فرانسوا دوکان
ایران و جوانانش، یکی از موضوعات اصلی در جشنواره کتاب از تاریخ ۴ تا ۹ مه است. افشین غفاریان، هنرمند رقص باله که در جریان نمایش بر روی صحنه در آلمان به هنگام پایان نقش با سر دادن شعار “آزادی برای ایران، همبستگی با مردم ایران، رأی من کجاست؟” از صحنه خارج شد، در مصاحبه ای با اوست فرانس به سؤالاتی درخصوص فعالیت هایش پاسخ گفته است.
شما در نمایشگاه کتاب در شهر کان [Caen] به همراه بازیگران و آهنگسازان فیلم “گربه های پارسی” حضور خواهید داشت. شما ۲۴ سال سن دارید و به مانند آنها مجبور به ترک وطن شده اید…
من چهار ماه پیش به فرانسه آمدم. رقص در کشور من ممنوع است، به مانند موسیقی، چون آن هم باعث رقص می شود. ازنظر من، رقص آزادی است. من در اعتراضات مردمی احساس تعهد می کنم. رقص سلاح من است. امروز برایم ممکن نیست به کشورم بازگردم و یک پناهنده سیاسی هستم.
شما چگونه به رقص مدرن روی آوردید؟
من برای این کار کلاس نرفتم و استاد هم نداشتم. همه آموزش من از طریق اینترنت بود. اینترنت تنها وسیله برای جوانان ایرانی است، ولی در ایران سرعت بسیار پائینی دارد. در حدود سه ربع طول می کشید تا یک فیلم ۱۰ دقیقه ای را از یوتیوب دانلود کنم. مرس کانینگهام و مارتا گراهام، هنرمندانی هستند که از کارشان لذت می برم. به رقص ژاپنی “بوتو” نیز علاقه دارم.
شما در ایران تنها کار می کردید؟
نه، ما چهار نفر بودیم که با هم به صورت مخفی کار می کردیم. و فقط یک نمایش انجام دادیم که آن هم وسط بیابان در ۵۰ کیلومتری تهران و در برابر ۱۵ نفر تماشاچی بود. که البته اشخاص مطمئنی بودند.
و بالاخره اکنون می توانید آن طور که می خواهید فعالیت کنید…
من با تیم هایی که در مرکز طراحی حرکات موزون شهر کان فعالیت دارند در مورد نمایشم که قرار است در مراسم اختتامیه جشنواره کان انجام شود ملاقات داشتم. با دانیل لاریو، هنرمند و طراح رقص در پاریس نیز کار می کنم. چندین هنرمند ایرانی که در تبعید بسر می برند نیز با او کار می کنند. آقای شاهرخ مشکین قلم، هنرمند رقص باله و عضو “کمدی فرانسز” به من بسیار کمک کرد تا به فرانسه بیایم. و تاکنون یک برنامه را با هم به روی صحنه برده ایم.
منبع: اوست فرانس، ۲۴ آوریل
