محمود احمدی نژاد در آخرین مصاحبه تلویزیونی خود با شبکه ماهواره ای پرس تی وی، بدون اشاره به سرکوب روزنامه نگاران، سران احزاب مخالف و کنش گران مدنی ادعا کرد منتقدان در داخل ایران “در کمال خونسردی” وی را نقد می کنند. همزمان وی با بیان اینکه رهبران جنبش سبز “ضعیف و غیر موثر” هستند، گفت: مردم آن ها را نمی خواهند. وی همچنین خبر داد که در جمهوری اسلامی هیچ شکافی وجود ندارد.
” ایران یک کشور آزاد و دمکراتیک است.” این را محمود احمدی نژاد به “جورج گالوی” می گوید. گزاره ای که آنقدر تکرار شده است که حتی حساسیت طرفداران رئیس دولت مستقر را نیز بر می انگیزد. رئیس دولت دهم از آزادی و دموکراسی در جمهوری اسلامی هم حرف زد؛وقتی که از وی خواسته شد تا نظرش را پیرامون جنبش سبز بگوید: “عده ای در ایران هستند که علیه من صحبت می کنند و مطمئن هستند که مشکلی برای آنها پیش نخواهد آمد و برای همین در کمال خونسردی مرا نقد می کنند.”
اشاره رئیس دولت به “خونسردی” مخالفان در حالی است که منتقدان به ریخته شدن “خون” هواداران جنبش سبز در حوادث پس از انتخابات اشاره می کنند که بر روی آسفالت های پایتخت “سرد” و خشک شد. هواداران میرحسین موسوی و مهدی کروبی زمانی که در خیزشی میلیونی احمدی نژاد را به تقلب در شمارش آرای انتخابات متهم کردند، توسط وی “خس و خاشاک” لقب گرفتند و سپس با گلوله شبه نظامیان بسیج و سپاه کشته شدند.
هواداران جنبش سبز ناچیزند
محمود احمدی نژاد در مصاحبه ای که روز سه شنبه منتشر شد هنوز هواداران جنبش سبز را “ناچیز” می شمارد و با این استدلال که “در ایران ۱۴ میلیون نفر به من رای ندادند”، نتیجه می گیرد پس باید “14 میلیون نفر علیه من تظاهرات میکردند.”
نتیجه گیری که ناظران آن را به چالش می کشند. آن ها می گویند در صورت قابل قبول بودن چنین استدلالی، این پرسش مطرح است که در شرایطی که تعداد آرای انتخاباتی محمود احمدی نژاد 25 میلیون اعلام شد چرا گردانندگان حکومت در بهترین حالت نتوانستند بیش از چند صد هزار نفر را ـ آن هم با وجود پخش کیک و ساندیس ـ به مراسم های دولتی بکشانند.
از قضا این پرسشی بود که صدها هزار نفر از مخالفان در روزهای پس از انتخابات در قالب شعارهای خیابانی می پرسیدند: “دروغگو دروغگو شصت و سه درصدت کو؟”
بعد ها در هنگام خاکسپاری آیت الله العظمی منتظری در قم نیز، شهروندان کنایه دیگری را در قالب شعار مطرح کردند. سی ام آذر سال گذشته، هزاران عزادار سبز در حرم حضرت معصومه با تشبیه رئیس دولت به یکی از درباریان امویان می گفتند: “احمدی عمر و عاص 63 در صد اینجاست.”
ناظران سیاسی همچنین ضمن اشاره به راهپیمایی میلیونی جنبش سبز در روز 25 خرداد و روز قدس در سال 88 ادعای رئیس دولت پیرامون “ناچیز” بودن جنبش مخالفان وی را نقض می کنند.
همه آزاد هستند
احمدی نژاد اما کاری به این سخنان و پرسش ها ندارد؛ او همچنان با تاکید بر آزادی تظاهرات در جمهوری اسلامی، می گوید: “البته یک بخشی از جامعه تظاهرات کردند که همه آنها هم آزاد هستند و می توانند به فعالیت های خود ادامه دهند.”
محمود احمدی نژاد البته به مصاحبه کننده توضیح نداده که آزادی بخش معترض جامعه برای حضور در تظاهرات چه سرنوشت خونباری به دنبال داشته و چرا امروز یکی از اتهامات مشترک زندانیان، شرکت در راهپیمایی ها و یا قصد شرکت در راهپیمایی هاست؟
گفتنی است در تظاهراتی که احمدی نژاد به آن اشاره کرده، دست کم هفتاد و دو تن، تنها در درگیری های ماه خرداد سال 88، کشته شدند. در روز عاشورا نیز طبق آمار دولتی حداقل هفت تن با شلیک گلوله، عبور اتومبیل نیروی انتظامی از روی انها و یا پرت شدن از روی پل جان خود را از دست دادند. این به غیر از هزاران شهروندی است که در روزهای پس از انتخابات به دلیل اصابت گلوله و یا ضربه باتوم مجروح شدند.
همزمان چندین هزار تن از مخالفان دولت کودتا نیز به دلیل حضور در تظاهرات جنبش سبز بازداشت شدند؛ اما روز سه شنبه محمود احمدی نژاد بازداشت شدگان را کسانی معرفی کرد “که در انتخابات شرکت نکرده بودند.”
موسوی و کروبی، ضعیف و غیر موثر
جرج گالووی، سئوال بعدی را پیرامون رهبران سیاسی جنبش سبز می پرسد: “آیا این افراد همچنان در داخل نظام محسوب می شوند؟”
پاسخ احمدی نژاد “مثبت” است، اما وی توضیحاتی نیز دارد. رئیس جمهوری که شهرت به “پوپولیست” بودن دارد در توضیحات خود بار دیگر مردم را به عاریه می گیرد: “مردم دیگر آنها را قبول ندارند. مردم به آنها رای ندادند.”
وی می افزاید: “آنها دوبار پی در پی شکست خوردند. هم در مجلس هم در شورای شهر.“ اشاره وی به انتخابات مجلس هفتم و هشتم در سال های 82 و 86 است؛ شکستی که محمود احمدی نژاد از آن یاد می کند نتیجه حذف کامل کاندیداهای اصلاح طلب از صحنه انتخابات بود.کسانی که تیغ تیز نظارت استصوابی شورای نگهبان بر صلاحیت شان فرود آمد و با تابلوی “ورود ممنوع” رو به روشدند.
محمود احمدی نژاد، همچنین رهبران مخالفان خود را “غیر موثر و ضعیف” توصیف می کند و می گوید: “اینها در اقلیت هستند، کسانی نیستند که اهل درگیری و برخورد باشند و البته آدم های موثری هم در جامعه نیستند. اتفاقات پس از انتخابات بنا بر یک پروژه ای بود که در خارج کشور انجام شد و به دست افرادی و تعداد معدودی نیز در داخل تعقیب شد.”
در مقابل رهبران سیاسی جنبش سبز دولت دهم را یک دولت غیرمشروع می نامند. 15 تیرماه سال گذشته میرحسین موسوی در اولین حضور خود در مجامع عمومی پس از انتخابات گفته بود: “ما می گوییم دولت مشروعیت ندارد چون آرای مردم را ندارد. ما باید تلاش کنیم که از طریق حرکت در چارچوب قانون، اعتراض خود را نسبت به محتوای حرکت صورت گرفته نشان دهیم.”
پیش از آن در دوم تیرماه، مهدی کروبی، دیگر رهبر شاخص جنبش سبز هم در جمع اعضای تحریریه روزنامه اعتماد ملی گفته بود: “من نتیجه این انتخابات را قبول ندارم و دولت برآمده از آن را مشروع نمی دانم.”
با تمام این انتقادات صریح، دولت و حامیانش در سپاه و دستگاه قضائی هنوز نتوانسته اند رهبران جنبش سبز را خاموش کنند. هفته ای نیست که میرحسین موسوی و مهدی کروبی سیاست های دولت دهم و نظام جمهوری اسلامی را به چالش نکشند.
نمی شد خشن باشیم
حالا محمود احمدی نژاد به شبکه ماهواره ای جمهوری اسلامی می گوید: “جمهوری اسلامی نمی خواست شیوه ای خشن با آنها اتخاذ کند.”
اما تحلیل گران نظر متفاوتی دارند، آن ها می گویند محمود احمدی نژاد و سپاه از آن هراس دارند که با بازداشت رهبران حنبش سبز، بار دیگر خیابان ها با یک خیزش اجتماعی عظیم در حمایت از موسوی و کروبی مواجه شوند.
هیچ شکافی نیست
رئیس دولت مستقر همچنین اصرار دارد تا به بینندگان پرس تی وی بگوید: “اکنون نیز در ایران هیچ شکافی وجود ندارد.” این در حالی است که ناظران ورای منازعه رهبران جنبش سبز و حاکمان جمهوری اسلامی همچنین به شکاف های عمیقی اشاره می کنند که میان نخبگان سیاسی جناح حاکم بروز پیدا کرده است. شاهد آنها هم اخباری ست که هر روز در رسانه های رسمی منتشر می شود.ماه و هفته ای نیست که رئیس مجلس با کلام تندی رئیس دولت را مورد خطاب قرار ندهد؛در برابر رئیس دولت هم حامیان خود را برای تخریب رئیس مجلس و به توپ بستن مجلس به مقابل پارلمان رهسپار می کند. رئیس دستگاه قضائی محمود احمدی نژاد را به ادب فرا می خواند و برخی از اعضای خبرگان رهبری، مواضع رهبر جمهوری اسلامی را به چالش می شکند. نمایندگان سرشناس جناح راست خواستار بازداشت معاون اول محمود احمدی نژاد به اتهام “فساد مالی” می شوند و آیت الله مصباح یزدی “پدرمعنوی” دولت نهم، رئیس دفتر رئیس دولت مستقر را “غیر خودی” می نامد.
کارشناسان سیاسی این ها را مشتی از خروار شکاف ها می نامند تا بگویند فاصله دور و درازی است تا هنگامی که یک چهره سیاسی در جمهوری اسلامی از عدم وجود شکاف یا حتی شکاف ناچیز در بدنه قدرت سخن بگوید.
