آلبر لاموریس، سناریست، تهیه کننده و کارگردان خوش‌ذوق فرانسوی، در سال ۱۹۲۲ در پاریس متولد شد. او در ابتدا کار خود را با فیلم های کوتاه آغاز کرد و بارها به دلیل نوآوری‌هایی که در فیلم‌هایش به کار می برد، جوایزی را به دست آورد.
از فیلم های معروف او می توان به “سپید یال” [سال ۱۹۵۳؛ برنده جایزه بزرگ جشنواره کن ]، “بادکنک قرمز” [سال ۱۹۵۶؛ برنده جایزه نخل طلای جشنواره کن و برنده جایزه اسکار بهترین فیلمنامه غیراقتباسی درحالی که تعداد دیالوگ‌های آن بسیار اندک است]، و “باد صبا” [سال ۱۹۶۹] اشاره کرد.
فیلم لطیف و زیبای بادکنک قرمز قبل و بعد از انقلاب بارها از صدا و سیما پخش شده است. پاسکال لاموریس، پسر کارگردان، در این فیلم کوتاه نقش اول را برعهده داشت.
آلبر لاموریس در سال ۱۹۶۰، در اقتباس از فیلم بادکنک قرمز، فیلم دیگری به نام “سفر با بالون” ساخت که بار دیگر پسرش در آن به ایفای نقش پرداخت. او شیوه های صحنه برداری در این فیلم را ۹ سال بعد، درحالی که در ایران مشغول ساخت فیلم “باد صبا” بود، به کار گرفت.
در سال ۲۰۰۰ نیز فیلمی تحت عنوان “انتقام بادکنک قرمز” ساخته شد که بادکنک قرمز در آن انتقام خود را از پسربچه‌های ۴۵ سال پیش می گیرد.
فیلم “باد صبا” که به واقع یکی از زیباترین فیلم های مستند در مورد ایران محسوب می شود، هنوز پس از گذشت سال‌ها، بیننده را متحیر می سازد، چرا که در این اثر به یاد ماندنی می توان بناهایی را مشاهده کرد که یا دیگر وجود خارجی ندارند [آرامگاه رضاشاه] یا توجه چندانی به وضعیت آنها نمی شود [هتل رامسر].
او در تاریخ ۱۳ خرداد ۱۳۴۹ [۲ ژوئن ۱۹۷۰] طی یک حادثه بالگرد در ایران در زمان ساخت فیلم “باد صبا” کشته شد. این حادثه که در سد کرج اتفاق افتاد به دلیل برخورد بالگرد به کابل‌هایی بود که برای تمرین تکاوران نصب شده بودند. او در زمان مرگ تنها ۴۸ سال داشت. این بالگرد را شخص محمدرضا شاه در اختیار او گذاشته بود.
