جامعه مدنی و محیط زیست

تقی رحمانی
تقی رحمانی

احساس مسئولیت جامعه مدنی بیشتر می شود؛ احساسی که باید هم را باید ستود و هم مشوق بود و هم یار و هم پی گیرانه در راستای راه گشایی آن تلاش کرد.

از این جمله است (کمپین لگام )از سوی برخی از فعالان مدنی وسیاسی که اقدامی قابل ارج است اما باید عمق یابد و استمرار پیدا کند.

همچنین تعامل ۲۰۰ فعال زن با لایحه منشور حقوق شهروندی و مهلت خواستن از روحانی برای بحث و بررسی بیشتر درباره منشور پیشنهادی دولت که هم می تواند به عمق بیشتر و تحققی کردن منشور یاری رساند، هم ضمانت اجرایی لازم را برای آن فراهم کند.

حالا هم با اقدام مسئولانه دیگری مواجه هستیم که همانا اعلام فعالان مدنی و هنرمندان در مورد یاری رساندن جامعه مدنی برای محیط زیست است که اقدامی عملی و دلگرم کننده و مبارک است که استمرار آن می تواند مسئولان را در برابر مردم پاسخگو کند.

 چرا که امروز در شهر های آلوده بزرگ ایران که سرای ما ایرانیان است همه چیز و کس دارد پژمرده و جان ها ملول می شود. جان انسان ها در معرض بیماری و مرگ است و استعدادهای آینده که غنچه های زندگی ما هستند در معرض بیماری و مشکلات مغزی قرار دارند وسرب و… مصرف می کنند در حالیکه باید هوای پاک را تنفس کنند.

این احساس مسئولیت مدنی از طریق تعامل با مسئول محیط زیست دولت شکل گرفته است. اگر چه در عین تعامل با نهاد دولتی محیط زیست می باید تفاوت نهاد مدنی با نهاد دولتی هم مورد توجه قرار بگیرد.

هماهنگی این فراخوان را چهره های فرهنگی و هنری و رسانه ای نمایندگی می کنند حرکت و امضا کنندگان بیانیه که افراد شناخته شده در رشته های کاری خود می باشند می تواند آغازی موثر باشد برای بهبود فضای محیط زیست تهران و چند شهر دیگر که حالت طبیعی خود را از دست داده است. از جمله توجه به دریاچه ارومیه و دیگر فضاهای زیست محیطی که در حال نابودی هستند.

این نوع فراخوان ها نشان می دهد که عنصر خلاق ایرانی در نهاد های مدنی می تواند سرنوشت مناسبی برای ایران رقم بزند و گاه تهدید را به فرصت تبدیل کند.

 کمپین دفاع از محیط زیست با بخشیدن داوطلبانه یارانه به محیط زیست ایران اقدام عملی را هم پی گرفته، اما بیگمان این یکی از راه حل هاست که با اقدامات گسترده دیگر می تواند تقویت و جدی شود. این اقدام می تواند اصحاب هنر و رسانه را هم به مردم جامعه نزدیکتر کند و راه رفتار مدنی را هموارتر سازد.

این کمپین می تواند در وهله اول مسئله بنزین مصرفی در ایران را تبدیل به مسئله ای ایرانی و حتی جهانی کند و دولت را نسبت به تغییر کیفیت بنزین مصرفی، که عامل عمده آلودگی هوا است حساس و مسئول کند. در ادامه این حرکت می تواند جامعه جهانی را هم متوجه کند که تحریم بنزین با جان مردم ایران بازی می کند و باید این بازی مرگ بار را خاتمه داد.

ایرانیان خارج از کشور هم می توانند از طریق آگاه کردن جامعه جهانی از این کمپین به حمایت از محیط زیست یاری رسانند؛ کمپینی که به دنبال زیست سالم در هوای پاک است که حق طبیعی هر انسانی است.