طارق الهاشمی، معاون سنی مذهب رئیس جمهوری عراق، در حال مبارزه ای سیاسی برای نجات از اتهاماتی است که در مورد ارتباط وی با گروه های تروریستی مطرح شده؛ اتهامی که او رد می کند. او در مورد فرقه گرایی در عراق، نقش ایران و نگرانی های امنیتی با یورونیوز مصاحبه کرده است.
اورونیوز: با آخرین بمبگذاری در عراق شروع می کنم. شهرهایی که خیلی حساس هستند هدف گرفته شدند. سامره، کرکوک و بغداد شاهد خشونت های فرقه ای شدیدی بوده اند. این رویدادهای اخیر را چگونه می بینید؟
طارق الهاشمی: این متاسفانه نشان می دهد که ما هیچ مدیریت درستی برای امنیت داخلی نداریم. تروریست ها موفق شده اند مردم بیگناه و همچنین نهاد های حکومتی را هر از گاهی هدف بگیرند.
این مرتبه همانگونه که می دانید، فقط یک گروه خاص نیست که هدف گرفته می شود، بلکه ترکیبی از گروه هاست. اکنون همه عراقی ها هدف تروریست ها هستند. این به نظر من طبیعی است و من همیشه از فرماندهان نظامی و شیوه اداره مسائل امنیتی آنها انتقاد کرده ام و چنین چیزی هر زمان می توانست افتاق بیافتد. مساله این است که فارغ از تعداد نیروهای امنیتی که دارید و فارغ از میلیاردها دلار که از سال 2003 صرف مسائل امنیتی کرده باشید، ما نیروهای متخصص که بتوانند با این چالش های امنیتی برخورد کند در اختیار نداریم.
چند بار ما به نوری المالکی نخست وزیر گفته ایم که باید متواضعانه در برابر مردم عراق بر واقعیت ها تاکید کند و از آنها عذر خواهی کند چون این مردم بیگناه هستند که کشته می شوند، مقامات بلند پایه دولتی محافظ شخصی دارند اما مساله کشته شدن شهروندان متوسط است که هر از گاهی هدف قرار می گیرد. اما هیچ کس به این حرف ها اهمیت نمی دهد.
فکر می کنید چه کسی این حملات را انجام می دهد؟
موقعیت سیاسی عراق از نظر سیاسی بسیار شکننده است. چالش های زیادی وجود دارد. بسیاری از احزاب قانع نشده اند که باید برای ثبات عراق بکوشند. ما در حال حاضر منابع بسیار زیادی برای خشونت داریم. فقط القاعده نیست. حتی بخشهای فاسد نیروهای امنیتی هم می توانند منشا خشونت باشند. با چالش های بزرگی روبرو هستیم و متاسفم از اینکه بگویم کشور من تا سالیان دراز نمی تواند رنگ ثبات را بر خود ببیند.
به نظر می رسد این حملات باعث دامن زدن به اختلافات فرقه ای می شود. به نظر من عراق وارد مرحله ای از تعارضات سیاسی فرقه ای می شود. شما با این نظر موافق هستید؟
مساله اصلی در حال حاضربیشتر سیاسی است تا فرقه ای، ولی نمی توانم پنهان کنم که بی ثباتی سیاسی تحت پوشش درگیری های فرقه ای قرار گرفته است. این واضح است.
مردم درک می کنند که این حملات فرقه ای است، فارغ از اینکه انگیزه سیاسی داشته باشد. لذا ما در این زمینه هم با چالش روبرو هستیم.
این سیاست های قومی و فرقه ای به نظر شما چقدر خطرناک است؟ فکر می کنید عراق در مرحله ای میان سه گروه مختلف تقسیم شود؟
من امیدوارم چنین اتفاقی نیافتد چون در چنین حالتی نه تنها کشور من بلکه کل منطقه صدمه خواهد خورد. چون همانگونه که می دانید عراق مملکتی غنی است و هر گونه تقسیم جفرافیایی آن باعث می شود همسایگان عراق در امور داخلی آن دخالت کرده و موضوع به سراسرخاورمیانه کشانده خواهد شد. این فرمول در جهت منافع ملی عراق و ثبات منطقه نیست.
در باره قدرت های منطقه ای چه؛ مانند ایران، ترکیه، عربستان سعودی و حتی آمریکا. آیا آنها منافعی در متحد بودن عراق دارند؟
من از تجربه خودم در این زمینه و دیدارم از عربستان سعودی، قطر و ترکیه می توانم بگویم. این سه کشور در خاورمیانه قدرت دارند. آنها خیلی به ثبات عراق علاقه دارند و مایل هستند گروه های اجتماعی عراق گرد هم بیایند و احتلافات خود را حل کنند.
در مورد ایران چطور؟
مساله این است که ایران به درگیری قومی دامن می زند. باید منصفانه قضاوت کرد. اگر سیاست ایران را به صورت تاریخی بررسی کنیم این پدیده تازه ای نیست. ایران در پس اختلافات فرقه ای در عراق است. بدون دخالت ایران،عراقی ها فرهنگ فرقه گرایی یا رفتار فرقه ای ندارند. ما در عراق زندگی می کردیم و همه به ریشه های یکدیگر احترام می گذاشتیم و از همسایه یا دوستان خود در مورد فرقه آنها حتی سئوال هم نمی کردیم. متاسفانه اکنون باید بپرسید. این فرهنگ از سوی آمریکایی ها آمد و ایران آن را توسعه داد و ترویج می کند. این چیزی است که اتفاق افتاد. لذا سیاست ایران با ترکیه تفاوت بسیار دارد.
منبع: یورونیوز – 30 آوریل
