نوشته گابریل براکسکو
سوگواران در حالیکه در باران شدید در خیابان‌های بوئنوس‌آیرس پیش می‌روند، یاد و خاطره یک پدر، همسر پیشین، فرزند و یک همکار را گرامی می‌دارند. دو ساعت و نیم طول کشید تا گروهی از دادستان‌ها، همسر سابق نیسمان و دخترانش، مادر و بستگانش و ۴۰۰ هزار نفری که در جستجوی عدالت در مورد مرگ مشکوک آلبرتو نیسمان آن‌ها را همراهی می‌کردند، فاصله بین دو میدان شهر را طی کنند.
با این‌حال، مردم آرژانتین می‌دانند هر روز که می‌گذرد از یافتن حقیقت درباره مرگ نیسمان در ۱۸ ژانویه دور می‌شوند.
این دادستان پرونده دست داشتن ایران در حمله به مرکز یهودیان در بوئنوس‌آیرس در سال ۱۹۹۴ را که منجر به کشته شدن ۸۵ نفر شد بررسی می‌کرد.
نیسمان در این تحقیق ۱۰ ساله، مکالمات تلفنی را جمع‌آوری کرده بود که نشان می‌داد دولت ایران و آرژانتین به دلیل منافع اقتصادی با هم توافق کرده‌اند. گزارش نیسمان نشان می‌داد که ایران در دوران بحران، نفت ارزان به آرژانتین می فروخت و در ازای آن از آرژانتین غلات و سلاح خریداری می کرده است.
علاوه بر این، در برخی مکالمات مشخص شده که لوئی دلیا، یک فعال سیاسی و سیاستمدار، از یک جاسوس ایرانی به نام یوسف خلیل دستور می‌گرفته است. همچنین کشف شده که او اطلاعاتی را به ایرانی‌ها، از جمله محسن ربانی، از متهمان اصلی پرونده بمب گذاری بوئنوس آیرس، داده است.
نیسمان ادعا کرده بود، اجازه این اقدامات را کریستینا فرناندز، رئیس‌جمهور آرژانتین و هکتور تیمرمان، وزیر خارجه این کشور و برخی دیگر داده‌اند.
جسد او چهار روز پس از اعلام یافته‌های خود و یک روز پیش از آن‌که قرار بود در این‌باره در کنگره آرژانتین شهادت بدهد در آپارتمانش پیدا شد.
زمانی که اخبار مرگ نیسمان منتشر شد، علت مرگ او در بیانیه ای رسمی خودکشی اعلام شد. رسانه‌های دولتی نیز همین داستان را نقل کردند. اما گفته‌های پلیس و مقامات در مورد جزئیات متناقض بود. به این ترتیب مرگ نیسمان تبدیل به موضوعی مشکوک شد.
حال پس از گذشت بیش از یکماه از مرگ نیسمان، مقامات هنوز در حال بررسی این موضوع هستند که او خودکشی کرده یا به قتل رسیده است. جزئیات چگونگی ورود گلوله به سر او و کالبدشکافی هنوز منتشر نشده است.
دو تن از محافظان نیسمان توضیحات متناقضی در مورد حوادث شب منتهی به مرگ او ارائه داده‌اند. آن ها به مدت ۳۰ دقیقه به قاضی مانوئل دکامپوس اجازه ورود به آپارتمان نیسمان را ندادند تا وزیر امنیت عمومی از راه برسد. دوربین‌های امنیتی ساختمان نیز درست کار نمی‌کرده است. دو شاهد گفته‌اند، داخل آپارتمان نیسمان بیش از ۵۰ نفر حاضر و مشغول غذا خوردن بوده‌اند. همچنین گزارش‌ها حاکی از آن است که هرکسی می‌توانست وارد دستشویی که جسد نیسمان در آن پیدا شده بود بشود.
این پرونده جنایی، کم کم به امری سیاسی تبدیل می‌شود که پایانی بر آن متصور نیست. تحقیقات هم، کاملا در جهت نفع کسانی که نمی‌خواستند نیسمان حرفی بزند، در حال از هم فروپاشیدن است.
منبع: گاردین - 20 فوریه 2015
