لورد کارلایل
زندگی در ایران تحت سیطره آخوند ها باید نگران کننده باشد. همه کسانی که اکنون در تهران در قدرت هستند بدون شک نگران شرایط اقتصادی و آینده قدرت خود هستند. موج تحریم ها یکی پس از دیگری از راه می رسد و بنیان اقتصاد ایران را تکان داده است. آمریکا و اتحادیه اروپا قصد دارند بانک مرکزی و صنایع نفت ایران و همچنین توانایی رژیم در معاملات طلا و پول را نیز فلج کند.
گویی همه این ها کافی نبوده است؛ اکنون مهمترین متحد حکومت ایران، یعنی سوریه، درحال فرو رفتن در جنگ داخلی است. از دید تهران تا سقوط رژیم سوریه تنها مدت زمان کوتاهی باقی مانده و این امر آن ها را تقریبا با تنها متحدشان یعنی عراق تنها می گذارد.
آنها که در قدرت هستند مسلما در پی یاران جدید هستند. ایران، مانند کشورهای شمال افریقا و خاورمیانه دارای جمعیت جوانی است که نشان داده اند آماده اند تا علیه استبداد به پا خیزند. به عبارت دیگر شرایط برای تغییر رژیم مساعد به نظر می رسد. تنها چیزی که لازم است که اپوزیسیون سازمان یافته است که بتواند قدرت را در دست بگیرد.
برای حکومت اسلامی این مساله آخر از اهمیت خاصی برخوردار است؛ نابودی سازمان مجاهدین خلق باید به هر قیمتی انجام شود تا تهران بتواند به حیات خود ادامه دهند. بی دلیل نیست که اکنون 3400 مرد و زنی که در اردوگاه اشرف مجاهیدن خلق زندگی می کنند، اولین هدف جمهوری اسلامی به شمار می روند. این عده از اعضای مجاهدین خلق هستند که سال ها چون خاری در چشم حکومت ایران بوده اند.
نوری المالکی، نخست وزیر عراق و دوست نزدیک دولت ایران تهدید کرد که این اردوگاه ها را در پایان سال 2011 منحل کرده و ساکنان آن را پراکنده خواهد کرد.
این مهلت بعد از آنکه مریم رجوی، رهبر این سازمان، قبول کرد که ساکنان اردوگاه اشرف به اردوگاه آزادی، پایگاه سابق آمریکا در نزدیکی بغداد، انتقال یابند، تمدید شد. این انتقال زمانی انجام شد که آمریکا تضمین داد که وضعیت این اردوگاه را زیر نظر خواهد گرفت. ولی این توافق ظرف چند هفته ملغی شد. نه تنها دولت عراق تعهد خود را نسبت به این اردوگاه نادیده گذاشت، بلکه سازمان ملل نیز در این زمینه سکوت کرده است.
رودی جولیانی، شهردار سابق نیویورک در یک کنفرانس بین المللی ماه گذشته گفت: “تصور می کنید سازمان ملل در زمینه اردوگاه اشرف یا اردوگاه آزادی کاری انجام می دهد؟ آنها کاملا نادیده گرفته اند که این عده در یک کیلومتر مربع زندگی می کنند. و همچنین کاملا نادیده گرفته اند که آب سالم در این اردوگاه وجود ندارد.”
مارتین کوبلر، فرستاده سازمان ملل در عراق هم معتقد است نوری المالکی هم “تنها به عنوان عروسک ایران عمل کرده است و به دستور تهران قدم برمی دارد.”
به گفته سفیر ایران در بغداد صدها تن از ساکنان اردوگاه اشرف حاضرند به تهران انتقال یابند. مجاهدین خلق می گویند هواداران آنها در صورت رفتن به تهران مورد شکنجه و زندان و احتمالا اعدام قرار دارند.
سازمان ملل مجاهدین خلق را یک سازمان تروریستی محسوب می کند. آقای کوبلر هم این مساله را رد نکرده و معلوم نیست سازمان ملل در قبال ساکنان اردوگاه اشرف در کدام طرف قرار دارد.
آمریکا، پس از اشغال عراق، حمایت از ساکنان اردوگاه اشرف را تضمین کرده بود اما اکنون آمریکا از عراق خارج شده است و وضعیت این گروه به کلی نامعلوم است.
در چنین وضعیتی سکوت سازمان ملل در قبال سرکوب این گروه نمی تواند توجیه داشته باشد.
منبع: هافینگتن پست - 29 ژانویه
