حتما در اینجا خوانده اید که دادستان کل کشور درنامه شدیداللحنی به ریاست جمهوری نسبت به “واردات بی رویه اسباب بازی” به کشور هشدار داد. به طور مشخص نگرانی آقای دری نجف آبادی به واردات “باربی، بت من، اسپایدر من، و هری پاتر…” معطوف شده است. البته خبر ندارم که دولت قرار است چه بکند ولی جالب این که به روال همیشگی از “هجمه” سخن می گوید و به قول ایشان از “معاوضه کردن سرمایه ملی کشور با کالاهای بنجل وارداتی، تشریفاتی” که اتفاقا ضرورتا ادعاهای غلطی نیستند. ولی سئوال این است که این آقای دری نجف آبادی تا به حال کجا بودند و چرا تا کنون در باره این اقتصاد الله بختکی ما به کسی هشدار نداده اند!
آیا ایشان از وضعیتی که در بازار شکر موجود است خبر ندارند یا این که پرداختن به آن “صرف” نمی کند؟ ”تولید سالانه شکر حدود 2⁄1 میلیون تن و مصرف آن نزدیک به 7⁄1 میلیون تن است و به همین دلیل سالانه حدود 500 تا 700 هزار تن شکر وارد کشور می‌شود اما با واردات بی‌رویه شکر طی دو سال گذشته، عملاً حدود 3 میلیون تن شکر وارد کشور شده است.” البته از منابع دیگر خبرداریم که میزان واردات به واقع بین 6 تا ده میلیون تن بود به جای 500 هزار تنی که کمبود وجود داشت. آیا چنین کاری معاوضه سرمایه ملی با آن چه که مورد نیاز نیست، نبود؟
آیا ایشان از افزایش واردات اتوموبیل های گران قیمت خبر ندارند؟
آیا از آنچه که برصنایع چای می گذرد بی خبرند؟ “اتحادیه کارخانجات چای‌سازی در نامه‌ای به رئیس بازرسی ویژه نهاد ریاست جمهوری با اشاره به ورشکستگی و تعطیلی کارخانجات چای‌سازی آورده است: هم اکنون حدود 100 هزارتن چای درانبار بخش خصوصی باقی مانده و بیش از90 واحد چای سازی تعطیل شده و یا صاحبان آنان بدهکار هستند”. حالا که دارم از ورشکستگی می گویم پس این خبر را هم بخوانید که “امسال 140 شرکت نوشابه سازی بعلت عوارض بالا از جمله 10 درصد عوارض بالای دولت ورشکست شده‌اند”.
راستی آیا جناب دری نجف آبادی از واردات بی رویه برنج که وبال گردن شالیکاران ایرانی شده است، بی خبرند؟ آیا خبر ندارند که “به‌رغم تاکید بر نیاز به واردات حدود 300 هزار تن برنج در سال‌جاری اما تاکنون حدود 700 هزار تن برنج وارد شده که از این میزان تنها150 هزار تن آن به‌صورت رسمی‌وارد شده است. وی تاکید کرد: در حال حاضر در بندرعباس در مقابل ورود رسمی یک لنج حامل برنج حدود سه تا چهار لنج به صورت غیررسمی وارد می‌شود. قربانی گفت: این در حالی است که هنوز در انبارهای کشور برنج سال گذشته نیز موجود است”.
اگر به واقع نگران سوزاندن سرمایه های ملی هستند، سری به اینجا بزنند از نابودی صنایع داروسازی باخبر خواهند شد.
و اما از صنایع پوشاک، این هم هم خبری که ظاهرا مورد توجه آقای دری نجف آبادی قرار نگرفته است: ”واردات بی‌رویه کالاهای چینی و قاچاق پارچه سبب ورشکستگی تولید کنندگان داخلی شده است به نحوی که آنان تنها با 20 درصد توان تولیدی خود کار می‌کنند”.
و اما ناگفته نگذارم که در خصوص مسایل اقتصادی، به قرار اطلاع هیچ چیزمان برسرجایش نیست. اخبار پراکنده ای را دربالا خوانده اید، حالا این هم نکته قابل تاملی است که “جدید ترین گزارش ها حاکی از آن است که بانک توسعه صادرات ایران برای واردات کالا تسهیلات پرداخت می کند” من نمی دانم چرا نام این بانک را به “بانک توسعه واردات” تغییر نمی دهند؟
حالا که این ها را خوانده اید بد نیست به چند عنوان خبری هم توجه کنید تا سر از شیوه اداره این اقتصاد الله بختکی ما در بیاورید:
وزیر نیرو می گوید که “علت گرانی کم آبی است”. مرکز مطالعات تکنولوژی دانشگاه علم و صنعت، به این گمان است که “زمین، عامل اصلی تورم است”.
نماینده مجلس و عضو کمیسیون برنامه و بودجه معتقد است که “گرانی تقصیر دولت و مجلس است، مردم صبر کنند” گر صبر کنند ز غوره حلوا سازیم!
”نماینده مشهد: سیاست اقتصادی دولت منشا ایجاد تورم است”.
”کوچک زاده: گرانی، کار استکبار جهانی است”.
”قدرت الله علیخانی، عضو فراکسیون اقلیت گفت: در بحث گرانی ها قطعا مافیا وجود دارد ولی نمی دانیم سرنخش کجاست و سندی نداریم”.
به گفته نماینده “اقتصاددان” مجلس، “مهم‌ترین علت تورم، تزریق نقدینگی ازسوی دولت بود”.
”رئیس مجلس شورای اسلامی گفت: “اگر گرانی هست در عوض امنیت وجود دارد، امنیتی که امروز در ایران وجود دارد درهیچ جای دنیا نیست”.
من می گویم، بر منکرش لعنت…. شما هم بفرمائید: آمین.