همزمان با اجرای احکام اعدام دست کم 93 متهم به اعدام در شهرهای مختلف کشور طی ماه های اخیر، خانواده های شانزده فعال سیاسی و مدنی کرد محکوم به اعدام با انتشار نامه ها وبیانیه های مختلفی از سازمان ها و نهادهای حقوق بشری طلب کمک کردند. از میان این نامه ها می توان به نامه همسر و فرزندان انورحسین پناهی اشاره کرد که بیش از پانزده ماه است در زندان تحت فشارو شکنجه بسر می برد و احتمال اجرای حکم اعدام وی می رود.
در نامه خانواده انور حسین پناهی که خطاب به افکار عمومی، مقامات عالی رتبه جهان،شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد و سازمان ها ونهادهای حقوق بشری نوشته شده، از جمله آمده است: “انور حسین پناهی همسر و پدر ما بدون هیچ دلیل موجهی پانزده ماه است که در بازداشت بسر می برد،ما نمی دانیم که در این پانزده ماه بر او چه گذشته است،آنچه بر ما گذشت بماند،پانزده ماه است که درد دوری همسر و پدری را تحمل کرده ایم که جای خالی او در بین ما به غم بزرگی تبدیل شده است.پانزده ماه است که تنهائی و فراغش ما را به عزا نشانده است.پانزده ماه است از درد بی خبری و بی اطلاعی همسر و پدر، شبها و روزهای سرد و خاموشی را سپری کرده ایم.پانزده ماه است اسارت و زندان همسر و پدرمان را در ملاقات پشت میله های سردو منجمد زندان با کم سالی خود تجربه و لمس می کنیم.پانزده ماه از وجود پر مهر همسر وپدر خود محروم شده ایم..پانزده ماه است ما این ور دیوار سرد و بلندی به بلندی آسمان چشم انتظار رهائی همسر و پدر از بندیم و او آن سوی یک دیوار کوتاه و خشن و بی رحم در رویای خود خواب مارا می بیند. پانزده ماه است که بحث داغ خانه ما، کنج پستوی غم گرفته و اتاق نمور همسایه و اقوام و آشنایان صحبت از زندان،سرپرست خانواده،بلاتکلیفی و ناامیدی از رهائی و آزادی اوست.”
خانواده انور حسین پناهی در ادامه با اشاره به تاریخ صدور حکم اعدام برای وی چنین ادامه میدهند: “این انتظار سخت و کشنده روز بیست دوم تیرماه سال جاری نه تنها به ناامیدی کشانده شد، بلکه فضای کوچک و غم گرفته خانه ما را تلخ تر کرد. بزرگ خانواده ما به اتهام محاربه از سوی دادگاه انقلاب اسلامی سنندج به اعدام محکوم شده و همه با حالتی پریشان می گویند که حکم صادره به وی ابلاغ شده است.”
در بخش دیگری از این نامه با اشاره به ماجرای مرگ ”تصادفی” برادر این زندانی سیاسی که تنها پیگیر پرونده وی بوده، آمده است: “حرف از اعدام همسر و پدر، حرف از ناامیدی و یاس، حرف از بی آیندگی و...حال و روز هر روزه ماست، که از طرفی دیگر آخرین پشت و پناه ما برادر همسر و پدر مان ـ اشرف حسین پناهی ـ تنها کسی که می توانست صدای بی گناهی پدرمان را به گوش مقامات بالا و افکار عمومی برساند در شب پنجم مرداد ماه سال جاری در حالی که 5000 امضای اهالی منطقه را به همراه داشت و به طرف تهران به قصد ملاقات با وکلا و پیگیری پرونده برادرش می رفت،کنار جاده روستای خودمان توسط یک مرد ناشناس با ماشین زیر گرفته شد و تنها نور امید ما بسوی خاموشی رفت.بله دست ما به هیچ جا بند نیست هیچ کمکی در کار نیست. در پای این دیوار که بلندی آن برای ما به اندازه آسمان می باشد، کور سوی امیدی می طلبیم که نجات همسر و پدر را در آن بیابیم.”
خانواده این فعال کرد محکوم به اعدام با این جملات نامه خود رابه پایان رسانده اند: ”حقیقتا او سزاوار این رفتار نیست. به عدالت و وجدان بشری خود نظری بیافکنید و وجدان آگاه و حقیقت بین خود را به معرض قضاوت بگذارید بلکه بتوانید از راهی به ما کمک کنید.ما به کمک هر انسان آگاه و بشر دوستی نیاز داریم، تا شاهد آزادی و بازگشت سرپرست خانواده خود باشیم.”
در حال حاضر دست کم پانزده فعال سیاسی کرد در زندان ها به سر می برند که برای آنها حکم اعدام صادر شده است. فرزاد کمانگر،فرهاد وکیلی، علی حیدریان،هیوا بوتیمار،انور حسین پناهی،ارسلان اولیایی، شیرکو معارفی، فرهاد چالش،رمضان احمدی، رستم ارکیا، فصیح یاسمینی، زینب جلالیان،احسان فتاحیان، شورش مهدی خانی و حبیب الله لطیفی، پانزده نفری هستند که نگرانی در خصوص به اجرا درآمدن حکم آنان روزبه روز رو به افزایش است.