرفته و نه برعکس. امیرنشینان حوزه خلیج فارس به منظور محدود نکردن شرکای خود در زمینه خرید تسلیحات و همکاری های نظامی تنها به ایالات متحده بسنده نکرده اند. فشارهای واشنگتن بسیار شدت یافته: بحرین پذیرای ناوگان پنجم ارتش امریکا و قطر پذیرای فرماندهی مرکزی ارتش و مرکز عملیات هوایی این کشور شد. در واقع تمامی هواپیماهای نیروهای ائتلاف که عراق و افغانستان را بمباران می کنند در این پایگاه مستقر هستند. به علاوه، جدا از تجهیزات هوایی موجود در امارات [شهر الظفره در نزدیکی ابوظبی] و عمان، نباید فراموش کرد که پایگاه های بسیار وسیع نیروی زمینی امریکا در کویت و تعداد 5000 سرباز امریکایی در پایگاه العدید قطر نیز مستقر شده اند.
از طرف دیگر، مقامات اماراتی همواره به سوی پاریس گرایش داشته اند تا به سوی کشورهای دیگر. هر ساله مانورهای مشترک بین این دو کشور انجام می شود و فرانسوی ها بر یک تیپ اماراتی حاضر در کوزوو نظارت دارند. ولی همکاری های مشترک میان این دو کشور بیش از هر چیز در حوزه خرید تسلیحات نمود پیدا می کند. مسؤولان اماراتی هواپیماهای میراژ فرانسه را خریداری کرده اند [و همچنین اف 16 امریکایی در سال 1999] و درحال حاضر تعداد تانک های لوکلر این کشور از ارتش فرانسه نیز بیشتر است. هیچ شکی نیست که پاریس امیدوار است این پایگاه بی سابقه قراردادهای بسیار خوبی را برای فرانسه به ارمغان آورد.
منبع: فیگارو، 18 ژانویه
مترجم: علی جواهری