یک هفته با حقوق بشر

سامان رسول پور
سامان رسول پور

samanrasoulpour.jpg

نمایندگان پارلمان اروپا در هفته ای که گذشت، پس از سفر به ایران از وخیم تر شدن وضع حقوق بشر در ایران انتقاد ‏کردند. روز جهانی حقوق بشر هم نتوانست مانع ادامه ی بازداشتها شود وبرغم مخالفتهای گسترده، کاظم دارابی پس از ‏‏15 سال حبس، مورد عفو قرار گرفت و به تهران بازگشت. ‏

هیاتی از نمایندگان پارلمان اروپا، برای بررسی وضع حقوق بشردر ایران و رایزنی پیرامون مسائل مهم فی مابین ‏اروپا و ایران به تهران سفر کردند و با مقامات عالیرتبه ی ایرانی، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، خانواده ی چند ‏زندانی سندیکایی و اعضای چندین تشکل مدنی دیدار کردند. ورود این هیئت 11 نفره به ایران در حول و حوش 10 ‏دسامبر، روزجهانی حقوق بشر صورت گرفت و همزمان بود با بازداشتهای گسترده ی دانشجویان. ‏

پس از خاتمه ی دیدارها، واکنشی که این هیئت در بازگشتشان نشان دادند، این بود که “وضع حقوق بشر در ایران ‏وخیم تر شده است” و در همین راستا خواستار آزادی”دانشجویان بازداشتی”، “فعالان سندیکایی”، “توقف اجرای اعدام ‏کودکان” و نیز “تغییر یا لغو قانون حمایت از خانواده” شدند. ‏

در این هفته، روزی بود که در جهان به عنوان “روز حقوق بشر” شناخته می شود. با فرارسیدن 10 دسامبر(19 آذر)‏‎ ‎سازمانهای حقوق بشر داخل و خارج، گزارشات مفصلی از “وضعیت حقوق بشر”در ایران منتشر کردند. گزارشگران ‏بدون مرز بازداشت روزنامه نگاران را محکوم کرد و سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان با ارائه ی گزارشی 5 ‏صفحه ای، تصویر نازیبای نقض حقوق بشر در کردستان را به افکار عمومی نشان داد. ‏

درست در همین روز‎ ‎‏”کاظم دارابی” متهم پرونده ی میکونوس پس از 15 سال زندان مورد عفو قرار گرفت و آزاد شد ‏و از آلمان به تهران بازگشت؛‎ ‎کاظم دارابی در اولین مصاحبه اش تاکید کرد‎ ‎‏”بی گناه” بوده اما خانواده ی قربانیان ‏میکونوس و بسیاری دیگر از فعالان سیاسی نسبت به آزادی وی اعتراض کردند. ‏

همزمان پس از اینکه دانشجویان یکی از بزرگترین گردهمایی های چند سال گذشته را در دانشگاه تهران برپا و از ‏دولت نهم انتقاد کردند، برای آزادی دانشجویان دربند و اعتراض به “پایمالی حقوق انسانها درایران” شعار دادند، باز هم ‏بازداشت و واکنش نیروهای امنیتی در انتظار آنهابود. و پس از خاتمه ی “تریبون آزاد” باز سه دانشجوی کرد توسط ‏نیروهای امنیتی بازداشت شدند: “سهراب کریمی”، “فرشاد دوسی پور” و‎ ‎‏”جواد علی زاده” که هر سه هم از سخنرانان ‏گردهمایی بودند. ‏

از سوی دیگر، یک هفته پس از تعلق گرفتن جایزه ی ازادی بیان ایتالیا به “عدنان حسن پور” و “هیوا بوتیمار‎ ‎‏”مشخص شد آیت الله شاهرودی رییس قوه ی قضاییه، در پاسخ به درخواست یک روحانی اصلاح طلب که خواستار ‏لغو حکم اعدام اینها شده بود، گفته است”‏‎ ‎حکم را کانال های دیگری صادر کرده اند و اگر قول هم بدهم، عملا نمی توانم ‏کاری بکنم” و با این اظهارات غیر رسمی، نگرانی ها نسبت به اعدام این دو زندانی بیشتر شد. ‏

در هفته ای که گذشت، دهها فعال مدنی و سیاسی طوماری برای آزادی “سپیده پورآقایی” امضا کردند و چند روز بعد ‏پرونده ی این فعال حقوق بشر به شعبه ی 13 دادگاه انقلاب ارسال شد. مریم حسین خواه دیگر فعال زنان هم به دلیل ‏عدم تامین وثیقه ی 100 میلیونی باز در زندان ماند و در بند زنان، کتابخانه دایر کرد. ‏

یک هفته پس از اعدام ماکوان مولود زاده، عفو بین الملل با صدور بیانیه ای از اعدام قریب الوقوع “علی مهین ترابی” ‏خبر داد. جوانی که در سن 16 سالگی مرتکب جرم شده است و نسرین ستوده هم از احتمال اعدام موکلش “صغری” ‏ابراز نگرانی کرد. دختری که در 13 سالگی مرتکب قتل شده است. ‏

و بالاخره دیوان عالی کشور، حکم دادگاه بدوی پرونده ی قتل “زهرا کاظمی” را نقض کرد و دستور رسیدگی مجدد این ‏پرونده را صادر کرد. اقدامی که با استقبال وکلای این پرونده مواجه شد. ‏

به این ترتیب روز جهانی حقوق بشر هم نتوانست زنگ تنفسی باشد برای ادامه ی نقض حقوق بشر در ایران. ‏