مریل استریپ، بازیگر رکورد دار جایزه اسکار
مریل استریپ، بازیگر آمریکایی، روز ۲۶ فوریه در هشتاد و چهارمین مراسم اسکار، برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن بخاطر بازی در نقش مارگرت تاچر در فیلم “بانوی آهنین” شد. او علی رغم به دست آوردن این جایزه اظهار داشت که تعداد نامزدهای شرکت کننده در این بخش کم بوده و اظهار امیدواری کرد که سال دیگر تعداد کاندیداها بیشتر باشد.
بازیگران رقیب او گلن کلوز، میشل ویلیامز، وایولا دیویس، و رونی مارا بودند. این سومین جایزه اسکار مریل استریپ بود: اسکار بازیگر نقش مکمل زن در سال ۱۹۷۹ بخاطر فیلم “کرامر علیه کرامر“، اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن در سال ۱۹۸۲ بخاطر فیلم “انتخاب سوفی”. او پس از مراسم اسکار گفت: “زمانی که اسم مرا اعلام کردید، پیش خودم گفتم احتمالاً نیمی از مردم آمریکا می گویند «بازهم او انتخاب شد». از همه دوستانم که اینجا هستند یا دیگر در میان ما نیستند تشکر می کنم.”
مریل استریپ، ۶۲ ساله، بازیگری است که همه معتقدند وسواس زیادی در انتخاب فیلم هایش دارد و فیلم های او از ژانرهای متفاوتی می باشند. او طی ۳۰ سال فعالیت خود ۱۷ بار نامزد دریافت جایزه اسکار شده و از این حیث تنها بازیگر زن هالیوودی است که توانسته به چنین رکوردی دست یابد. شاید دلیل آن همان دقت و هوشیاری او نسبت به انتخاب فیلم هایش بوده. آلن پاکولا، کارگردان فیلم “انتخاب سوفی” در مورد او می گوید: “اگر بهشتی برای یک کارگردان قابل تصور باشد، آن بهشت کارگرانی کردن مریل استریپ خواهد بود.”
بیوگرافی مختصری از مریل استریپ:
مری لوییز استریپ، بازیگر در سال ۱۹۴۹ در نیوجرزی به دنیا آمد. او ۳۴ سال پیش با دان گومر، مجسمه ساز، ازدواج کرد و اکنون از او چهار فرزند دارد. او آرزو داشت خواننده شود و حتی برای خوانندگی اپرا نیز دوره دید، ولی درنهایت به سینما علاقه مند شد. او نیز به مانند دیگر بازیگران جوان، در ابتدا با مشکلاتی روبرو بود و تلاش کرد تا در نقش های کوچکی در تلویزیون ظاهر شود. اولین حضور سینمایی او در سال ۱۹۷۷ در فیلم “جولیا” بود، ولی حضورش در سریال تلویزیونی “هولوکاست” باعث شد تا بازی مریل استریپ مورد توجه مردم قرار گیرد. این سریال موفق در سال ۱۹۷۸ پخش می شد.
بی شک موفقیت او در این سریال دروازه های سینما را به رویش گشود. مایکل چیمینو او را کشف کرد و نقش بسیار خوبی را در فیلم “شکارچی گوزن” (سال ۱۹۷۸) در کنار رابرت دونیرو به او پیشنهاد نمود. مریل استریپ در سال ۱۹۷۹ در فیلم “منهتن” ساخته وودی آلن به ایفای نقش پرداخت. او در سال ۱۹۸۰ اولین اسکار (بهترین بازیگر نقش مکمل زن) خود را بخاطر بازی زیبایش در نقش یک مادر مطلقه که به هر قیمت ممکن می خواهد کفالت فرزندش را برعهده گیرد دریافت کرد: در فیلم “کرامر علیه کرامر” ساخته آلن پاکولا در مقابل داستین هافمن.
او از آن پس در نقش های مهم ولی متفاوت ایفای نقش کرد. در سال ۱۹۸۲ نیز در دومین فیلم آلن پاکولا به نام “انتخاب سوفی” خوش درخشید و مجدداً برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شد. او در این فیلم نقش مادری را ایفا کرد که می بایست بین دو فرزندش یکی را برای رفتن به اردوگاه اجباری نازی ها انتخاب می کرد. نقش های متفاوت او که در انتخاب شان وسواس خاصی از خود نشان داده، تاکنون او را ۱۷ بار نامزد جایزه اسکار کرده است.
او امروز به همراه همسر و فرزندانش در ایالت کانتیکت، در نزدیکی طبیعت و به دور از مطبوعات و جنجال های هالیوودی زندگی می کند.
فیلم شناسی مریل استریپ:
۱۹۷۷- “جولیا“
۱۹۷۸- “شکارچی گوزن” [به همراه رابرت دونیرو؛ این فیلم برنده ۵ جایزه اسکار، ازجمله بهترین فیلم و بهترین کارگردان شد؛ این فیلم اولین نامزدی جایزه اسکار را برای مریل استریپ به ارمغان آورد]
۱۹۷۹- “منهتن” [به کارگردانی وودی آلن که خود نیز در این فیلم به ایفای نقش پرداخته]
۱۹۷۹- “کرامر علیه کرامر” [به همراه داستین هافمن؛ مریل استریپ در این فیلم جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را دریافت کرد؛ این فیلم درمجموع برنده ۵ جایزه اسکار، ازجمله بهترین بازیگر نقش اول مرد برای داستین هافمن، بهترین کارگردان و بهترین فیلم شد]
۱۹۷۹- “اغوای جو تاینان“
۱۹۸۱- “زن ستوان فرانسوی” [سومین نامزدی اسکار؛ جایزه بافتا؛ جایزه گلدن گلوب]
۱۹۸۲- “آرامش شب“
۱۹۸۲- “انتخاب سوفی” [که بخاطر بازی در آن جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را دریافت کرد]
۱۹۸۳- “سیلک وود” [پنجمین نامزدی اسکار؛ او در این فیلم زندگی واقعی کارن سیلک وود، از کارمندان یک مرکز اتمی که به شکلی مرموز کشته شد را به تصویر می کشد]
۱۹۸۴- “عاشق شدن” [به همراه رابرت دونیرو]
۱۹۸۵- “فراوانی“
۱۹۸۵- “از اعماق آفریقا” [ششمین نامزدی اسکار؛ به همراه رابرت ردفورد و کارگردانی سیدنی پولاک]
۱۹۸۶- “سوزش دل” [به همراه جک نیکلسون]
۱۹۸۷- “آیرن وید” [مجدداً به همراه جک نیکلسون؛ هفتمین نامزدی اسکار]
۱۹۸۸- “فریادی از دل تاریکی” [هشتمین نامزدی اسکار]
۱۹۸۹- “زن شیطانی“
۱۹۹۰- “کارت پستال هایی از حاشیه” [به همراه شرلی مک لین؛ نهمین نامزدی اسکار]
۱۹۹۱- “از زندگی ات دفاع کن“
۱۹۹۲- “مرگ خود اوست” [به همراه بروس ویلیس]
۱۹۹۳- “”خانه ارواح” [به همراه آنتونیو باندراس و گلن کلوز که امسال در مراسم اسکار رقیب او بود]
۱۹۹۴- “رودخانه وحشی“
۱۹۹۵- “پل های مدیسن کانتی” [به کارگردانی و بازی کلینت ایستوود؛ دهمین نامزدی مریل استریپ برای اسکار]
۱۹۹۶- “قبل و بعد” [به همراه لیام نیسون]
۱۹۹۶- “اتاق ماروین” [به همراه لئوناردو دی کاپریو و رابرت دونیرو]
۱۹۹۸- “رقص در لوگناسا“
۱۹۹۸- “یک چیز واقعی” [به همراه ویلیام هرت؛ یازدهمین نامزدی اسکار]
۱۹۹۹- “آوای برآمده از دل” [دوازدهمین نامزدی اسکار]
۲۰۰۲- “اقتباس” [به همراه نیکولاس کیج؛ سیزدهمین نامزدی اسکار]
۲۰۰۲- “ساعت ها” [به همراه نیکول کیدمن]
۲۰۰۳- “چسبیده به تو“
۲۰۰۴- “کاندیدای منچوری” [به همراه دنزل واشنگتن]
۲۰۰۴- “بدبیاری ها، داستان های لمونی اسنیکت” [به همراه جیم کری]
۲۰۰۵- “اولین“
۲۰۰۶- “یک دوست در مرغزار“
۲۰۰۶- “شیطان پرادا می پوشد” [چهاردهمین نامزدی اسکار]
۲۰۰۷- “ماده تاریک“
۲۰۰۷- “غروب“
۲۰۰۷- “تسلیم شده“
۲۰۰۷- “شیرها برای بره ها” [به همراه رابرت ردفورد و تام کروز؛ به کارگردانی رابرت ردفورد]
۲۰۰۸- “ماما میا!” [به همراه پیرس برازنان]
۲۰۰۸- “تردید” [به همراه وایولا دیویس؛ پانزدهمین نامزدی اسکار]
۲۰۰۹- “جولی و جولیا” [شانزدهمین نامزدی اسکار]
۲۰۰۹- “پیچیده است“
۲۰۱۱- “بانوی آهنین” [که بخاطر بازی در آن برای بار سوم جایزه اسکار را دریافت کرد؛ جایزه بافتا]
