زهرا نبیزاده اجازه تمرین ندارد. نبیزاده نفر اول پرش ارتفاع زنان ایران با همان لباسی که در مسابقات بین‌المللی و در حضور تماشاگران مرد از روی مانع می‌پرد، در استادیوم حافظیه شیراز تمرین می‌کند، اما چند ماهی است که مسوول حراست ورزشگاه به او اعلا‌م کرده که دیگر حق ندارد وارد استادیوم شود. دلیل آنها پوشش نامناسب نبیزاده و حضور احتمالی مردان پشت پنجره‌های خانه‌های اطراف است که فاصله زیادی با این ورزشگاه دارد: “ایراد می‌گیرند. دلیل قانع‌کننده‌ای ندارند. با همان لباس شلوار و مقنعه‌ای که به مسابقات اعزام می‌شویم، تمرین می‌کنیم، اما می‌گویند موهایتان از زیر مقنعه بیرون می‌آید.”
از سه سال پیش نبیزاده تمریناتش را در ورزشگاه حافظیه شروع کرده، بدون اینکه هیچ مردی در ورزشگاه باشد و بدون اینکه ایرادی گرفته شود، اما سه ماه قبل در شرایطی که سازمان تربیت بدنی و شورای برون‌مرزی، پوشش دونده‌های زن را تایید کرده‌اند، حراست ورزشگاه حافظیه مانع ادامه فعالیت‌های نبیزاده و دیگر دختران شیرازی شده و این درحالی است که شیراز جای دیگری برای تمرینات آنها ندارد، حتی فضای سرپوشیده: “در کل شیراز، فقط می‌توانیم در حافظیه تمرین کنیم. ورزشگاه دیگری نیست. اگر هم باشد، تشک پرش نداریم. شیراز فقط یک تشک پرش دارد که آن هم در حافظیه است.”
نبیزاده قبل از اینکه به حافظیه بیاید، در سالن حجاب تمرین می‌کرد، اما حالا که مجبور شده جایی غیر از حافظیه تمرین کند، حجاب هم او را قبول نمی‌کند: “در پیست 200 متری حجاب یک متر هم برای من جا نیست. همه سالن در اختیار ورزشکاران بدنسازی و ایروبیک است. در سالن والیبال و بسکتبال هم نمی‌شود پرید.”
نبیزاده مشکل را با فدراسیون در میان گذاشته، اما آنها نتوانسته‌اند کاری از پیش ببرند: “می‌گویند این مشکل استانی است و باید مدیر کل تربیت بدنی موضوع را حل کند. اما وقتی مدیران ورزشی تصمیم‌گیرنده نهایی نیستند، چاره‌ای جز قبول شرایط نیست.با مدیر کل هم‌صحبت کردم، اما می‌گوید وقتی حراست دست روی موضوعی می‌گذارد، نمی‌شود کاری کرد.”
تنها راهی که فدراسیون دو و میدانی پیش‌روی نبیزاده گذاشته، تشکیل اردو در تهران است.تاتینا مربی اوکراینی چند روز دیگر به تهران می‌آید و قرار است دختران پرشی را آموزش بدهد. نبیزاده که قرار است روز جمعه این هفته در لیگ شرکت کند، در تهران در انتظار تاتینا می‌ماند، اما این مربی هم یک ماه و نیم دیگر به اوکراین برمی‌گردد و تازه مشکلا‌ت نبیزاده شروع می‌شود: “واقعا نمی‌دانم چه‌کار کنم. نمی‌شود برای همیشه تهران ماند. خانواده‌ام شیراز هستند. اگر مربی خارجی برای مدت زیادی می‌ماند، همه سختی‌ها را قبول می‌کردم و برای همیشه می‌ماندم، اما بدون مربی، تنهایی در هتل چه‌کار کنم؟روزی دو جلسه تمرین است و بقیه‌اش تنها هستم. این در روحیه‌ام تاثیر منفی می‌گذارد.”
نبیزاده در شیراز با جواد صغادی تمرین می‌کند. مربی مرد است و اجازه ورود به ورزشگاه را ندارد، اما با همین وضعیت هم توانسته نبیزاده را به رکوردهای خوبی برساند. اگر او قبلا دغدغه مربی داشت، حالا مشکلا‌ت چندبرابر شده: “اگر بگذارند با خیال راحت تمرین کنیم، از رکوردهای فعلی‌مان بهتر می‌شویم. لیلا ابراهیمی در قهرمانی آسیا مدال برنز گرفت که خیلی تاثیرگذار بود، اما قبول کنید که اکثر دختران ایرانی توان رسیدن به مدال را دارند، فقط شرایط مهیا نیست.”
نبیزاده در مسابقات قهرمانی آسیا با پرش از مانع یک متر و 75 سانتی‌متری با رکورد ملی‌اش برابری کرد و ششم شد، در حالی که نفر اول و دوم رکوردها یک متر و 91 سانتی‌متر و نفر سوم رکورد یک متر و 88 سانتی‌متر داشت: “شرایط مسابقه خوب نبود. باد می‌وزید و همه ناراضی بودند، اما کار من سخت‌تر بود. باد در لباسم می‌پیچید و نمی‌گذاشت بپرم.”
با این حال نبیزاده مشکل اصلی پوشش را نمی‌داند: “خارجی‌ها بدون هیچ دغدغه‌ای تمرین می‌کنند، اما ما حتی مربی را هم کنارمان نداریم.”
منبع: اعتماد ملی