خاطره گویی یک عضو سابق ستاد انتخاباتی مهدی کروبی و چهره اعتدالگرای نزدیک به دولت درباره دیدار نمایندگان ستادهای انتخاباتی با آیت الله خامنه ای در سال ۸۸، شایعات درباره “سلسله مراتب نشستن در حضور خامنه ای” را تایید کرد.
محمدرضا خباز در گفت و گو با خبرگزاری “فارس” تایید کرده است که “در دفتر آقا این‌گونه نیست که هرکسی هرجا که دلش خواست بنشیند، حساب و کتابی دارد”.
سخنان او تاییدی است بر شایعات متعددی که در محافل سیاسی و شبکه های اجتماعی درباره سلسله مراتب نشستن در حضور وی مطرح است.
محمدرضا خباز گفته است: “در دفتر آقا این‌گونه نیست که هرکسی هرجا که دلش خواست بنشیند، حساب و کتابی دارد. به بنده گفتند شما اینجا بنشینید بنابراین نزدیک‌ترین گروه به مقام معظم رهبری ما بودیم. بعد ستاد آقای موسوی، بعد محسن رضایی و آن سمت هم ستاد آقای احمدی‌نژاد. مقام معظم رهبری وقتی تشریف آوردند صحبتشان را این‌گونه شروع کردند: شماها را من خودم انتخاب کردم. یعنی به ستاد نگفتم پنج تا آدم بفرستید و همین‌گونه هم بود، چون اگر به ستاد می‌گفتند پنج نفر را برای ملاقات با حضرت آقا بفرستید، آقای کرباسچی را می‌فرستادند، نه بنده را چون ما که جزء رده‌های بالا نبودیم. مقام معظم رهبری فرمودند شماها را من خودم انتخاب کردم و از هر حزب پنج نفر. مدیر جلسه خودم هستم، هرچه در دلتان هست بگویید، هیچی پنهان نکنید. همه واقعیت‌هایی را که در دلتان هست، بیان کنید و تقیه هم نکنید. ما هم هیچ هماهنگی‌ای با هم صورت نداده بودیم. البته مقام معظم رهبری گفتند پنج دقیقه به همه وقت می‌دهم آن ساعت روبه‌رو را هم نگاه کنید و از پنج دقیقه هم کسی بیشتر صحبت نکند. ایشان فرمودند ابتدا از شیخ نامزدها و مسن‌ترین شروع می‌کنیم که آقای کروبی است، پس اول از ستاد آقای کروبی شروع کردند. اولین نفر ما آقای نجفی بود و ما اصلا با بقیه ستادها هماهنگ نکرده بودیم. یادم است آقای نجفی تا می‌خواست بیشتر از پنج دقیقه صحبت کنند آقا به ایشان فرمودند وقت شما تمام است. ما بدون اینکه با بقیه هماهنگ کنیم اصلا راجع به تقلب صحبت نکردیم و هرچه صحبت کردیم درباره تخلف بود”.
گفتنی ست تاکنون شایعات گسترده ای پیرامون نحوه ملاقات با رهبر حکومت ایران، چگونگی تعیین سطح افراد ملاقات کننده و نحوه مهندسی نشستن در جلسات عمومی او منتشر شده، اما دستگاه های رسمی آنها را غیر مستند اعلام کرده اند.
موضوع نشستن خامنه ای بر مبل ودیگران روی زمین از جمله حواشی همیشگی تشریفات بیت رهبری است به طوری که سایت رسمی “نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه ها” در پاسخ به سوال یک دانشجو درباره اینکه “چرا رهبر در مجالس مختلف بالاتر می نشیند مگر پیامبر این گونه بود؟”، چنین پاسخ داده است: “نبی مکرم اسلام بر الاغ (بدون زین) سوار می شدند (تاریخ الاسلام ج ۴۹ ص ۱۹۶) و حتی در برخی موارد چند نفر را نیز سوار میکردند ولی این را نسبت به دیگر معصومین نمی توان یافت. این سخندرباره رهبری معظم انقلاب نیز صادق است به این که ایشان می بایست به اقتضای هر زمان و مکان، برخوردی به تناسب آن داشته باشند.مثلا ایشان در برخی استان ها با توجه به فرهنگ آن منطقه، حتی با عشایر صحرا نشین بر سر یک سفره و همانند آنان بر زمین نشتسهاند و به روش آنان با مردم برخورد نموده اند. تواضع ایشان در برخی موراد بصورت باورنکردنی ظهور و بروز یافته بگونهای که گویا ایشان یکی از آحاد مردم عادی و نه این که رهبر بزرگ یک کشور می باشند.یا برخورد ایشان با اقشار محروم جامعه که حقا پدرانه و متواضعانه بوده و هیچ گاه خود را جدای از آنان نداسته بلکه همواره بر تکریم و رفع حوائج آنان تاکید فرمودهاند نمونههای خوبی بر ادعای فوق می باشد. بنابراین نسبت به تواضع و وجهه مردمی معظم له، جای هیچ گونه تردیدی( حتی از سوی دشمنان انقلاب) نبوده و نمیباشد. ثانیا باید دانست که پیامبر اسلام(ص) دو نوع نشستن داشتهاند یکی رسمی و دیگری غیر رسمی که در اولی در جای برترکه نماد آن در آن زمان منبر بود قرار میگرفتند و در قسم دوم بطور مساوی عمل می نمودهاند.امروز نیز رهبری معظم انقلاب این گونه عمل می نمایند به این که اگر مراسمات و جلسات، غیر رسمی باشد بدون ایجاد برتری در نشستن، با افراد می نشینند ولی به اقتضای جلسات رسمی که نوع خاصی از حضور و نشستن ایشان را ایجاب میکند به گونه ای دیگر می نشینندکه امری معقول و مورد پسند می باشد. نشستن در جای برتر و بالاتر، همیشه حکایت از خود برتر بینی ندارد بلکه در بسیاری موارد این مهم ضرورت می یابد و ممکن است در غیر این صورت، خروج از منطق و تعادل اخلاقی محسوب گردد. بنابراین آنچه مهم است نوع نگاه افراد به جایگاهی که در آن قرار دارند به این که اگر برای تحقیر دیگران و بزرگ نمودن خود باشد قطعا این امری ناپسند و خلاف مسایل اخلاقی خواهد بود ولی در صورتی که چنین نباشد نمی توان آن را بر خلاف آن حمل نمود تا نتیجه این امر منفی گردد”.
سال گذشته و پس از عمل جراحی پروستات آیت الله خامنه ای نیز سایت بی.بی.سی در یادداشتی با عنوان “فواید یک بیماری یا دیپلماسی جراحی در جمهوری اسلامی”، به سلسله مراتب و حتی نحوه عیادت از وی پرداخت که با واکنش تند سایت های حکومتی مواجه شد.
بی.بی.سی نوشته بود: “در چنین شرایطی است که به فواصل چند سانتی متری در دوری و نزدیک به آیت الله خامنه ای در عیادت از او در بیمارستان، می توان همچون ملاک و معیار نزدیکی ها و دوری ها، اهمیت افراد و جایگاه و نقش آنان در نظام نگریست. دقت در عکس ها و ویدئوهای منتشر شده جای تردیدی باقی نمی گذارد که فاصله عیادت کنندگان با رهبر جمهوری اسلامی و تخت او، کاملا حساب شده است و بر اساس مقام سیاسی و یا شخصیت و نفوذ عیادت کنندگان تعریف شده است عده ای اجازه دارند تا بالای سر آیت الله خامنه ای بروند، گونه او و پیشانی اش را ببوسند، مانند روسای سه قوه، فرمانده سپاه پاسداران، اکبر هاشمی رفسنجانی و محمود احمدی نژاد، احمد جنتی، محمود هاشمی شاهرودی و.. افراد دیگر، هرچه از هسته مرکزی قدرت دور باشند، به میزان کمتری به رهبر و تخت او نزدیک می شوند”.
در همان زمان، سایت الف در واکنش به این مقاله بی.بی.سی، سلسله مراتب دیدار و عیادت را انکار کرد و نوشت: “بنای نظام جمهوری اسلامی جذب حداکثری و دفع حداقلی است و نظام این را در عمل نیز در موقعیت های مختلف به منصه ی ظهور گداشته است. در حوادث بعد از انتخابات سال ۸۸ رهبری بارها سعی کرد تا فضا را به وحدت میان مسئولین و مردم سوق دهد و هر کاری کرد تا آن اتفاقات تلخ نیفتد. مگر غیر آن بود که از اول شخص آقای موسوی را به حضور طلبید و بعد نمایندگان نامزدها که نیمی از آنان اصلاح طلب بودند را به حضور طلبید و بعد در نماز جمعه معترضان را برادر خود خواند؟قطعا ملاک دوری و نزدیکی برای رهبری که نویسنده به آن اشاره کرده توجه به منافع ملی است نه جناح بندی های سیاسی؛ ایشان همیشه جناح های مختلف را به رفاقت دعوت می کنند و ظرفیت کشتی نظام را برای تمامی سلایق سیاسی کافی می دانند به جز کسانی که خود نمی خواهند وارد این کشتی شوند… به جز اظهارات مهران رجبی و داریوش ارجمند، تصاویر و عکس ها نشان می دهد که مسئولین و وزرا و خانواده های شهدا و هنرمندان و ورزشکاران با رهبر دست می دهند. خب البته محافظان طبیعی است که سعی کنند افراد به رهبر حتی المقدور دست نزنند و ایشان را نبوسند. این اقتضای کار حفاظت است و صد البته برای علمای برجسته و مسئولین عالی هرگز مانع نمی شوند به خاطر شأن و جایگاهشان”.
