روزنامه نگاران، وکلا و مدافعان حقوق بشر تنها به دلیل فعالیت های بدون خشونت شان زندانی هستند. این گفته را شیرین عبادی، دیده بان حقوق بشر، گزارشگران بدون مرز، کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران تایید می کنند. آنها می گویند:« قبل از هرچیز، این افراد نباید در زندان باشند. اما ارعاب فرزندان زندانیان، محدود کردن ملاقات آنها با اعضای خانواده شان و درمان نکردن بیماری هایشان، از همه بدتر است.»
نسرین ستوده، وکیل 47 ساله، مادر دو فرزند در سال 2010 دستگیر شد و بارها به زندان انفرادی افتاد. او هم مثل سایر زندانیان از خدمات پزشکی محروم است و اجازه ملاقات منظم با اقوامش را ندارد.
نسرین در حال حاضر در درمانگاه زندان اوین بستری است. وی روز 17 اکتبر اعتصاب غذایش را آغاز کرد تا به ندادن مجوز ملاقات و نقض این حق قانونی زندانیان اعتراض کند. به گفته همسرش رضا خندان، او زمانی که فهمید دختر دوازده ساله اش از کشور ممنوع الخروج شده است، دست به اعتصاب غذا زد. بعلاوه در این سه ماه اخیر مدیریت زندان اوین اجازه ملاقات حضوری هم به او نداده است و محدودیت شدیدی در مورد تماس تلفنی اعمال می کنند. نزدیک به یک سال است که نسرین ستوده با مادر و برادرش ملاقات نکرده است.
شیرین عبادی و شش سازمان حقوق بشری نوشته اند:« ما جدا نگران نسرین هستیم و مقامات ایران را مسئول این وضعیت می دانیم.» نسرین ستوده به شش سال زندان محکوم شده است. جرم او اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام است. بعد از پایان دوران محکومیت وی از ادامه کارش محروم است و اجازه خروج از ایران را به مدت ده سال نخواهد داشت.
مدیریت زندان اوین اجازه ملاقات به ژیلا بنی یعقوب و مهسا امرآبادی، روزنامه نگار، را به همسرانشان که درجای دیگری زندانی هستند، نمی دهد: بهمن احمدی امویی، همکار و همسر ژیلا بنی یعقوب در زندان رجایی شهر است و به جرم “تبلیغ علیه نظام و توهین به رئیس جمهور، به پنج سال زندان محکوم شده است. مسعود باستانی، همکار و همسر مهسا امرآبادی نیز در زندان رجایی شهر است و دوران محکومیت شش ساله اش را به جرم تبلیغ علیه نظام، می گذراند.
مقامات ایرانی اجازه استفاده از خدمات پزشکی را به بهاره هدایت و محبوبه کرمی که به ترتیب به 10 و 3 سال زندان محکوم شده اند، نمی دهد. کرمی دچار افسردگی است اما اجازه درمان به او نمی دهند. به بهاره هدایت اجازه داده شد که درمان مشکل کلیه و معده اش را بیرون از زندان انجام بدهد اما مجبور شد به زندان بازگردد.
جاوید هوتن کیان از اکتبر سال 2010 در زندان است وی به جرم اقدام علیه امنیت ملی به دلیل صحبت کردن درباره سکینه محمدی آشتیانی، زنی که در سال 2006 به سنگسار محکوم شد و با دخالت گروه های بین المللی حکم اش تعلیق شد، به یازده سال زندان محکوم شد. هوتن کیان دچار مشکلات گوارشی جدی است اما خدمات مناسب پزشکی در اختیارش گذاشته نمی شود. ملاقات با خانواده اش به حداقل رسیده است. عبدالفتاح سلطانی از چهارم مارس 2012 به 13 سال زندان قطعی محکوم شده است. او به زندان برازجان در 1200 کیلومتری جنوب تهران منتقل شده است. وی به جرم “تبلیغ علیه نظام”، “تجمع و ایجاد تشکل غیرقانونی” که همان کانون دفاع از حقوق بشر است که با شیرین عبادی تاسیس اش کرده است، به زندان افتاده است.
موارد دیگر. محمد علی دادخواه، وکیلی است که ماه آوریل 2012 در زندان است و به دلیل مصاحبه با رسانه های خارجی و عضویت در کانون مدافعان حقوق بشر، به 9 سال زندان محکوم شده است. وی به شلاق و محرومیت از ادامه کارش به مدت ده سال محکوم شده است. محمد سیف زاده، هم به جرم وکالت مظلومان و عضویت در کانون دفاع از حقوق بشر در زندان است، جرم مشابه محمد علی دادخواه، او هم وکیل زندانیان عقیدتی.
لا رپوبلیکا، اول نوامبر
