محبوبه نیک نهاد
جمعی از فعالان سیاسی، مطبوعاتی، فرهنگی و فعالان جامعه مدنی در یک گردهمایی با موضوع “پاسداشت آزادی بیان” در محل انجمن صنفی روزنامهنگاران حضور یافتند تا از خدمات عمادالدین باقی به عنوان یکی از اعضا و حامیان خانواده مطبوعات و فعال حقوق بشر قدردانی کنند. تجمع روزنامه نگاران در شرایطی برگزار شد که در خارج از ایران هم، اتحادیه اروپا با صدور بیانیه ای بازداشت فعالان ایرانی همچون عمادالدین باقی، سهراب رزاقی، آکو کردنصب، اجلال قوامی، محمد صادق کبودوند، سعید متینپور، عدنان حسنپور، عبدالواحد بوتیمار، کاوه جوانمرد، محمدحسین فلاحیه، منصور اسانلو، ابراهیم مددی، محمود صالحی و دانشجویانی چون احسان منصوری، مجید توکلی و احمد قصابان را محکوم کرده بود.
در گردهمایی انجمن صنفی همچنین به حکم زندان برای سه روزنامهنگار گیلانی، “آرش بهمنی، بابک مهدیزاده و کوهزاد اسماعیلی” اشاره شد و رئیس انجمن صنفی با اشاره به احکام صادر شده برای این سه تن و دیگر فعالان مطبوعاتی، گفت: “روزنامه نگاران در ایران همیشه بیشترین هزینه را پرداخت کرده و بیشترین زندانی را دادهاند.”
این گردهمایی به دعوت بیش از یکصد تن از روزنامهنگاران برگزار شد که هفته گذشته در بیانیهای از تجمع روزنامهنگاران و خبرنگاران رسانههای جمعی برای پاسداشت آزادی بیان و اعتراض به بازداشت عمادالدین باقی خبر داده بودند. در بیانیه آنها، باقی صاحبقلمی توصیف شده بود که “در سال های اول اصلاحات در روزنامههای همگی توقیف شده اصلاح طلب، چهره بارزی بود که درباره قتلهای زنجیرهای رمزگشایی میکرد و همین عاقبت به زندانش کشید.“
در بیانیه روزنامهنگاران همچنین آمده بود: “با خبر شدهایم آرش بهمنی، بابک مهدیزاده و کوهزاد اسماعیلی سه تن از همکاران مطبوعاتی در گیلان به زندان محکوم شدهاند. ما با اعتراض نسبت به صدور این رأی، نگرانی خود را از وضعیت محمدصدیق کبودوند، اجلال قوامی و آکو کردنسب از فعالان مطبوعاتی در کردستان اعلام میکنیم.“
فعال مطبوعاتی، مدنی و سیاسی در حالی برای پاسداشت آزادی و اعتراض به نقض حقوق شهروندی روزنامهنگاران زندانی گردهم آمدند که حکومت ایران به خاطر نقض حقوق بشر، بار دیگر از سوی اتحادیه اروپا محکوم شده بود. در بیانیه اتحادیه اروپا با اشاره به “موارد گسترده نقض پیمانها و بیانیههای پذیرفته شده از طرف جمهوری اسلامی” و با اشاره به مواردی همچون “سنگسار جعفر کیانی؛ حکم اعدام سیان پایمرد و علی مهین ترابی و بهنام زارع؛ حکم اعدام روزنامهنگارانی همچون عدنان حسن پور، عبدالواحد هیوا بوتیمار؛ سرکوب آزادیهای مدنی از انتخابات دو سال گذشته تا به امروز؛ گسترش اعدامها که تا به حال به رقم حداقل ۲۶۶ نفر رسیدهاست و همچنین اعدام در ملاء عام و اعدام کودکان و همجنسگرایان؛ شکنجه و رفتار نامناسب با زندانیان؛ رفتار نامناسب و دستگیری گسترده فعالین حقوق زنان از جمله اعضای کمپین یک میلیون امضا؛ سرکوب حداقل دو سازمان دانشجویی و دستگیری برخی اعضا؛ سرکوب اتحادیههای کارگری و دستگیری رهبرانی چون منصور اوسانلو و ابراهیم مددی (اتحادیه اتوبوسرانی) و مسعود صالحی (اتحادیه نانوایان)؛ سرکوب اقلیتهای منطقهای و دستگیری و اعدام فعالان آن؛ سرکوب بهاییان و قطع دسترسی آنان به حقوق مدنی و بازگرداندن بعضی از پناهجویان به ایران توسط کشورهای ثالث (همچون سوریه) که احتمال آزار و اذیت و تعقیب آنان میرود” ضمن محکوم کردن این رفتارها از جمهوری اسلامی خواسته شده بود به این رفتارها پایان دهد.
بیانیه اتحادیه اروپا همچنین با اشاره به نام زندانیان عقیدتی در ایران همچون عمادالدین باقی، سهراب رزاقی، آکو کردنصب، اجلال قوامی، محمد صادق کبودوند، سعید متینپور، عدنان حسنپور، عبدالواحد بوتیمار، کاوه جوانمرد، محمدحسین فلاحیه، منصور اسانلو، ابراهیم مددی، محمود صالحی و دانشجویانی چون احسان منصوری، مجید توکلی و احمد قصابان دستگیری و زندانی کردن آنان را محکوم کرده و خواستار آزادی سریع و بی قید و شرط این افراد شده بود.
اتحادیه اروپا در پایان این بیانیه با اعلام حمایت از افراد و سازمانهای مدافع حقوق بشر در ایران، از مجمع عمومی سازمان ملل متحد خواسته بود تا به مصوبهای در محکومیت ایران رای دهند و وضعیت حقوق بشر در ایران را به شکل دقیقتر زیر نظر بگیرند.
تجمع انجمن صنفی
فعالان مدنی، مطبوعاتی و سیاسی حاضر در گردهمایی پاسداشت آزادی بیان در انجمن صنفی روزنامهنگاران، در بخشی از مراسم خود به یادآوری حقوق زندانیان سیاسی و عقیدتی و لزوم تأمین حقوق اساسی آنان بر اساس قانون اساسی و مواد اعلامیه جهانی حقوق بشر پرداختند؛ مراسمی که موضوع اصلی آن اعتراض به بازداشت عمادالدین باقی بود؛ کسی که به گفته “سعید مدنی”، مجری این مراسم، “حافظ حقوق شهروندی بود.“
در این مراسم عزتالله سحابی، صالح نیکبخت و محمد سیفزاده، حسن عباسیان (نماینده جمعیت عربزبانان مقیم تهران)، فریبرز رئیسدانا، بهاره هدایت (عضو دفتر تحکیم وحدت)، علیاکبر معینفر، حسن یوسفی اشکوری، علی مزروعی، ابراهیم یزدی، عبدالله مومنی، فریده غیرت، هاشم آغاجری و مریم باقی دختر عمادالدین باقی به سخنرانی پرداختند.
یکی از بخشهای این سخنرانیها، سخنرانی ابراهیم یزدی، دبیرکل نهضت آزادی بود که با یادآوری ادعای احمدی نژاد مبنی بر اینکه “ایران آزادترین کشور دنیاست” با تایید طنزآمیز این ادعا، در این باره گفت: “هیچ دولتی در دنیا آزادی دولتمردان ما را ندارند. هر کاری که بخواهند انجام می دهند. هرکس را بخواهند به زندان می اندازند. هر حسینیه و مسجدی را خراب می کنند. آزادی دولت لجام گسیخته است!“
علی مزروعی رییس انجمن صنفی نیز در این نشست تاکید کرد که کرد که: “روزنامه نگاران ایران از 180 سال پیش تاکنون همیشه بیشترین هزینه را پرداخت کرده و بیشترین زندانی را دادهاند و در آینده هم میپردازند.” او همچنین با ذکر خصوصیات آقای باقی همچون پیگیری قانونی و آرام مسائل، گفت: “اگر امثال باقی با آن ویژگیهایی که دارند تحمل نمی شوند پس چه کسانی تحمل میشوند؟”
فریده غیرت، وکیل دادگستری و عضو انجمن حمایت از حقوق زندانیان، دیگر سخنران این مراسم بود که بر ادامه فعالیت این انجمن تأکید کرد و گفت: “مقامات متوجه باشند که اگر اتهامی در رابطه با انجمن متوجه باقی است، همه اعضای هیأت مدیره یک مسئولیت مشترک دارند.“
سخنان مهندس عزت الله سحابی، مدیر مسئول نشریه توقیف شده “ایران فردا” نیز در این گردهمایی قابل تامل بود که گفت: “کمتر کسی را به اندازه عمادالدین باقی دلسوز و فعال دیده ام” و ادامه داد: “اگر نظام و دستگاهی چنین فردی و چنین فعالیت هایی را نتواند تحمل کند باید به عاقبت این نظام نگران باشیم.” وی سپس شرایط کشور را از نظر داخلی و خارجی بسیار حساس و “در لبه پرتگاه” توصیف کرد.
پایان بخش این نشست هم سخنان “مریم باقی” دختر عمادالدین باقی بود که ابتدا از حاضران به خاطر پذیرش فراخوان روزنامهنگاران و فعالان سیاسی و فرهنگی برای شرکت در این مراسم تشکر کرد و سپس گفت که پدرش خود را زندانی قلم، فعالیتهای مطبوعاتی و حقوق بشری میداند و بر این اساس با افتخار آماده دفاع در یک دادگاه علنی و صالح است. وی همچنین خاطر نشان کرد که پدرش به اتهام نوشتن مقالاتی که خواب عدهای را برهم زده، به زندان افتاده است. او سپس به فشارهایی که بر مطبوعات وارد می شود تا اخبار مربوط به وضعیت باقی را منتشر نکنند، اشاره کرد و گفت برگزاری این جلسه نشان می دهد که یاد باقی، باقی است.