کمتر از دو هفته پیش، یووال دیسکین، رئیس تازه بازنشسته شده سازمان امنیت داخلی اسرائیل، بشدت به نتانیاهو، نخست وزیر و ایهود باراک، وزیر دفاع این کشور حمله کرد و نحوه برخورد با تهدیدی با عنوان ایران اتمی را زیر سئوال برد و دولت را متهم به تصمیم گیری بر اساس “احساسات ناجیگرایانه” کرد.
روز سه شنبه، آقای نتانیاهو شانه به شانه شائول موفاز،وزیر دفاع سابق و رئیس ستاد ارتش کنونی اسرائیل و رهبر حزب کدیما، ایستاد و حضور او را در ائتلاف دولت خوش آمد گفت؛ گویی می خواست به افکار عمومی اسرائیل، که معمولا با اینکه اسرائیل به تنهایی به تاسیسات اتمی ایران حمله کند موافق نیست، پاسخی داده باشد.
درحالی که آقای نتانیاهو و آقای باراک نماینده بخش خشونت طلب علیه ایران هستند، آقای مفاز میانه رو و مخالف هر نوع تعجیل در اقدام نظامی است. وی بعد از اینکه در ماه مارس رهبری این جریان مخالف را بعهده گرفت در یک مصاحبه تلویزیونی گفت که حمله پیشگیرانه به ایران “مصیبت بار” است و “نتایج محدودی” دارد.
آقای موفاز که متولد ایران است،در مصاحبه ای که درماه آوریل انجام داد، گفت: “بزرگترین تهدید برای اسرائیل، ایران اتمی نیست.” در کنفرانس مطبوعاتی روز سه شنبه از آقای نتانیاهو در مورد این اختلاف نظر هم سئوال شد و وی با زبان عبری به هموطنانش گفت: “بحث ما در این مورد جدی و مسئولانه است.” وی بارها از خودش و آقای موفاز بعنوان افرادی که دارای قوه قضاوت سلیم هستند نام برد و با لحنی موقر صحبت کرد.
بسیاری از سیاستمداران و تحلیلگران معتقدند که بدور از مشاهده هیچ نوع تغییری در سیاست های اسرائیل در قبال ایران، ائتلاف آقای موفاز و حزب کدیما، قدرت بیشتری به آقای نتانیاهو می دهد.
یزرل کاتز، وزیر حمل و نقل به رادیو اسرائیل گفت که اگر او بجای محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور ایران بود نگران می شد زیرا از امروز اسرائیل متحدتر می شود و در صورت لزوم اقدام خواهد کرد.
ایوب کارا، معاون وزیر از حزب لیکود، می گوید که “ما برای مقابله با ایران به یک دولت قوی احتیاج داشتیم. اگر ما در اسرائیل با هم تفاهم داشته باشیم، قدرت بیشتری خواهیم داشت.”
اینات ویلف، نماینده مجلس از یک جناح کوچک مستقل که توسط آقای باراک رهبری می شود، گفت که لازم بود گزینه نظامی را همچنان مطرح نگه داریم و با رسیدن نیروها به تفاهم در اسرائیل، اعتبار این گزینه بیشتر می شود.
در حالیکه ایران همچنان اصرار می کند که برنامه های اتمی اش صلح آمیز هستند، اسرائیل، آمریکا و اتحادیه اروپا می گویند که ایران تلاش می کند به سلاح اتمی دست پیدا کند.
آقای نتانیاهو، با ایجاد ائتلاف در دولت و برگزاری انتخابات زودهنگام، برای خود زمان و برای دولتش ثبات به همراه آورد. ازآنجایی که حزب آقای باراک ممکن است نتواند در انتخابات آتی پارلمان، کرسی های زیادی به خود اختصاص بدهد، آقای نتانیاهو می تواند مطمئن باشد که می تواند وزیر دفاع خود را مدت بیشتری حفظ کند.
داوید ماکووفسکی، مدیر موسسه سیاست خاورنزدیک واشنگتن و مجری پروژه روند صلح در خاورمیانه در یک مصاحبه تلفنی گفت: “به گمان من انتخابات زود هنگام به نتانیاهو این امکان را می دهد که ایران را همچنان موضوعی مطرح نگه دارد. فرصت او را یک سال و نیم دیگر افزایش می دهد و او را قادر می سازد همه کشور را علیه حزب مخالف اش متحد کند”.
اما آمار نشان می دهد که حزب کدیمای آقای موفاز در یک انتخابات زود هنگام، نیمی از 28 کرسی خود را در پارلمان از دست می دهد و این باعث می شود که تاثیرش را بر روی دولت نیز از دست بدهد.
میر جاودانفر، کارشناس سیاست ایران در مرکز هرزیلیا، می گوید: “این ضعف معنایش این است که تاثیر او بر سیاست های دولت در قبال ایران بسیار محدود است.”
اگرچه آقای نتانیاهو،نه خودش و نه آقای موفاز،برای هشدار دادن درباره اینکه ایران اتمی چه خطر هایی برای اسرائیل و جهان دارد، ندر کنفرانسی که در مورد ائتلافشان در ساختمان پارلمان برگزار شده بود، اشاره ای نکردند.
به گفته نچمان شای نماینده مجلس، آقای موفاز حتی در جلسه شبانه اش با اعضای حزب کدیما در مورد ائتلاف ناگهانی اش با آقای نتانیاهو، در مورد ایران حرفی نزد اما افزود: “موضوع ایران همیشه جایی در دوردست مطرح هست.”
خانم ویلف، از جناح آقای باراک، گفت که جدا از حملات شخصی و تفاوت در نحوه حرف زدن، اینکه در مورد ایران که در حال حاضر هدف تحریم های بین المللی است، باید کاری کرد، همه توافق دارند.
وی گفت که “همگی ترجیح می دهند که تحریم ها موثر واقع شود اما اگر همه چیز با شکست مواجه شود، اسرائیل باید به تنهایی اقدام کند. همه یک چیز را می گویند اما لحن شان با هم تفاوت دارد.”
نیویورک تایمز، 8 مه
