اهمیت بسترِ هنر روز

رویکرد سایت ها و رسانه های خارج از ایران در مسایل فرهنگی و هنری، رویکردی ابتری ست. ابتر است بدان معنا که تنها وقتی به یاد فرهنگ می افتند که خبری یا اتفاقی در حوزه رخ دهد که ربطی عینی به مسایل سیاسی داشته باشد. رویکردی سطحی و گذرا، ری اکشن محور و تهی. رویکردی که کاربردش تنها درج خبر در خبر و گزارش در گزارش است میانه ی سایت هایی که با نگاهی سیاسی امر فرهنگ را دست مایه ی طرح مسایلی گاها کم مرتبط به موضوع ارائه می کنند. این مسئله سبب ایجاد مسایلی بغرنج در امور فرهنگی شده که با آن چه در رسانه ها در حد اخبار مطرح می شود تفاوت هایی دارد. مسائلی که ریشه ای تر از اخبار روزانه است. کارکرد مسائل فرهنگی نمودش در امر هنر است، اما در زمانه ی پیشتر، تقابل فرهنگ ها و تعاملشان، کجا باید ایستاد و نقد کرد؟ نگاه کرد؟ گزارش داد یا اعلام خطر کرد؟ این رویکرد ریشه ی فکری در امر فرهنگ را نشانه می گیرد برای بازخوانیِ دوباره ی آن چه تا امروز اتفاق افتاده. این مسائل نیاز به بست و توضیحی فراتر از این خطوط دارد، نگاه به این مساله نیاز به یادداشتی با بحثی مجزا دارد، اما هدف این یادداشت صحبت از اهمیت بخش “هنر روز” در طرح مسایل فرهنگی و هنری در چنین موقعیتی ست. اهمیت این که نقش رسانه ی فرهنگی-هنری ای مانند “هنر روز” چه می تواند باشد؟ اهمیت این بخش در درک این موضوع است که بسیاری از رسانه های خارج از ایران حتی بستری برای طرح موضوعات پرونده ای و یا بررسی مسایل فرهنگی هنری ندارند. سایت روز در قبال ایجاد این بستر مسئولیتی نیز بر خود تعریف کرده که شهود این مسئولیت، می تواند به پویایی و خروجی مطالب و رویکرد “هنر روز” تاثیری مستقیم بگذارد. “هنر روز” پتانسیل بسیار بیشتری به نسبت امروز و حال دارد. حواشی ای که بر “هنر روز” می گذرد نباید از اهمیت وجود چنین بستری بکاهد. پرونده هایی که مخصوصا در این ماه های اخیر این بخش در مسایل متفاوت فرهنگی با رویکرد بازخوانی و بررسی و گاها گزارشی منتشر کرده - مانند پرونده ی پرویز اسلامپور، نشان از وجود پتانسیلی ست که در “هنر روز” به میزان کافی مدنظر گرفته نمی شود. “هنر روز” می تواند در نبود فضای درست فرهنگی و هنری در رسانه های خارج از کشور، نقشی متفاوت داشته باشد. نقشی که در مساله ی فرهنگ و امروز، با توجه به نگاهی توامان به اجتناب ناپذیر بودن تقابل فرهنگ ها، اهمیتی فراتر از تصور دارد. اهمیتی که در طول سالیان گذشته، خشتی بر خشت نگذاشته و هنوز بسیار کار دارد. عمر “هنر روز” در این خلاء و با نگاهی دوباره در اهمیت حضورش مستدام باد، کار بسیار است و حرف نگفته، در امر فرهنگ بسیار تر.