یاسمین منطقی
برخلاف وعده های مسولان دولت نهم و همچنین رییس مجلس هفتم مبنی بر برچیده شدن مدارس کپری در استانهای محروم و احداث مدرسه به جای آنها، مدیر کل آموزش و پرورش عشایر اعلام کرد که همچنان 2329 مدرسه کپری و چادری در کشور وجود دارد.
دکتر لطف الله عباسی روز گذشته با اعلام وجود 629 واحد مدرسه کپری در کل کشور گفت: “سه سال است، سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور اعلام می‌کند که جشن کپرزدایی تا پایان سال برگزار می‌شود، خوب است به ما هم اعلام کنند که این جشن با وجود این تعداد واحد کپری در چه مناطقی برگزار خواهد شد؟! چراکه در حال حاضر امکان برگزاری این جشن وجود ندارد.”
مدیر کل آموزش و پرورش عشایر کشور همچنین با اعلام اینکه علاوه بر واحدهای کپری، حدود یک‌هزار و 700 مدرسه چادری نیز در کشور وجود دارد، به خبرگزاری ایسنا گفت: “دفتر آموزش و پرورش عشایر نامه‌نگاری زیادی با سازمان نوسازی و تجهیز مدارس کشور انجام داده که بودجه و سهم فضاهای آموزش و پرورش عشایر را به خود ما واگذار کنند، تا بودجه فضاسازی بر اساس نیاز عشایر در استان‌ها توزیع شود، اما هنوز موفق به تحقق این خواسته منطقی به بهانه واگذاری بودجه به استان‌ها نشده‌ایم”.
این مقام مسول در آموزش وپرورش با اعتراض به اینکه مدارس عشایری علیرغم نیاز جدی در اولویت رفاه به ویژه نوسازی و تجهیز واحدهای آموزشی قرار نگرفته‌اند، افزود: “چرا باید دانش‌آموزان عشایر زیر کپر یا چادر حتی بدون صندلی و روی زیلو درس بخوانند؟”
دکتر عباسی همچنین با اشاره به قابلیت تبدیل بیشتر واحدهای کپری به فضاهای مناسب‌تر از قبیل کانتینر، کانکس یا حتی ساختمان و در نتیجه ارتقای وضعیت روحی دانش‌آموزان عشایر برای تحصیل، درباره هزینه تبدیل یک واحد کلاس کپری یا چادری گفت: “برآورد کلی اعتبار صورت نگرفته، اما می‌توان با اختصاص تنها چهار میلیون تومان برای تبدیل یک واحد کپری به کانکس، بسیاری از مشکلات رفاهی دانش‌آموزان عشایر را برطرف کرد”.
آمار ارایه شده از سوی مدیرکل آموزش و پرورش عشایر درحالی منتشر شده است که چندی پیش حبیب الله بوربور، معاون عمرانی آموزش و پرورش از وجود 1300 واحد کلاس کپری در کشور خبر داده بود. همچنین مدیر کل نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس استان لرستان نیز هفته گذشته از وجود 502 مدرسه کپری در این استان خبر داده بود.
گفتنی است که بسیاری از دانش آموزان و کودکان ایرانی در 14 استان کشور از قبیل استان های سیستان و بلوچستان، لرستان، کرمان، کهکیلویه و بویراحمد، هرمزگان و همچنین خراسان شمالی به علت نبود مدرسه، مجبورند زیر چادر و یا در کپرها تحصیل کنند.
بودجه کلان کجا خرج شد؟
محمود فرشیدی وزیر برکنار شده احمدی نژاد پیش از این درباره احداث مدارس بجای کپرها و تجهیز و نوسازی مدارس فرسوده کشور گفته بود: “بیشترین تعداد مدارس کپری در استانهای سیستان و بلوچستان، کهکیلویه و بویر احمد و کرمان فعال است که تا پایان امسال بیش از 90 درصد این مدارس تعطیل و مدارس نوساز جایگزین آنها می شوند”.
معاون عمرانی وزارت آموزش و پرورش هم که همچنان در سمت خود باقی است در همین ارتباط گفته بود: “از اعتبارات سال 85 حدود 27هزار کلاس درس احداث شده که نیم میلیون دانش آموز در سطح کشور از این فضاهای جدید آموزشی درحال استفاده هستند”.
حبیب الله بوربور درباره از بین بردن کلاس های کپری و چادری گفته بود: “با یک شرکت سوئیسی برای همکاری در احداث مدارس پیش ساخته قرارداد بسته ایم. برای مدارس تخریبی و کپری که مدام در حال جابجایی هستند استفاده از این نوع مدارس می تواند بهینه و مناسب باشد.ساخت این گونه مدارس سبک و پیش ساخته که 90 سال عمر دارد جایگزین مناسبی برای مدارس کپری و تخریبی است”.
اما خبر وجود بیش از 2329 مدرسه کپری و چادری در کشور که از سوی مدیرکل آموزش و پرورش عشایر مطرح شد نشان می دهد که وعده های مسولان دولتی همچنان در همان حد وعده باقی مانده و هیچ کلاس یا مدرسه ای برای دانش آموزان محروم کپرنشین احداث نشده است.
این درحالی است که از ابتدای روی کار آمدن دولت نهم، هر سال مبلغ قابل توجهی فراتر از میزان اعتبارات وزارت آموزش و پرورش و از حساب ذخیره ارزی به توسعه و تجهیز مدارس کشور اختصاص یافته است.
تنها در سال گذشته علاوه بر بودجه درخواستی وزارت آموزش و پرورش برای ساخت و تجهیز و نوسازی مدارس که بیش از 6200 میلیارد تومان بوده است، مجلس هفتم از حساب ذخیره ارزی کشور نیز 960 میلیارد تومان برای احداث، تجهیز و نوسازی مدارس و از میان بردن مدارس کپری و چادری به این وزارتخانه اختصاص داد.علاوه بر این بودجه، آموزش و پرورش در طرح هویت بخشی مدارس ایران نیزقرار بود حدود 4 هزار میلیارد تومان از بودجه خود را طی4 سال، که دوسال آن تاکنون سپری شده است به بازسازی و نوسازی حدود 50 هزار مدرسه در سراسر کشور اختصاص دهد که آن طرح نیز همچنان بی نتیجه مانده است.
اکنون این سوال مطرح می شود که این بودجه چگونه و در چه راهی هزینه شده که همچنان دانش آموزان کپرنشین، کلاس درس ندارند؟