برای توصیف “از پوست نارنگی مدد”، آلبوم جدید محسن نامجو، از عبارت‌های مختلفی می‌توان استفاده کرد، اما احتمالا کلمه‌ای که بیش از همه قابلیت توصیف این آلبوم را داشته باشد، چیزی جز “شگفت‌انگیز” نیست.
“از پوست نارنگی مدد” را می‌توان پایانی بر یک دوره‌ی کاری محسن نامجو و آغاز مرحله‌ی جدیدی از فعالیت‌های او توصیف کرد. این آلبوم به شکل مشخص در فرم، نشانه‌ی بلوغ کاری محسن نامجو است. در واقع تلاش نامجو در این آلبوم غنی کردن آهنگ‌ها و قطعه‌های موزیک بوده. مساله‌ای که در تنظیم آهنگ‌ها مشهود است.
از طرف دیگر در کاورهای این آلبوم - نظیر قطعه “آدم پوچ” که کاور کاری از “رامی” است - به تنظیم قطعه اصلی، وفاداری بیشتری وجود دارد. اتفاقی که در کاورهای گذشته نامجو کمتر وجود داشته. این‌بار تمرکز او بیش از تغییر در فرم و ساختار، بر موسیقی است.
از سوی دیگر طنز زیرپوستی و همیشگی در کارهای نامجو، در این آلبوم هم وجود دارد. در قطعه‌ی “رضاخان”، چه لحن خواندن قطعه چه عبارت‌هایی که در آن استفاده شده، طنز تلخ نامجو را در خود دارد. اتفاقی که در بسیاری از قطعه‌های پیشین او نیز وجود داشته. “جبر جغرافیایی” و “الکی” دو نمونه‌ی مشهور از این دست هستند.
در قطعه‌ی “گل ممد” نیز همین مساله به شکل زیرپوستی‌تر مشهود است. لحن خواندن این ترانه توسط نامجو، دو حس متضاد را با خود دارد: از سویی حس و حال عزاداری و “شیون” و از سوی دیگر طنز تلخی که در پس کلمات استفاده شده در قطعه است. قطعه “گل ممد” در واقع کاور آهنگی از گروه “لد زپلین” است.
آلبوم جدید نامجو را می‌توان البوم دوران تثبیت نام‌گذاری کرد. پس از ضبط البوم‌های پیشین به شکل زنده، آلبوم جدید در استودیو ضبط شده است. صبا علی‌زاده، پسر حسین علی‌زاده هم با نواختن کمانچه در دو قطعه از این البوم نامجو را همراهی کرده و پوستر “از پوست نارنگی مدد” کار رضا عابدینی گرافیست ایرانی مقیم هلند است.
این آلبوم را می‌توانید از این آدرس دانلود کنید.
