امیل خوری
سؤالی که امروز همچنان معلق باقی مانده این است که چه سناریویی در انتظار خواهد بود اگر تلاش ها برای نزدیک شدن عربستان و ایران، روسیه و آمریکا، یا ایران و آمریکا به نتیجه نرسد.
ابتدا باید این موضوع را قبول کنیم که یافت راه حل برای بحران سوریه منوط به نتیجه مذاکرات هسته ای ایران، روند نابودسازی زرادخانه شیمیایی سوریه و گره گشایی از پرونده اوکراین است. قبل از رسیدن به نتایج ملموس برای این سه موضوع، هیچ چیز قابل بحث نیست، حتی جنگ در سوریه.
درواقع، ایران تمامی برگ ها را برای حل و فصل کردن بحران ها، ازجمله سوریه، لبنان، عراق، و حتی فلسطین دراختیار دارد؛ درست به مانند حافظ اسد در گذشته. اکنون باید به این موضوع پی ببریم که بهایی که تهران برای رو کردن چنین برگ هایی مطالبه می کند چقدر است؟
برخی براین باورند که ایران مایل است در عراق، سوریه و لبنان برتری داشته باشد و بدین ترتیب از مداخله در دیگر کشورهای حوزه خلیج فارس خودداری ورزد. که البته این می تواند ضمانتی برای عربستان سعودی به شمار رود. ازسوی دیگر، به نظر می رسد که ایالات متحده هیچ اعتراضی نسبت به دور ماندن از منطقه نفوذش که میان ایران و عربستان تقسیم شده، ندارد. همین تفاهم می تواند حکومت هایی را در سوریه و عراق به قدرت برساند که ایران نیز نسبت به آنها احساس آرامش کند و بدین ترتیب ثبات را به این کشورها بازگرداند.
در مورد لبنان، تنها ضمانت برای ایجاد ثبات در آن، همان طور که در اعلامیه بعبدا نیز بدان توصیه شده، “بیطرفی” است. ایران همچنین باید در صورت به نتیجه رسیدن موضوع عراق و سوریه، نسبت به اجرای مفاد این سند ضمانت دهد. اگر حزب الله همچنان مخالفت خود را نسبت به مقوله بیطرفی، که تنها راه حل واقعی و کارآمد برای مشکلات لبنان است، نشان می دهد، این مخالفت ها در صورت توافق با ایران باید خاتمه یابد. فعلاً باید منتظر ظهور یک تفاهم جدید در منطقه بود.
ولی جزئیات چنین تفاهمی باید روشن شود، به ویژه اینکه برای موفقیت در این زمینه ابتدا باید از پرونده هسته ای ایران عبور کرد تا اسراییل نیز اطمینان یابد. یکی از عناصر لازم برای آرام کردن اسراییل نابودی کامل تسلیحات شیمیایی سوریه است تا بار دیگر مسأله جدیدی ازسوی سوریه به حمایت ایران انجام نشود. براساس همین منطق، تسلیحات غیرقانونی حزب الله نیز دلیل خود را برای وجود داشتن از دست خواهد داد.
منبع: لوریان لوژور، ۱۵ آوریل
