به گفته منابع محلی، عراق آخرین قطره نفت خود را به دنیا عرضه خواهد کرد و این نفت از بصره می آید.
این بندر که بر روی 120 میلیارد بشکه نفت خام استخراج نشده قرار گرفته و در مجاورت ایران و کویت است، برای آینده اقتصاد عراق اهمیت زیادی دارد. بسیاری از ساکنان و مسئولان نگران این هستند که آنچه در این بندر برای استخراج نفت وجود دارد به مراتب از تجهیزات همسایگان این کشور عقب مانده تر است.
با خروج نیروهای آمریکا در پایان سال جاری، ساکنان نگران این هستند که دولت مرکزی عراق نتواند نفوذ خود را به قدر کافی بر این منطقه اعمال کند و منابع غنی این محدوده به دست همسایگان عراق بیافتد.
رهبران بصره در ماه های اخیر هیات های تجاری از چین و ایتالیا و کره جنوبی را میزبانی کردند که مشتاق اند در این استان سرمایه گذاری کنند. آمریکا نیز اخیرا کنسولگری خود را در این شهر ایجاد کرده است تا بتواند سرمایه گذاری های آمریکا را هدایت کند.
رهبران محلی معتقدند نوری المالکی، نخست وزیر عراق بیشتر مایل به تجارت با ایران است تا ترغیب سرمایه گذاری در این منطقه. دو کشور ماه پیش موافقتنامه ای را امضا کردند که بر اساس آن همکاری در زمینه های فرهنگی، علمی، فن آوری و حمل ونقل انجام می شود. المالکی آنرا “سرآغاز مرحله جدیدی از همکاری” خواند.
با افزایش همکاری های اقتصادی دو کشور، مقامات بصره معتقدند رهبران عراقی به ایران اجازه داده اند از مخازن نفت مشترک در نواحی مرزی برداشت کند.
فرید ایوبی، عضو شورای ولایتی استان بصره و رئییس کمیته انرژی می گوید: “زمانی که ایران های شروع به برداشت از میادین نفتی مرزی کردند عراقی ها در خواب بودند. این دیگر از دست رفته است.”
ایوبی گفت عراق تازه حالا به فکر امضای قرارداد با رویال داچ شل برای توسعه این میادین نفتی و ایجاد امنیت کافی برای جلوگیری از برداشت غیر قانونی افتاده است.
مقامات دولتی در بغداد از اظهار نظر در این مورد خودداری کردند.
در همین حال، علی رغم کوشش های بغداد، کویت در حال اجرای پروژه چندین میلیون دلاری جزیره بوبیان در شمال خلیج فارس است، که گفته می شود اهمیت استراتژیکی دارد. ایوبی و سایرین گفتند پروژه کویت دسترسی عراق را بسیار محدود می سازد و از حرکت کشتی های بزرگ به سمت تاسیسات بندری مشابهی که عراق می خواهد در شهر ماهیگیری فاو بسازد، جلوگیری می کند.
در حال حاضر دهها کشتی مخروبه در بندر فاو هستند که آبهای منطقه را نیز آلوده می کنند.
سابقا 70 درصد ساکنین فاو از راه ماهیگیری زندگی می کردند ولی با درگیری های مرزی میان ایران و عراق و اختلاف در مورد مرز آبی دو کشور، ساکنان به تدریج به محل های دیگری کوچ کردند. ماه گذشته یک ماهیگیر توسط نیروهای مرزی ایران کشته شد.
حسین علی کمال، معاون وزارت کشور عراق گفت: “ما این کشتار را به چشم جنایت می نگریم. ایران باید درک کند که خون عراقی ها هم اهمیت دارد.”
ولی کمال که وزارتخانه او مسئول محافظت از مرزهاست، نیروی کافی برای گشت زنی در مرز ایران وعراق را ندارد.
جابر، پدر ماهیگیری که سه سال پیش توسط نیروهای ایران کشته شده می گوید دولت مرکزی قادر نیست از ماهیگیران محافظت کند و آنها مجبور هستند دست از کار بشکند.
فرماندار بصره، خلف عبدالصمد، یکی از اعضای ائتلاف “حاکمیت قانون” المالکی است ولی از نخست وزیر ناراضی است. صمد گفت وی همچنین در فکر جذب سرمایه گذاری بین المللی است ولی ضمنا باید با مشکل بی برقی، که دولت مرکزی هنوز نتوانسته است حل کند، نیز دست به گریبان است.
مقدار زیادی از مصرف برق بصره از ایران تامین می شود که در این مورد هم ساکنین ایران را متهم می کنند که برق با ولتاژ پائین برای آنها تامین کرده است.
صمد می گوید آماده است میزان 38 میلیون دلار برای تامین ژنراتورهای برق صرف کند. ولی برای این کار لازم است از مقامات بغداد مجوز بگیرد که تا کنون میسر نشده است.
او گفت دولت المالکی باید تسلط بر زندگی روزمره استان را رها کند و منطقه خودمختاری مشابه منطقه کردنشین ایجاد کند، که اکنون توانسته است میلیون ها دلار سرمایه گذاری بین المللی جذب کند، بخصوص از ترکیه. المالکی با این نظر مخالفت کرده است و اخیرا گفته است آنهایی که این نظر را دارند «وحدت و ثبات عراق» را نادیده می گیرند.
منبع: واشنگتن پست – 9 اوت 2011
