حمید انصاری، رئیس موسسه تنظیم و نشر آثار آیت‌الله خمینی، در یک نشست خبری، درباره پائین کشیدن تابلوی نوفل لوشاتو در تهران گفت: “من خبر منتشرشده و تصاویر مربوط به آن را دیدم. مایه تاسف ما بود، اما فکر می‌کنم در این کار تعمدی وجود نداشته است. این اتفاق ناشی از احساسات پاک جوانان ما بود که از رفتار دوگانه غرب عصبانی بودند. آنها شاهدند که چگونه با طرح موضوعی به نام اسلام هراسی و سوءاستفاده از فضای سیاسی جهان در حال خدشه وارد کردن به باورهای اسلامی هستند.”
به گزارش خبرگزاری مهر، او اضافه کرد: “البته این اقدام آنها کار پسندیده‌ای نبود و نباید فراموش کنیم که تمام رفتارهای ما در معرض دید رسانه‌های جهان است که از آن برداشت سوء هم می‌شود. نوفل لوشاتو برای انقلاب اسلامی نقطه عطفی است که نمایانگر تعامل و گفتگوی ما با جهانیان است که پایه گذارش شخص حضرت امام (ره) بوده است و به همین خاطر باید چنین نام‌های ارزشمندی را حفظ کرد.”
روزی که چند تن از اعضای گروه فشار و بسیجیان تهران برای اعتراض به نشریه شارلی‌ابدو در مقابل سفارت فرانسه تجمع کرده بودند، برخی از آنان تابلو خیابان نوفل‌لوشاتو چسبیده به سفارت فرانسه را از جای خود کندند. انتشار تصاویر این ماجرا، انعکاس گسترده‌ای داشت. نوفل‌لوشاتو که در آستانه پیروزی انقلاب سال ۱۳۵۷، محل اقامت آیت‌الله خمینی بود، پس از استقرار جمهوری اسلامی در ایران به نماد مورد علاقه حاکمان تبدیل گردید و نام خیابانی که سفارت فرانسه در آن قرار دارد، از چرچیل به نوفل لوشاتو تغییر کرد. به همین دلیل هم کندن نام این خیابان بیش از آن‌که اعتراض به دولت فرانسه محسوب شود، پشت کردن به سابقه روح‌الله خمینی محسوب گردید و واکنش طیف‌های گوناگونی را به دنبال داشت.
همان روز سایت پارسینه در گزارشی از تجمع مزبور نوشت: “دانشجویان تابلوی خیابان نوفل لوشاتو را از جا کنده و دست به دست بین تجمع کنندگان جابجا کردند. دانشجویان بجای تابلوی خیابان نوفل لوشاتو از پلاکاردی با عنوان محمد رسول الله استفاده کردند. مردم در اعتراض به دانشجویانی که تابلو خیابان نوفل لوشاتو را شکستند گفتند: کار شما اشتباه است، این خیابان به خاطر حضرت امام نامگذاری شده است. این تابلو خیابان فرانسه نیست که شما با حب و بغض آن را کنده‌اید.”
محمدعلی ابطحی، از اعضای مجمع روحانیون مبارز هم در صفحه فیسبوک خود کنایه زده بود: “این را دست به دست به برادران غیوری که رفتند جلو سفارت فرانسه تظاهرات کردند برسانید که نوفل لوشاتو اسم روستایی است که امام خمینی از آن جا انقلاب را رهبری می‌کردند. بیرون کشیدن و تعویض نام خیابان نوفل لوشاتو، بعد از تعویض نام خیابان انقلاب اسلامی باید صورت می‌گرفت. والا به مولا. این چه کاری بود که به اسم غیرت دینی و انقلابی انجام دادند؟”
مسعود ده‌نمکی از اعضای سابق گروه فشار نیز در اینستاگرام، نوشته بود: “شرف المکان بالمکین، شرافت مکان‌ها به انسان‌هایی است که در آنجا زیسته‌اند، شرافت نوفل لوشاتو به خاطر امام و تاریخ انقلاب بود نه فرانسه بودن.”
همان روز سایت دین‌آنلاین هم در گزارشی با عنوان “شارلی ابدو محکوم است یا نوفل‌لوشاتو؟” نوشته بود: “جالب‌ترین کاری که دانشجویان در این تجمع انجام دادند، پایین کشیدن تابلوی خیابان نوفل‌لوشاتو بود. دانشجویان معترض معتقدند نام این خیابان باید تغییر پیدا کند. مانند نام شیرینی دانمارکی که پس از کاریکاتورهای سریالی و توهین‌آمیزش، نام «گل محمدی» را برای آن نوع پیشنهاد شد.”
نویسنده گزارش سپس ضمن اعتراض به اقدام تظاهرکنندگان، نوشته بود: “آیا هر کس در هر کجای دنیا اقدام به نشر چنین تفکر موهنی کرد، باید مقابل سفارت آن تجمع کنیم و چون به دلیل مصالحی دیگر نمی‌توانیم پرچم سفارت آن کشور را پایین بکشیم و اموالش را نابود کنیم و سفیر و کارگزارانش را به کشورشان بفرستیم، زورمان به نام خیابان برسد. خیابانی که به عشق امام خمینی آن را نوفل لوشاتو می‌خواندند. اساسا در تفکر اعتراضی ما نام یک شهر کوچک فرانسوی چه جایی دارد؟ شهری که روزگاری مأمن پیشوای انقلابی ایران بوده است. آیا با هر اتفاقی در آفریقا باید نام آفریقا را از تهران زدود و با همۀ آن کشور و قاره به مخاصمت برخاست؟”
سایت جماران، نزدیک به بیت روح‌الله خمینی هم در گزارشی نوشته بود: “هنوز تابلوی خیابان نوفل‌لوشاتو تهران که در جریان اعتراض هفته گذشته دانشجویان به حرمت‌شکنی و توهین شارلی‌ابدو به ساحت پیامبر عظیم‌الشان اسلام پایین کشیده شد و عده‌ای آگاه و ناآگاه از این رفتار ابراز خرسندی کردند، نصب نشده است. رخدادی که می‌توان آن را حرکت نابخردانه عده‌ای در جریان یک تجمع اعتراض آمیز دانست که هیچ ربطی به متن اعتراض نداشت. در واقع اگر آگاهانه به موضوع نگاه کنیم باید اذعان داشته باشیم که پایین کشیدن تابلو خیابان نوفل لوشاتو هیچ سنخیتی با تجمع اعتراض آمیز دانشجویان نداشته است و اکنون این شارلی ابدو است که خوشحال شده نه از اعتراض دانشجویان که از پایین آمدن تابلوی نوفل لوشاتو در تهران.”
نویسنده یادآوری کرده بود: “می‌توان گفت نام این روستا دیگر با نام خمینی کبیر عجین شده است.”
حتی حجت‌الاسلام شجونی که از سخنرانان ثابت جلسات گروه فشار تهران است، به خبرگزاری ایسکا‌نیوز گفته بود: “امثال این حرکات غلط است. نوفل لوشاتو که گناهی نکرده. نوفل لوشاتو امام را با کمال میل پذیرفت و خود من هم مدتی در آنجا بودم. شهر و خیابان و کوچه گناهی ندارند که برخی عصبانیت خود را بر سر آنها هوار کنند.”
البته برخی رسانه‌های وابسته به جبهه پایداری از این اقدام حمایت و حتی نام جایگزین برای خیابان نوفل‌لوشاتو را هم تعیین کرده بودند.
