مسعود لواسانی
امروز درخت هنرروز و باغچه‌ی میزبان آن روزآنلاین در میان دیگر رسانه‌های برخط فارسی به یک نهاد مهم و تاثیرگذار تبدیل شده است. ده سال برای خودش یک عمر است. عمری که تجربه‌ای شگرف را پشت سر خود دارد. باغچه‌ی روز آنلاین که یکی از قدیمی‌ترین وب‌گاه‌های فارسی است امروز یک دهه تجربه‌ی کار آنلاین را پشت سر دارد و بسیاری از همکاران این مجموعه حسرت این را می‌خورند که این تجربه‌ی گران‌سنگ چرا نباید در ایران رقم بخورد و همواره این حسرت و دریغ را با خود می‌کشند.
این گویا سرنوشت محتوم روزنامه‌نگاری در ایران است که بهترین تجربه‌های مطبوعاتی باید در تبعید رقم بخورد از صور اسرافیل تا روز آنلاین تجریه‌ای یک و نیم قرنه پشت این تاریخ مطبوعات است و همواره استبداد مانع از رشد و شکوفایی نهادهای مطبوعاتی در این کشور شده است. با آگاهی از این واقعیت باید به هوشنگ اسدی و نوشابه امیری خسته نباشید گفت که در این وانفسا همچنان چراغ این خانه را همچون”روز” روشن نگه داشته‌اند تا این خانه غروب نکند. صحبت از هنر در چنین فضایی مغتنم است به ویژه برای همچون منی که تا زمانی که ایران بودم مجالی برای کار در رسانه‌های داخل کشور نداشتم و هنگامی هم که بیرون آمدم، با مشکل‌های دیگری، از جنس دیگر برای پرداختن به کار دل‌خواه‌ام مواجه شدم. اما “هنرروز” این فرصت را برای من فراهم کرد که به واقع پس از فاصله‌ای شش ساله دوباره به کاری که دوست دارم بپردازم. از این منظر هنرروز برای من پنجره‌ای به باغ فرهنگ و هنر ایران است و این پجره را بسیار دوست می‌دارم.
