شیرین عبادی، وکیل ایرانی و برنده جایزه صلح نوبل در سال ۲۰۰۳ همچنان در چهار گوشه جهان صدای اعتراض خود علیه جمهوری اسلامی را به گوش جهانیان می رساند. او می گوید که تساوی حقوق زن و مرد به یک فوریت تبدیل شده است.
شیرین عبادی با چهره ای غمگین که لبخند به ندرت بر آن دیده می شود، لباس خدمت به مردم کشورش را به تن کرده. او اهل مبالغه نیست و به شدت از اعتقاداتش دفاع می کند. اولین زن مسلمان که جایزه صلح نوبل را دریافت کرده جزو کسانی است که شیوه سخنش، به ویژه در رابطه با حقوق زنان، بسیار صریح و قاطع است. او با موشکافی یک وکیل کارکشته و با بیان برنده به مانند تیغ جراحی، “فرهنگ مردسالاری” که بر تمامی جنبه های زندگی و فرهنگ در ایران سایه افکنده را مطرح می کند. او معتقد است که باید به منبع این فرهنگ توجه کرد؛ “فرهنگی که تساوی بین زن و مرد را برنمی تابد” و ذهنیت ها را براساس آن شکل می دهد. او در ادامه می گوید: “زنان اولین قربانیان این فرهنگ اند و البته آنان خود این فرهنگ نابرابر را منتقل می کنند. درست به مانند بیماری هموفیلی که خون درمحل بریده شده بند نمی آید و بیماری سرایت می کند.” عبادی در رابطه با اینکه برخی مایلند این مشکل را به نواحی دورافتاده جهان محدود کنند، به غرب اشاره می کند و می گوید: “در اینجا نیز زمانی که یک پسر جوان دختری را به عنوان شریک زندگی برمی گزیند، والدینش به او می گویند در ازدواج عجله نکند. ولی زمانی که موضوع به یک دختر جوان مربوط می شود، از او می خواهند که هر چه سریعتر ازدواج کند.” او می گوید “ایران کشوری است که قبل از سوئیس نماینده زن به مجلس فرستاده است”.
شیرین عبادی قبل از انتقاد از دولتی که روی کار آمده، می خواهد از مردمی که “مانند آتش زیر خاکسترند” قدردانی کند. او می گوید “مردم آماده اند تا با این دولت نامشروع که حتی از جنازه ها هم می ترسد به مخالفت برخیزند”. این دولتی است که به “خشونت طلبی” شهره است و قوانین ناعادلانه مانند اینکه “جان یک زن نصف جان یک مرد ارزش دارد” را رواج می دهد. ولی زنان ایرانی برنامه ریزی مشخصی دارند و “روزی خواهد رسید که ما برنده خواهیم شد”. او می گوید که این مسأله نیاز به گذر زمان دارد.
اگر شیرین عبادی براین باور است که این آزادی از داخل ایران برخواهد خاست، ولی از گوشه وکنار شاهد توافق های بازرگانی میان شرکت های بزرگ اروپایی و جمهوری اسلامی است که حتی مردم خود را “از داشتن رسانه آزاد” منع می کند و همواره درحال پارازیت انداختن روی شبکه های ماهواره ای است.
او مایل است که فرانسه بیشتر درگیر این مسایل شود و تنها به نوشتن چند نامه اعتراض آمیز بسنده نکند. این نامه ها آن طور که باید توجه دولتمردان جمهوری اسلامی را جلب نمی کنند و آنان همواره نشان داده اند که نسبت به چنین نامه هایی بی تفاوت اند. این فرانسه ای است که شیرین عبادی با نگاه تیزبین یک حقوقدان آن را می بیند.
او درخصوص کلوتیلد رایس، دانشجوی فرانسوی جوانی که در ایران زندانی بود می گوید: “او هرگز نمی بایست دستگیر می شد، زیرا طبق قانون اساسی ایران، تظاهرات غیرمسلحانه آزاد است. درحقیقت، آنها این حق را نداشتند که او را دستگیر کنند، ولی این کار را کردند، همان طور که زنان ایرانی بسیاری را بدون دلیل قانع کننده دستگیر کرده اند.”
منبع: تلگرام، ۱۸ می
