آمریکا و متحدانش به دنبال شکست تلاش‌های دیپلماتیک برای راضی کردن روسیه به عدم تصرف کریمه، باید سیاست جدیدی را در مورد رژیم ولادمیر پوتین در پیش بگیرند: یک تلاش درازمدت برای مقابله و در نهایت معکوس کردن اقدام او.
آقای پوتین ممکن است پس از رفراندوم روز یکشنبه، منطقه – و اوکراین – را برای مدتی در برزخ قرار دهد؛ یا این‌که به سرعت این قلمرو را تصرف کند و یکی از قدرتمندترین تابوهای پس از جنگ اروپا را ترسیم کند. حتی ممکن است به شرق اوکراین، که با مانور سربازان روسیه مورد تهدید قرار گرفته است، حمله کند. روز شنبه گزارش شده که سربازان روسی پمپ‌های گاز اوکراین و روستاهای خارج از کریمه را تصرف کرده است.
مسیر روسیه هرچه باشد، آمریکا و اتحادیه اروپا باید به سرعت و با قدرت دولت اوکراین را تقویت کنند و به آن در انجام اصلاحات اقتصادی و انتخابات دموکراتیک یاری رسانند.
اما همچنین غرب باید درعین حال تنبیه و در نهایت تضعیف رژیم آقای پوتین را نیز دنبال کند.
دولت اوباما و اتحادیه اروپا مصمم هستند که تحریم‌هایی را از روز دوشنبه علیه روس‌هایی که در حمله دست داشته‌اند به اجرا بگذارند و به آن‌ها ویزا ندهند و اموالشان را مسدود کنند. اما مشخص نیست هدف این اقدامات همان که باید باشد خواهد بود یا خیر: هدف باید حلقه تقریبا کوچکی از حاکمان و واسطه‌های قدرت باشد که آقای پوتین را احاطه کرده‌اند. این افراد شامل ایگور سچین، رئیس شرکت نفتی رزنِفت؛ ولادیمیر یاکونین، رئیس راه‌آهن روسیه و الکسی میلر، رئیس گازپرون هستند. روسیه را یک مافیا اداره می‌کند. اگر به سران آن‌ها نزدیک نشوند، تحریم‌های غرب تاثیر زیادی نخواهد داشت.
همچنین استراتژی غرب باید هشدار آنگلا مرکل صدراعظم آلمان را نیز برآورده کند که گفت، این حمله “خسارت اقتصادی و سیاسی عظیمی به روسیه خواهد زد.” این حداقل باید به معنای خارج کردن مسکو از گروه هشت و سازمان همکاری و توسعه اقتصادی باشد که قرار است به زودی تشکیل جلسه دهد. همچنین می‌بایست تحریم‌های رو به گسترشی شامل حال افراد و بخش‌های مختلف شود و می باید با شروع از سیستم بانکی آن ها را از بازارهای آمریکا و اروپا اخراج کنند. روسیه هم با تحریم‌های خود پاسخ خواهد داد، از جمله اقدام علیه شرکت‌های غربی در روسیه. دولت‌ها باید برای کاهش خسارت آماده باشند و این را بدانند که هزینه اقتصادی برای روسیه – از جمله در نتیجه تحریم‌های خودش – بسیار بیشتر خواهد بود.
مهمترین بخش واکنش غرب در حوزه قدرت خواهد بود. این سیاست به احتمال زیاد نتیجه سریعی نخواهد داشت، مگر مقابله‌به‌مثل روسیه. آقای پوتین ممکن است با حملات بیشتر پاسخ بدهد. ممکن است به دنبال “عادی‌سازی” زودهنگام روابط باشد و طعمه‌های مسکو شامل نفوذ بر ایران و سوریه و تسهیل نقل و انتقال کالا به افغانستان را به رخ بکشد. دولت اوباما نباید همکاری با روسیه در این زمینه‌ها را کنار بگذارد اما همچنین نمی‌تواند به خاطر منافع دیگر وضعیت کریمه را هم تحت‌الشعاع قرار بدهد. اگر آقای پوتین تهدید به تعلیق همکاری کند، پاسخ باید رو کردن بلوف او باشد.
احتمالا آقای پوتین اعتقاد دارد، مانند پس از حمله به گرجستان، روابط آن با آمریکا و متحدانش دیر یا زود دوباره از سر گرفته خواهد شد. آینده اوکراین و امنیت جهانی به این بستگی دارد که به او ثابت شود در اشتباه است.
منبع: واشنگتن‌پست - 15 مارس 2014
