طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران فقط یک شبانه روز می توان متهم را بدون تفهیم اتهام در زندان نگه داشت. این در حالی ست که همسرم سعید متین پور 200 - امین روز از انفرادی را همراه با شکنجه های سخت با هدف اعتراف به جرمی که مرتکب نشده است سپری می کند.
حاجی های طواف نکرده، اصول قانون اساسی و نیز اصول انسانی و اخلاقی را یکجا در مورد سعید لگدمال کرده و می کنند.در سالهای اخیر این نوع برخورد با یک متهم عقیدتی وفعال حقوق بشری بی سابقه بوده است.
در عجبم که چرا صدایی به اعتراض بلند نمی شود ؟
متاسفانه جریانات روشن فکری و احزاب سیاسی در ایران از جنبش های هویت طلب از جمله جنبش های زنان، اقوام، کارگری و… چندین گام فاصله دارند. اگر حاکمیت اقتدارگرا مدام دموکراسی خواهی روشنفکران و سیاستمداران را بی بند وباری ترجمه می کند، آنها نیز با همان انگیزه و منطق جنبش زنان را به ترویج چندشوهری وجنبش کارگران را به گرایشات مارکسیستی و جنبش اقوام را به تجزیه طلبی متهم می کنند.
ذهنیت مسموم و معیوب و نابالغ مدعیان اصلاح طلبی موجب شده تا در برابر عنیف ترین ظلم ها و حق کشی ها سکوت کرده و آب به آسیاب ناقضین حقوق بشر بریزند، دبیر کل پرطمطراق ترین حزب سیاسی کشور بی هیچ دغدغه ای نسبت به اوضاع نا بسامان و نگران کننده ی خیل روز افزون زندانیان سیاسی و عقیدتی و نقض گسترده و بی سابقه ی حقوق بشر، شب و روز وضعیت صندوق های آرا را رصد می کند و جدی ترین سخنش عرق شرم بر جبین می نشانذ : ”با هر موضع گیری احمدی نژاد، بر آرا اصلاح طلبان اقزوده می شود.” بر خود نهیب می زنم که چه ساده دل بودیم آنگاه که سخنهایشان را باور کردیم و اعتمادمان را ارزانی شان !!؟
جامه با بیگانه دادی تا بروفد رخنه هاش
ای تفو بر آن رفوگر رخنه ها صدگانه شد
اکثریت مدافعان حقوق بشر در ایران از حقوق افرادی دفاع می کنند که نمدی هم عایدشان شود، اما دفاع از حقوق افراد منتسب به جنبش های هویت طلب که از قضا دفاع از حقوق بشر به معنای محض ان می باشد، در برنامه ی اکثریت مدافعان آزادی بیان و کلیت اصلاح طلبان مذبذب دارد.
برای چنین اقدام و عملی می بایست هم جنبش هویت طلبی را درک کرده باشی و هم به دفاع از حقوق بشر ایمان خالص و بی شیله پیله داشته باشی. وچه ناب ونایابند چنین افرادی در زمانه ای که انسان های بی گناه و پاک باخته ی بسیاری چون مریم حسین خواه، جلوه جواهری، منصور اصالو، مددی، لیلا حیدری، عبدالله عباسی، بهروز صفری، جلیل غنی لو، علیرضا متین پور، عباس لسانی و… فقط به جرم پرداختن به ریشه ها در انفرادی های همراه با شکنجه های جسمی و روحی و روانی به سر می برند و به اجبار فیلم پر می کنند تا به جرم ناکرده اعتراف کنند آنها با تحمل بیشرمانه ترین ظلم ها و ستم ها در زندان و امثال عبدالله مومنی با دفاع خالص از حقوق بشر در بیرون از زندان ریشه های بی رمق درخت انسانیت را ابیاری می کنند تا شاید جانی دوباره بگیرد.
سلام و درود خداوند بر این پاک باختگان شیدا باد.
خدایا اکنون 200 روز است که همسرم سعید در انفرادی ست، شکنجه می شود، بی خوابی می کشد، تحقیر می شود، روی آفتاب را نمی بیند، از او می خواهند جرم ناکرده را به گردن بگیرد، فیلم پر کند و… 200 روز است که از و بی خبرم نمی دانم چه بلایی به سرش می آورند نمی دانم از او چه می خواهند.
خدایا تو خود حافظ او باش و خدایا تو خود شاهد باش تنهایی و بی پناهی قومی را و بی تفاوتی و خواب زمستانی بی وجدانی های قومی دیگر را.
و من همچنان بر ایمان خود استوارم که: “پرومته ی در زنجیر به همان دلیل که راز پیروزی اش را یافته از بند نیز رسته خواهد شد و جراحاتش درمان خواهد یافت.“
منبع: ادوار نیوز