اسکار هفتاد ونهم در راه است و جوایز گلدن گلاب که نقشی پیشگویانه و اثر گذار دران دارد، جهان سینما رابه پیشواز اسکار برد.
آغاز جدال ستاره ها
شصت و چهارمین دوره مراسم گلدن گلوب روز دوشنبه ۱۵ ژانویه ۲۰۰۶ در بورلی هیلتون لس آنجلس برگزار شد. در این مراسم که سه ساعت به طول انجامید و به شکل زنده از شبکه NBC پخش شد، صدها نفر از شخصیت های سینما و تلویزیون آمریکا حضور داشتند.
بخش های مختلف این برنامه- که بیش از ۱۵۰ کشور جهان همزمان در حال تماشای آن بودند- توسط ۵۰ نفر از ستارگان هالیوود اجرا شده و طی آن نامزدها و برندگان امسال معرفی شدند. در میان میهمانان و مجریان امسال مراسم نام هایی چون تیم آلن، دیوید آرکت، درو باریمور، جسیکا بیل، استیو کارل، جورج کلونی، کورتنی کاکس، جینا دیویس، جمی فاکس، هیو گرانت، جک گایلنهال، تام هنکس، جنیفر لا هویت، داستین هافمن، فلیسیتی هافمن، جرمی آیرونز، اوا لونگریا، جنیفر لوپز، سارا جسیکا پارکر، ژواکین فونیکس، چارلی شین، استیون اسپیلبرگ، بن استیلر، شارون استون، هیلاری سوانک، جاستین تیمبرلیک، نائومی واتس، ریچل وایس، ریس ویترسپون، جیمز وودز، رنه زلوگر و گروه بازیگران سریال قهرمانان به چشم می خورد.
اهدای جایزه گوی طلایی که از سال ۱۹۴۴ توسط اتحادیه مطبوعات خارجی هالیوود آغاز شده، در دهه های اخیر نقشی پیشگویانه و حتی اثرگذار در باره برندگان اسکار داشته است. مراسم امسال نیز هم چون سال های گذشته توسط اتحادیه مطبوعات خارجی هالیوود که در حال حاضر فیلیپ برک ریاست آن را بر عهده دارد و تهیه کنندگی دیک کلارک برگزار شد.
اسکاری ها و صد البته مشتاقان سینما! همواره دو واقعه را با اشتیاق و نگرانی دنبال می کنند، ابتدا مراسم اهدای جوایز انجمن منتقدان فیلم آمریکا در ماه دسامبر و سپس اهدای جوایز گلدن گلاب در نیمه ژانویه، چون این دو واقعه را به منزله پیشگویی جوایز اسکار می دانند. البته هیچ گاه اسکار از نتایج غیر منتظره نیز خالی نبوده است.
مراسم گوی طلایی امسال ابتدا با تقدیر از یک کهنه کار آغاز شد. ابتدا تام هنکس از سال ۱۹۶۲ و اولین حضور وارن بیتی در مراسم گلدن گلاب یاد کرد که طی آن از وی به عنوان یکی از خوش آتیه ترین بازیگران تازه وارد تقدیر شده بود. سپس ضمن یادآوری نگاه هنرمندانه بیتی و شکیبایی اش در طول چندین دهه فعالیت هنری و حضور در فیلم هایی به یادماندنی چون شامپو و بهشت می تواند منتظر بماند، جایزه سسیل بی دمیل را “برای نقش چشمگیری که در زمینه سرگرمی سازی” داشته به او اهدا کرد. آن گاه برندگان سال های پیشین، جوایز افراد خوش شانس امسال را به ترتیب اهدا کردند. اما در یک کلام می توان گفت که شب برگزاری شصت و چهارمین دوره مراسم گلدن گلوب به مارتین اسکورسیسی و هلن میرن تعلق داشت.
کمتر کسی باور می کرد که بازسازی اسکورسیسی از فیلم هنگ کنگی امور داخلی بتواند به چنین موفقیت خیره کننده ای دست یابد. منتقدان می گویند که استاد به روزهای اوج دهه ۱۹۷۰ خود بازگشته و امکان دارد که از برندگان امسال اسکار نیز باشد. اسکورسیسی که به شدت هیجان زده بود، بعد از دریافت جایزه خود از دست استیون اسپیلبرگ از جک نیکلسون که دعوت وی برای بازی در مردگان را پذیرفته بود تشکر کرد. جک نیکلسون که از رکورد داران گلدن گلوب [ده بار نامزد و هفت بار برنده گلدن گلاب بهترین بازیگر، برنده گلدن گلاب سسیبل بی دومیل] و اسکار محسوب می شود. نیکلسون که با استراتژی درستی خود تا این لحظه توانسته سه بار جایزه اسکار بهترین بازیگر را نصیب خود سازد، ستاره اصلی مردگان است و نباید احتمال برد او در مراسم اسکار ۲۰۰۷ را از چشم دور داشت. اگر نیکلسون برنده این جایزه شود، خواهد توانست رکورد تازه ای در زمینه دریافت اسکار بازیگری بر جا بگذار. اما سوال اصلی این است: آیا اسکورسیسی بر خلاف سال های گذشته موفق به شکستن طلسم خواهد شد؟
حضور لئوناردو دی کاپریو، دیگر ستاره فیلم مردگان/از دست رفته نیز که برای بازی در این فیلم و الماس خونین دو بار نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر مرد بود، از دلایل عمده خشنودی اسکورسیسی در این شب بود. اما دی کاپریو نتوانست در رقابت با ویتاکر فاتح میدان باشد و دست خالی به خانه بازگشت. اتفاقی که احتمالاً در مراسم اسکار تکرار نخواهد شد!
ساشا بارون کوهن که جایزه خود را از دست ریس ویترسپون دریافت کرد، از همه آمریکایی هایی که از او به خاطر فیلم بورات شکایت نکرده بودند تشکر کرد. داستین هافمن برنده جایزه بهترین بازیگر سال گذشته نیز جایزه هلن میرن را به وی تقدیم کرد. هلن میرن دقایقی بعد برای دومین بار به روی صحنه رفت تا دومین گوی طلایی خود را برای بازی در فیلم تلویزیونی الیزابت اول[باز هم یک الیزابت و ملکه بریتانیایی دیگر!] دریافت کند.
هلن میرن با این دو جایزه نقطه درخشان بر چهار دهه بازیگری خود گذاشت. فیلم ملکه با شرکت او که برای اولین بار در جشنواره ونیز به نمایش در آمد، ابتدا چندان جدی گرفته نشد. اما در فاصله زمانی کوتاهی بازی هلن میرن و موضوع جنجالی آن[پیامدهای مرگ ناگوار پرنسس دایانا در کاخ سلطنتی انگلستان و زندگی ملکه الیزابت دوم] با پرداخت مستند گونه اش توانست توجه منتقدان و بینندگان اروپا و آمریکا را جلب کند و به نظر می رسد که می تواند اسکار بهترین بازیگر زن را نیز برای وی به ارمغان بیاورد.
برنده بعدی فارست ویتاکر بود که توانست برای بازی در فیلم آخرین پادشاه اسکاتلند در نقش دیکتاتور اوگاندایی عیدی امین فیلم جایزه بهترین بازیگر مرد در فیلم های درام را با وجود رقبای قدرتمندی چون پیتر اوتول و دی کاپریو از آن خود کند. آخرین پادشاه اسکاتلند هر چند نتوانست در گیش موفقیت چندانی نصیب سازندگان خود کند، اما بازی ویتاکر به شدت مورد توجه منتقدان و داوران جشنواره ها قرار گرفت. با این بازی پیتر اوتول فرتوت را در فیلم ونوس - که حتی به زور سر پا ایستاده- نباید از نظر دور داشت. هر چه باشد او یک افسانه زنده در زمینه بازیگری است و شاید در مراسم اسکار بخت بیشتری با وی یار باشد و دست خالی به خانه برنگردد.
البته ویتاکر رقیب سرسخت همرنگی نیز داشت: ویل فرل در فیلم در جستجوی خوشبختی که اولین فیلم هالیوودی گابریله موچینو کارگردان فیلم موفق آخرین بوسه نیز به شمار می رود. یک کریمر علیه کریمر قرن بیست و یکمی و فیلمی که به خاطر بازی ویل اسمیت از هم اکنون مشتریان پر و پا قرصی در سراسر دنیا انتظارش را می کشند.
از فیلم های جذاب امسال دختران رویایی بود که توانست جایزه بهترین فیلم موزیکال را از آن خود کند. بیل کاندون که جایزه بهترین فیلم کمدی موزیکال را از دستان جنیفر لوپز دریافت کرد، چند سال قبل با خدایان و هیولاها درباره جیمز ویل کارگردان مشهور فیلم های ترسناک و سال گذشته با کینزی خود را به عنوان کارگردانی صاحب ذوق در زمینه فیلم های بیوگرافیک معرفی کرد. او این بار به سراغ زندگی دایانا راس خواننده مشهور و داستان به شهرت رسیدن وی و گروه اش Supremes رفته است. فیلمی که به خاطر گروه بازیگران قدرتمندش[جمی فاکس، دنی گلوور، ادی مورفی و جنیفر هادسن که در نقش های مکمل بیونسه ناولز را همراهی می کنند] از فیلم های مهم اسکار امسال است و بیونسه ناولز را تا نامزدی اسکار بهترین بازیگر پیش خواهد برد.
از فیلم های مهم امسال و در واقع گل سر سبد مستقل های امسال فیلم Little Miss Sunshine است که شانس اکران گسترده ای نیافت، اما با این وجود در امریکای شمالی موفقیت مالی چشمگیری به دست آورد و جوایز عمده ای هم به چنگ آورد. در مراسم گلدن گلاب نیز با دختران رویایی رقابت کرد و تونی کولت نیز برای بازی در آن نامزد دریافت بهترین بازیگر زن بود.
از دیگر فیلم مطرح امسال باید از یادداشت هایی درباره یک رسوایی نام برد که نامزد سه جایزه مهم در رشته های فیلمنامه و بایگر زن نقش اول و مکمل[برای کیت بلانشت و جودی دنچ بود] بود. یادداشت هایی درباره یک رسوایی ساخته ریچارد ایر درباره رابطه یک معلم سفالگری با یکی از شاگردان خویش است. ریچارد ایر که سابقه کاری خوبی در بی بی سی دارد با فیلمنامه پاتریک ماربر یکی از فیلم های پس سر و صدای امسال را ساخته که موسیقی فیلیپ گلس نیز از دیگر نقاط قوت آن به شمار می رود و از میهمانان اصلی اسکار امسال خواهد بود.
شاید بتوان جایزه بهترین فیلم خارجی امسال را سخت ترین بخش مراسم گلدن کلاب امسال نام داد. دو رقیب قدر اسپانیایی زبان از مدعیان اصلی این جایزه بودند. پدرو آلمودووار که همه او را دوست دارند، مخصوصاً اعضای آکادمی که به فیلم های وی و بازیگرانش عنایت خاصی دارند. او پنج سال قبل در دو رشته نامزد اسکار شد و جایزه بهترین فیلمنامه را برای با او حرف بزن دریافت کرد. اوامسال برای اولین بار با فیلم بازگشت در مراسم گلدن گلاب حضور پیدا کرد و با رقیب همزبان خود گیلرمو دل تورو[با فیلم هارتوی پان] رقابت کرد. اما برنده این جایزه کلینت ایست وود ۷۶ ساله بود که با تهیه کنندگی اسپیلبرگ و فیلمنامه پل هاگیس دو فیلم درباره جنگ دوم جهانی[مشخصاً نبرد ایووجیما] ساخته و با یکی از آنها که تمامی دیالوگ های آن به زیان ژاپنی است در بخش بهترین فیلم خارجی حضور داشت. ایست وود که تاکنون دوبار برنده اسکار بهترین کارگردانی بوده، از مدعیان اصلی مراسم اسکار امسال نیز به شمار می رود. رقیب اصلی او مل گیبسون است که با فیلم Apocalypto در مراسم حضور داشت. گیبسون که به شدت اسیر صندلی کارگردانی شده بعد از مصائب مسیح به سراغ ماجرای سقوط امپراطوری مایا رفته و انصافاً فیلم قابل توجه و البته جنجالی نیز ساخته است.
ایست وود که جایزه خود را از دستان دیجی مون هانسائو و شارون استون دریافت کرد، در صحبت های خود از کن واتانابه بازیگر قدرتمند ژاپنی تقدیر کرد.
و سرانجام جایزه اصلی مراسم یعنی بهترین فیلم درام توسط فرماندار محترم کالیفرنیا، آرنولد شوارتزنگر به آلخاندرو گونزالز اینیاریتو برای فیلم بابل اهدا شد. اینیاریتو که صحبت هایش با خنده و شوخی درباره اهمیت تکیلا همراه بود، با ساخت این فیلم سه گانه خود را به پایان رساند و از مدعیان جوایز بسیاری از جمله بهترین بازیگر-براد پیت- بود[ نظر مرا بخواهید شانس خانم آدریانا بارازا در مراسم اسکار بیشتر است].
دو رقیب دیگر وی و بابل در کنار مردگان و ملکه دو فیلم بابی و بچه های کوچک بودند. بابی ساخته امیلیو استه وز با شرکت بازیگرانی چون هری بلافونته، آنتونی هاپکینز، هیتر گراهام، لارنس فیبشبرن، هلن هانت و ویلیام اچ. میسی بار دیگر به سراغماجرای ترور کندی رفته و بین خودمان بماند هر کی دیده پسندیده! پس در مراسم اسکار بار دیگر با این فیلم روبرو خواهیم شد.
و سرانجام تاد فیلد نیز که چند سال قبل با فیلم در اتاق خواب توانست در پنج رشته نامزد اسکار شده و شهرت قابل ملاحظه ای به دست آورد، امسال با دومین فیلمش بچه های کوچک بازگشته و از هم اکنون توجه منتقدان و تماشاگران را جلب کرده است. از نکات با اهمیت فیلم حضور کیت وینسلت و جنیفر کانلی در نقش های اصلی فیلم است.
مراسم امسال در حالی پایان یافت که پیش بینی نتایج اسکار امسال نسبت به سال گذشته به دلیل کثرت فیلم های خوب، سخت تر بود. البته این کنجکاوی این هفته روز ۲۳ ژانویه با اعلام اسامی نامزدهای هفتاد و نهمین مراسم اسکار توسط سید گینس و خانم سلما هایک پایان یافته و روزشماری برای رسیدن به ۲۵ فوریه ۲۰۰۷ و تماشای مراسم اسکار آغاز خواهد شد.