سرهنگ محمدیان رییس‌پلیس آگاهی تهران: “دو نفر از دستگیرشدگان باند زورگیری که در روز روشن و در مقابل مردم، از عابرهای پیاده زورگیری می‌کردند، از اعضای باند مجرم «دیوار چین» بودند که دو سال پیش پس از دستگیری، محکوم به اعدام شده بودند. آنها پس از تخفیف در حکم صادره و تبدیل آن به حبس ابد، از زندان مرخصی گرفته و دیگر به زندان برنگشته بودند”.
دادستان محترم تهران! با خواندن این خبر چند سئوال برایم پیش آمد:
اول اینکه آیا مجرمان محکوم به اعدام و حبس ابد که جرمشان زورگیری‌های خشن از مردم بوده و دهها بار مرتکب سرقت به اشکال مختلف شده‌اند می‌توانند از زندان مرخصی بگیرند و به جرایمشان هم ادامه دهند و کسی هم صدایش درنیاید، اما بعضی از فعالان سیاسی که در دادگاه‌های ناعادلانهتان به حبس‌های چندساله محکوم شده‌اند نمی توانند؟
آقای دادستان! سارقانی که پس از مرخصی از زندان، در روز روشن چندنفری به مردم حمله می‌کنند و با رساندن فرد به مرز خفگی، از جیبش سرقت می‌کنند، امنیت کشور را به خطر نمی‌اندازند؟ چرا صدایتان در مورد اینها در نمی‌آید؟ نکند زبانتان را “لولو” خورده است!
آقای دادستان تهران! شما و همکارانتان چطور به دو محکوم به حبس ابد به این راحتی مرخصی داده‌اید و دیگر حتی پیگیر بازگشتشان به زندان هم نشدهاید؟ گفته بودید، زندانیانی که به مرخصی می‌آیند هم تحت نظرند، آیا این مجرمان خطرناک تحت نظر شما نبوده‌اند؟ یا جرمشان و حکمشان چندان جدی نبوده که نیاز به تحت نظر بودن باشد؟
یک توصیه هم دارم! حالا که دروغ‌های بزرگ شما در این چند روز باعث رسوایی تان شده، بیشتر از این آبروی خود را نبرید. یا شاید هر چه بیشتر دروغ بگویید و بیشتر رسوا شوید بیشتر مورد تشویق قرار می‌گیرید.
آقای دادستان! حالا که ترجیح داده‌اید این قدر به مجرمان خطرناک و محکومان به حبس ابد لطف و محبت کنید، فقط نام چند زندانی سیاسی که از زمان بازداشتشان حتی یک روز هم به مرخصی نیامده اند را برایتان میبرم تا اگر کلاهی دارید قاضی کنید. البته قطعا همه‌شان را می‌شناسید اما گفتم شاید حافظه کوتاه‌مدت تان را هم مثل حافظه تاریخی تان از دست داده‌اید. حافظه تاریخیای که اگر داشتید قطعا از آن درس میگرفتید که هیچ ظلمی در طول تاریخ ماندگار نبوده است.
آقای دادستان! میلاد اسدی، احمد زیدآبادی، مسعود باستانی، ضیاء نبوی، مجید دری، مهدیه گلرو، بهاره هدایت، مجید توکلی، کیوان صمیمی، بسیاری از اقلیت های قومی و ده ها زندانی سیاسی صاحب نام و گمنام دیگر که از زمان بازداشت تاکنون حتی یک روز هم به مرخصی فرستاده نشده‌اند، بخشی از زندانیانی هستند که پس از حوادث انتخابات سال گذشته در مقاطع مختلف بازداشت شدند و دیگر برنگشتند.
البته نام که گویا برای شما اهمیتی ندارد؛ شاید اگر جرمشان سرقت مسلحانه از بانک و آدم‌ربایی و زورگیری بود، الان در کنار خانواده‌شان بودند.