روز چهارشنبه 11 اسفند ماه، گزارشی از “هیات ویژه رسیدگی به غائله 25 بهمن 1389” در صحن مجلس قرائت شد که با اتهام زنی های برخی از رسانه های وابسته به جناح حاکم از جمله روزنامه کیهان شباهت داشت.
دستور تشکیل این هیات را اولین بار روز 26 بهمن ماه علی لاریجانی صادر کرد که طی نطقی در مجلس گفت:“روسای کمیسیون‌های امنیت ملی و سیاست خارجی، شوراها و امور داخلی، اصل 90، فرهنگی و قضایی در اسرع وقت کمیته‌ای را تشکیل دهند و ابعاد مختلف و سیر آن را از امروز شروع کنند”.
وی همچنین گفت که این کمیته باید “ظرف چند روز آینده گزارشی را به مجلس ارائه داده تا هم اعضای مجلس بدانند که با این جریان چگونه باید برخورد شود” و “هم دستگاه‌های مختلف وظیفه خود را در این راستا بدانند.”
لاریجانی البته همان روز “راهپیمایی سبزها در 25 بهمن” را “ضد انقلابی” توصیف کرد و حتی گفت “عده‌ای گفتند که راهپیمایی اخیر برای حمایت از مردم مصر و تونس بود” و “می‌گویند ملت ایران که از قیام‌ها حمایت می‌کند چرا به این راهپیمایی‌های تصنعی و آمریکایی اجازه نمی‌دهد؟ نباید هم اجازه بدهد، اگر وزارت کشور در این امر تخلف می‌کرد قطعا مجلس با وزیر مربوطه برخورد می‌کرد، مگر بنا است ما چشم خود را بر واقعیت‌های ضد انقلاب و آمریکا ببندیم و اگر قرآن هم بر سر نیزه کردند حمل بر صحت کنیم”.
وی حتی تصریح کرد که راهپیمایی سبزها در حمایت از مردم مصر و تونس “بدتر” از راهپیمایی “بر علیه اسلام و پیامبر اسلام و ائمه”است.
با چنین مقدمه ای بود که رسانه های جناح حاکم از کمیته منصوب علی لاریجانی به عنوان “کمیته ضد انقلاب شناسی”، کمیته ویژه بررسی ابعاد 25 بهمن”، و “کمیته ویژه غائله 25 بهمن” نام بردند.
اعضای این کمیسیون پنج تن از وابستگان جناح حاکم در مجلس و همگی از حامیان دولت احمدی نژاد ـ سه تن از آنها در شمار قضات و روسای دادگاه های انقلاب، یک تن از نزدیکان علی اکبر ولایتی و پنجمی نیز پدرعروس آیت الله خامنه ای ـ بودند؛روح الله حسینیان رئیس کمیسیون شوراها و امور داخلی، علاءالدین بروجردی رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس، محمد ابراهیم نکونام رئیس تازه منصوب شده کمیسیون اصل 90، علی شاهرخی قبادی نماینده رئیس کمیسیون قضایی و غلامعلی حدادعادل رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس ماموریت یافتند تا در قالب “کمیته ویژه رئیس مجلس” گزارش مورد نظر علی لاریجانی را تدارک کنند.
سوابق هریک از اعضای “کمیته ویژه مجلس” اما می تواند دلایل شباهت گزارش آن را با تیترهای کیهان روشن کند.
محمد ابراهیم نکونام
محمد ابراهیم نکونام که ریاست “هیات ویژه رئیس مجلس هشتم” برای بررسی راه های برخورد با سبزها را بر عهده داشت 52 ساله است و از سال های نخست پس از انقلاب در قوه قضائیه به عنوان قاضی دادگاه انقلاب فعالیت کرده است. نکونام پیشتر در توقیف روزنامه خرداد و همچنین محاکمه و زندانی کردن عبدالله نوری، وفاداریش را به حکومت اثبات کرده بود. محمدابراهیم نکونام در زمان محاکمه عبدالله نوری، وزیر کشور دولت اول محمدخاتمی و مدیر مسئول روزنامه خرداد، دادستان دادگاه ویژه روحانیت بود و با تهیه کیفرخواستی 44 صفحه ای علیه عبدالله نوری ادعا کرد که از مجموعه مطالب منتشر شده در روزنامه خرداد “بوی عناد و توطئه علیه نظام استشمام می‌شود”.
ابراهیم نکونام چند ماه پس از تشکیل دولت احمدی نژاد در سال 84 و اوج گرفتن درگیری ها در سیستان و بلوچستان به عنوان رئیس کل دادگستری سیستان و بلوچستان منصوب شد و چند ماه بعد اولین “منطقه ویژه قضایی” را در سیستان و بلوچستان تشکیل داد و به توصیه شورای عالی امنیت ملی، صدور و تائید نهایی حکم اعدام در این استان نیز از سوی رئیس وقت قوه قضائیه به وی واگذار شد تا به عنوان “رییس شورای ویژه قضایی شرق کشور” فعالیت کند.
صدورو اجرای ده ها حکم اعدام تا بهار سال 87 که ابراهیم نکونام در سمت “رییس شورای ویژه قضایی شرق کشور” بود بخشی از کارنامه اوست.
از مشهورترین کسانی که با تائید ابراهیم نکونام اعدام شدند، یکی یعقوب مهرنهاد از وبلاگ نویسان استان سیستان و بلوچستان بود. یعقوب مهرنهاد از مسئولان “انجمن جوانان صدای عدالت” در زاهدان، پس از برگزاری یکی از برنامه های این تشکل غیر دولتی که با مجوز رسمی برگزار شده بود، در اریبهشت سال 86 در زاهدان بازداشت شد.
روح الله حسینیان
روح الله حسینیان ، دیگر عضو “کمیته ویژه رئیس مجلس هشتم” برای بررسی ابعاد راهپیمایی 25 بهمن سبزها، در سال 86 از سوی محمود احمدی نژاد به عنوان “مشاور امنیتی”رئیس دولت منصوب شد.
حسینیان از دوستان نزدیک سعید امامی، یکی از عاملان اصلی اجرای قتل های زنجیره ای دگر اندیشان در فاصله دهه هفتاد است. او از ابتدای انقلاب از منصوبان احمد جنتی در جزیره کیش بوده و پس از آن سمت هایی چون “حاکم شرع استان های هرمزگان و سیستان و بلوچستان” را بر عهده داشته است.
در سال های وزارت علی فلاحیان که معاونت امنیتی وزارت اطلاعات به سعید امامی سپرده شده بود، روح الله حسینیان از سوی محمد یزدی رئیس وقت قوه قضائیه به عنوان “جانشین دادستان انقلاب در وزارت اطلاعات” منصوب شد. حسینیان پس از آن به مرکز اسناد انقلاب اسلامی رفت و مدیریت این مرکز را بر عهده گرفت.
در سال 77 وقتی به دنبال قتل مجید شریف، پروانه و داریوش فروهر، محمدمختاری، و محمدجعفر پوینده ماجرای “قتل های زنجیره ای” از پرده برون افتاد و با ایستادگی محمد خاتمی رئیس جمهور وقت شماری از نیروهای وزارت اطلاعات به عنوان عاملان این قتل ها بازداشت شدند، وزارت اطلاعات طی اطلاعیه ای در 15 دی ماه همان سال مسئولیت این قتل ها را متوجه “شماری از ماموران خود” کرد اما همزمان روح الله حسینیان طی مصاحبه ای با روزنامه کیهان و حضور در برنامه تلویزیونی”چراغ” ادعا کرد که”مقتولان ناصبی” بوده اند و باید کشته می شدند.
اگر چه او موفق نشد سعید امامی را از بازداشت نجات دهد و سعید امامی در 5 بهمن سال 77 بازداشت و در بازداشتگاه آن طور که اعلام شد با خوردن ماده نظافتی کشته شد، اما حسینیان در سال های بعد کوشید با سلسله سخنرانی ها و مصاحبه هایی سعید امامی را به عنوان “شهید سعید امامی” معرفی کند. او سال ها بعد در مصاحبه ای از روابط بسیار نزدیک سعید امامی با آیت الله خامنه ای و پسرش مجتبی خامنه ای پرده برداشت. به نوشته او رهبر جمهوری اسلامی در جریان اعزام همسرش برای معالجه به انگلیس سعید امامی را به عنوان محافظ وی به همراه جمعی دیگر به انگلیس فرستاده بود.
روح الله حسینیان پس از مرگ سعید امامی مشهور ترین جمله خود را در یک سخنرانی ابراز کرد: “ما خودمان یک روز قاتل بودیم” اما پس از انتشار متن این سخنرانی در روزنامه ها، وی مدعی شد که “قاتل” نبوده بلکه”یک عمر زندانبان” بوده است.
علی شاهرخی قبادی
علی شاهرخی قبادی از روحانیان حامی دولت در مجلس هشتم است و متولد 1329 که پس از 30 سال تلاش برای راهیابی به مجلس سرانجام در سال 86 به آرزوی خود دست یافت.او از شاگردان آیت الله مکارم شیرازی و آیت الله فاضل لنکرانی و تنها عضو کمیته 5 نفره منصوب علی لاریجانی است که سوابق فعالیت سیاسی در پیش از انقلاب را در کارنامه خود دارد.
علی شاهرخی در سال های پس از انقلاب سمت هایی چون “قاضی دادگاه انقلاب”، “رئیس دادگاه های انقلاب مازندران”، “معاون قضایی دیوان عدالت اداری”، “مستشار دیوان عالی کشور”، “دادستان دادسرای عالی انتظامی قضات”، و “رئیس شعبه دوم دادگاه عالی انتظامی قضات” را داشته و در مجلس هشتم رئیس کمیسیون قضایی مجلس شورای اسلامی است.
وی در سال های نخست پس از انقلاب تلاش های ناکامی برای راهیابی به مجلس انجام داد و در جریان انتخابات مجلس سوم رقابت نزدیکی با علی اصغر اسفندیارپور، نماینده دور دوم مجلس و از نزدیکان جناح چپ آن سال ها، داشت.
این رقابت در انتخابات مجلس سوم وقتی بار دیگر با پیروزی علی اصغر اسفندیارپور و راهیابی او به مجلس از شهر کوهدشت همراه شد، به درگیری هواداران علی شاهرخی با هواداران اسفندیارپور منجر شد.در آن درگیری ها 17 نفر کشته و ده ها نفر زخمی شدند.
علی شاهرخی سرانجام توانست حکم شورای نگهبان را برای ابطال انتخابات مجلس سوم حوزه انتخابیه کوهدشت بگیرد و در انتخابات میاندوره ای به مجلس راه یافت.اما در مجلس سوم که رئیس آن مهدی کروبی و اکثریت آن جناح چپ بودند در بهمن ماه سال 68 اعتبار نامه علی شاهرخی رد شد و وی از از عضویت در مجلس باز ماند.
پرونده درگیری های کوهدشت در انتخابات مجلس سوم و کشته شدن دستکم 17 نفر در آن منجر به صدور حکم قضایی شد و طی آن “علی شاهرخی قبادی و علی اصغر اسفندیاری” برای 4 سال از حضور در فعالیت های سیاسی محروم شدند.
او اما در جریان انتخابات غیر رقابتی مجلس هشتم با 49 هزار رای از مجموع 110 هزار رای از شهر کوهدشت لرستان به مجلس راهیافت و در مدت کوتاهی به ریاست کمیسیون قضایی مجلس رسید تا این بار در هیات ویژه منصوب علی لاریجانی، مهدی کروبی و میرحسین موسوی را “خائن” معرفی کند.
غلامعلی حدادعادل
غلامعلی حداد عادل متولد 19 اردیبهشت سال 1324 در تهران است و دکترای فلسفه تعلیم و تربیت دارد و سال ها در دانشگاه الزهرا که زهرا رهنورد همسر میرحسین موسوی تا چند سال پیش ریاست آن را بر عهده داشت به عنوان “دانشیار” تدریس می کرد.
سابقه فعالیت سیاسی غلامعلی حدادعادل در پیش از انقلاب موجود نیست امااو در سال های اخیر خود را “بازداشت شده در سال 50 توسط ساواک” معرفی کرده و “ممنوع التدریس در دانشگاه های شیراز و شهید بهشتی (ملی سابق) به جهت فعالیت های سیاسی”.
فعالیت بعدی او به سال 57 مربوط می شود که به گفته خودش “یکی از اعضای شورای برنامه ریزی هفته همبستگی دانشگاهیان با مردم” دانشگاه شریف بوده و گفته که در 33 سالگی اش به چنین سمتی در میان انقلابیون دست یافته بود.
حدادعادل همچنین در خاطراتش تاکید کرده که از آبان 57 که پس از سخنرانی مرتضی مطهری در دانشگاه شریف، دانشجویان عکس شاه را از بالای تالار ورزش به پایین کشیدند و تظاهرات دانشجویان و اساتید در صحن دانشگاه آغاز شد نقش قابل توجهی در تظاهرات دانشجویان داشته است.
حدادعادل به دلیل آشنایی با مرتضی مطهری در سال های نخست پس از انقلاب به عنوان معاون وزارت ارشاد منصوب شد، در سال 59 تا 61 مشاور وزیر آموزش و پرورش، و در سال های 61 تا 72 معاون وزیر آموزش و پرورش و رئیس سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی کتابهای درسی بود.
این مدیر میانی سال های پس از انقلاب در انتخابات مجلس ششم، یکی از معدود چهره های وابسته به جناح راست بود که در انتخابات پرگفتگوی مجلس ششم بعد از آنکه شورای نگهبان در انتخابات تهران دست برد و از جمله غلامعلی رجائی را از صف منتخبان کنار گذاشت، به عنوان نفر آخر جدول توسط شورای نگهبان به نمایندگی مردم تهران برگزیده شد و به ریاست فراکسیون اقلیت مجلس ششم که محافظه کاران بودند، رسید.
ازدواج مجتبی خامنه ای، یکی از پسران آیت الله خامنه ای با دختر غلامعلی حدادعادل، از او یک چهره نزدیک به آیت الله خامنه ای ساخت.
غلامعلی حداد عادل در انتخابات مجلس هفتم هم که با قلع قمع اصلاح طلبان توسط شورای نگهبان همراه بود در غیاب یک رقابت واقعی به اولین نفر از فهرست نمایندگان تهران برگزیده شد و به ریاست مجلس رسید. با این حال برغم تلاش گسترده ای که برای رسیدن به ریاست مجلس هشتم انجام داد، علی لاریجانی توانست بر او پیشی گیرد و به ریاست مجلس برسد. حدادعادل پس از آن به کمیسیون فرهنگی مجلس رفت و ریاست این کمیسیون را بر عهده گرفت.
حدادعادل در چند سال اخیر خود را به عنوان مدافع آیت الله خامنه ای معرفی کرده و با انجام مصاحبه هایی درباره زندگی رهبر جمهوری اسلامی تحت عنوان “ناگفته‌‌هایی از سیره رهبر معظم انقلاب” مدعی شده است که “فرهیختگی رهبری تحت الشعاع رهبری سیاسی ایشان ناشناخته مانده است.”
حدادعادل علاوه بر عضویت در مجلس،با حکم محمود احمدی نژاد به ریاست فرهنگستان زبان فارسی منصوب شده است.
او همچنین با حکم آیت الله خامنه ای عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و با حکم دیگری از وی عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی است.
علاء الدین بروجردی
علاء الدین بروجردی در حال حاضر به طور همزمان عضو کمیسیون امنیت ملی، ارشد ترین نهاد امنیتی جمهوری اسلامی و رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس هشتم است.
او از نزدیکان علی اکبر ولایتی است که در دوره صدارت او بر وزارت خارجه به مدت 15 سال به عنوان یکی از معاونان این وزارتخانه فعالیت کرد. از جمله کشورهای تحت مسئولیت وی افغانستان بود که در آن جا نفوذ و اعتبار ایران را به پائین ترین سطح رساند به طوری که در دوران طالبان چند تن از اعضای کنسولگری ایران در هرات امکان خروج از افغانستان را نیافتند و کشته شدند که در زمان خود وی با انتقادهای شدیدی روبرو شد به گونه ای که دیگر حضور وی را در وزارت خارجه غیرممکن می کرد.
او پس از تشکیل دولت اصلاحات و برکناری از وزارت خارجه به عنوان یکی از وابستگان به جناح مخالف اصلاحات فعالیت می کرد و در مجالس ششم، هفتم و هشتم به عنوان نماینده بروجرد به مجلس راه یافت.
ابولفضل اسلامی، دیپلماتی که بیست و پنج سال از سال‌های عمرش را در سمت‌های حساس در وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران سپری کرده طی مصاحبه ای گفته است که در وزارت خارجه جمهوری اسلامی چند طیف قدرتمند وجود دارد و “ گروه اول توسط آقای علاء الدین بروجردی که به مدت بیش از 15 سال معاون آقای ولایتی، وزیر امور خارجه ایران بود هدایت می‌شوند. آقای علاء الدین بروجردی و برادر او که در ژاپن معاون سفیر بود و یک گروه دیگر، هموطنان آقای شاهرودی و از معاودین عراقی هستند.”
او همچنین از اعضای کمیته دیدار از بازداشتگاه در ماه های پس از انتخابات و بازداشت های گسترده اصلاح طلبان و مردم معترض بود اما تا زمان افشای جنایات بازداشتگاه کهریزک بارها طی مصاحبه هایی اعلام کرد هیچ مشکلی در بازداشتگاه ها و زندان ها وجود ندارد.
مهدی خزعلی طی گفتگویی با سایت جرس درباره نقش علاء الدین بروجردی در ارتباط با بازداشتگاه کهریزک گفته است: “دغدغه اصلی همین است که در موارد گذشته کسانی چون علاءالدین بروجردی به عنوان نماینده ویژه مجلس روانه بازداشتگاهها و زندان ها شده بودند که متاسفانه واقعیت تاسف برانگیز وضعیت زندان ها را کاملا وارونه جلوه می دادند. به عنوان مثال آقای بروجردی در همان جریان تحقیق از زندان ها، گفته بودند آقای ابطحی در یک سلول پنجاه متری مجهز نگهداری می شد و همه چیز کاملا منطبق بر قانون بوده است. در حالی که در همان زمان و پس از آزادی ام از زندان، آقای بروجردی به دیدار پدرم آمده بودند که بنده همآنجا به ایشان گفتم اگر شما وضعیت و نحوه نگهداری آقای ابطحی را منعکس کرده اید من هم یکی دیگر از زندانیان هستم که گزارش واقعی را در اختیار شما قرار می دهم و شما به عنوان یک نماینده مسئول وظیفه دارید اخبار بنده را هم منعکس کنید که در یک سلول شش متری با وضعیت اسف باری که حتی گردش شب و روز هم در آن سلول مشخص نبود، نگهداری می شدم، در مدت بازداشت حتی یک روز هم از هواخوری که جزء شرایط اولیه نگهداری زندانی محسوب می شود بهره مند نبوده ام. آقای بروجردی هیچ جوابی به بنده ندادند. لذا اگر قرار باشد بار دیگر کسانی چون بروجردی در مورد آغاز به کار مجدد کهریزک تحقیق و تفحص کنند نمی توان امید چندانی به گزارش مجلس داشت.”
