با وجود آنکه هنوز دو هفته تا تحویل کلید دفتر ریاست جمهوری به حسن روحانی باقی مانده، مواضع مشاوران او طی این مدت و نیز مخفی نگه داشتن ترکیب کابینه اش، از یک سو واکنش راستگرایان افراطی از جمله روزنامه کیهان را به دنبال داشته و از سوی دیگر موجب نارضاتی طیف هایی از اصلاح طلبان شده است.در همین حال، با وجودی که وی در سخنرانی های خود می کوشد جانب آنچه راکه “اعتدال” می خواند، رعایت کند، اما حسین شریعتمداری در روزنامه کیهان، “حلقه انحرافی” دولت او را هم کشف کرد.
در طیف اول منتقدان دولت، حسین شریعتمداری، همانطور که پیش بینی می شد، پیشگام است و با وجودی که دولت جدید هنوز روی کارنیامده “حلقه انحرافی” دولت وی را کشف کرده است.او اظهارات اخیر اکبر ترکان در گفت و گو با سایت آریا مبنی بر “افراط گرا بودن کیهان و شریعتمداری” را بهانه ای قرار داده تا باب انتقاد از دولت هنوز تشکیل نشده یازدهم را از هم اکنون بگشاید.
بنا به نوشته سایت آریا، آنچه که موجب خشم کیهان از اظهارات اکبر ترکان شده، چند جمله بیشتر نیست:“ آقای شریعتمداری سمبل افراط است ایشان نمی‌تواند به یکباره اعتدالی شود. آقای شریعتمداری بهتر است مسیر خودشان را ادامه بدهند چون از اول مسیرشان همین بوده است اما آقای روحانی معتدل است لذا اینکه آقای شریعتمداری براساس فکر خودش اعلام نظر کند اشکالی ندارد. فراموش نکنیم که هنوز مدت زیادی نگذشته است که جامعه ایران انتخاب خودش را ارائه کرد و اعلام کرد اگر اعتدالگرایی را قبول دارد البته دیگر افکار موجود در جامعه نیز محترم هستند اما باید بدانند مردم ایران اعتدالگرایی را انتخاب کردند”.
کیهان در واکنش به این اظهارات و البته پس از اعلام نا امیدی از توجه کافی روحانی بر لزوم مرزبندی با اصلاح طلبان و “اصحاب فتنه”، نوشته است:“اظهارات ترکان در اغلب رسانه‌های وابسته به شبکه فتنه بازتاب داشت و به نظر می‌رسد حلقه انحرافی جدیدی درصدد مصادره رأی مردم به نفع مواضع افراطی، انحصارجویانه و فرصت‌طلبانه خویش است. البته نظر آقای ترکان به خودی خود اعتباری ندارد اما چون اولاً -به شکل غیرقانونی- از کوپن و اعتبار رئیس جمهور منتخب استفاده می‌کند و ثانیاً بی‌پاسخ ماندن اظهارات وی ممکن است در وی ایجاد توهم کند، توضیح یک مطلب مهم ضرورت دارد.برای کیهان روشن است که چرا آقای ترکان به این روزنامه حمله می‌کند و آن را افراطی می‌خواند. ماجرا از این قرار است که روزنامه کیهان قریب ۱۲ سال پیش پرونده تخلفات در شرکت نفتی پتروپارس را که ترکان مدیر عامل و بهزاد نبوی رئیس هیات مدیره آن بود، گشود و این پیگیری آن قدر مستند و مستدل بود که علی اکبر محتشمی‌پور رئیس فراکسیون دوم خرداد در مجلس ششم ضمن اعتراض به وزیر نفت (زنگنه) در مرداد سال ۱۳۸۰ گفت که فاجعه در وزارت نفت در حال وقوع است…البته آقای محتشمی‌پور چنان تحت فشار مافیای نفتی قرار گرفت که چند روز بعد در پی اصرار خبرنگاران برای توضیحات بیشتر گفت «من دیگر در این باره مصاحبه نمی‌کنم. هر که را اسرار حق آموختند- مهر کردند و دهانش دوختن»….موضوع از این قرار بود که در یک رانت هنگفت و به واسطه دور زدن قانون برگزاری مناقصه، قراردادهایی به ارزش حدود ۸ میلیارد دلار در فازهای ۱ و ۶ و ۷ و ۸ پارس جنوبی به شرکت وابسته به آقایان ترکان و بهزاد نبوی واگذار شده بود حال آنکه از یکسو این شرکت به جای ایران در لندن به ثبت رسیده بود و از سوی دیگر به لحاظ حقوقی وضعیت بی سر و سامان و شترمرغی داشت به نحوی که بهزاد نبوی اعلام می‌کرد این شرکت غیردولتی است و با ضوابط خصوصی اداره می‌شود.اما چون این حقیقت باعث اعتراض منتقدان به واگذاری رانت ۸ میلیارد دلاری شده بود، ترکان مدعی شد «سهام پتروپارس صددرصد دولتی است». با این حال آقای زنگنه وزیر نفت با تأیید سخنان نبوی- که ضمناً کذب بودن ادعای ترکان را می‌رساند معتقد بود «پتروپارس به دلیل قوانین دست و پاگیر دولتی نشد».یکی دیگر از کلمات قصار آقای ترکان که در ماجرای پتروپارس و درخرداد ۱۳۸۱ عنوان کرد، این جملات بود؛ «اگر ما رانتی را در دولت قرار دادیم و عده‌ای از آن رانت استفاده کردند و ثروتمند شدند، حق نداریم یقه آنها را بگیریم. چون خودمان مقررات وضع کردیم… مجلس اصلاً نباید وارد داد و ستد و قیمت‌گذاری و خرید و فروش شود». این در حالی بود که بسیاری از نمایندگان دوم خردادی مجلس از مناطق نفت‌خیز جنوب نظیر آقایان (مرحوم) رشیدی، کهرام، میدری و… به همین روند اعتراض داشتند اما در اقلیت قرار گرفته بودند. به عنوان مثال آقای کهرام معتقد بود «وزارت نفت در مدت 5 دقیقه قرارداد یک میلیارد دلاری نفتی را در شورای اقتصاد تصویب و سپس مراحل اجرایی آن را طی می‌کند و هیچ چشمی در مجلس ناظر بر قراردادهای نفتی کلان نیست» و… مرور این حکایت، مثنوی هفتاد من کاغذ است”.
کبهان افزوده: “با این اوصاف جا دارد حساسیت نسبت به ربودن و تحریف شعار دینی و عقلی اعتدال از سوی فرصت‌طلبان دو چندان شود. در حقیقت به نظر می‌رسد حملات سازمان یافته از سوی افراطیون و محافل کیسه دوخته برای غبارآلود کردن فضا و شبیخون به امانت مردم و بیت‌المال است.از نظر کیهان اعتراض به رانت‌خواری و زد و بند و سمبل کاری‌های اقتصادی و حقوقی، عین اعتدال و مبارزه با افراط و تفریط است حتی اگر به اعتبار این اعتراض، به کیهان حمله شود”.
از رو بسته شدن شمشیر کیهان در برخورد با حسن روحانی و نزدیکانش پیش از این نیز پیش بینی شده بود، اما کسی گمان نمی کرد که تا پیش از زمان واگذاری قانونی سمت ریاست دولت به وی، این جنگ بالا بگیرد.
همزمان با این نزاع، گزارش ها از نارضایتی هواداران جنبش سبز از روحانی به خاطر “ابوسفیان” نامیدن موسوی و نیز استفاده از لفظ “توبه” درباره او حکایت دارد.
همین نارضایتی ها و نیز برخی از تحرکات پشت پرده درباره ترکیب کابینه، موجب شد که سعید حجاریان، چهره سیاسی محکوم به “همراهی با فتنه”، کار روحانی را در به کار گیری ادبیات دوپهلو و رفتارهایی که موجب رضایت هر دو طرف شود، بسیار سخت و غیر ممکن بداند و به هفته نامه “آسمان” چنین بگوید: “دلایل حملات و هشدار‌های پیاپی محافلی چون کیهان به روحانی و تلاش آنها برای دور نگاه داشتن رئیس‌جمهور منتخب از اصلاح‌طلبان این است که: این مطلب آتش تهیه برای اقدامات بعدی است. موضوع اصلی‌تر از کیهان، نوع برخورد نهاد‌هایی است که وارد عرصه اقتصاد شده‌اند و دولت آینه با آنها مواجه خواهند شد ضمن آنکه تعریف روحانی از موقعیت دولت خود به عنوان «جریان اعتدال» آن را در جایگاهی قرار می‌دهد که از یک سو اصولگرایان و از سویی اصلاح‌طلبان می‌خواهند آن را به سمت خود بکشند. البته، عموم اصلاح‌طلبان و به ویژه احزاب و جریان‌هایی مانند مشارکت اعلام کرده‌اند سهمی از دولت آینده نمی‌خواهند و تنها خواست‌شان از روحانی پایبندی به پیشبرد شعار‌ها و و برنامه‌های اعلامی است”.
وی افزوده است:“مهمترین چالش‌های پیش‌روی روحانی سیاسی است. او حتی اگر بخواهد صرفاً مسائل اقتصادی همچون کاهش تورم و افزایش اشتغال را محقق کند، انجام این امر مقدمات سیاسی دارد. او باید به پیش‌نیاز‌های این امور توجه کند. مثلا آنطور که خود آقای روحانی گفته‌اند قرار است افرادی که بدون بلیت وارد اتوبوس دولت شده‌اند از آن پیاده شوند. این، امری ضروری و به معنی خارج کردن نیرو‌های اضافی و ناکار‌آمدی از دستگاه دولت است که صرفاً برای رانت‌ها و منافع خاص وارد آن شده‌اند. بدیهی است پیاده کردن این افراد از ماشین دولت، هزینه و تبعات سیاسی دارد و همچون دوره اصلاحات، چرخه بحران‌سازی مخالفان را فعال می‌کند و باعث دردسر خواهد شد.روحانی کار دشواری دارد و برخورد با جریان‌های رانتی درون دولت و دیگر نهاد‌ها نیاز به تیم قوی، وزارت اطلاعات قوی و نیز همکاری جدی قوه‌قضائیه و مجلس دارد. دستاورد‌های مشخصی را از این دولت ببینند که این امر کار را بیش از پیش دشوار می‌کند”.
در همین حال، سایت صراط نیوز، یک سایت تندروی راستگرا نیز به حمایت از کیهان برخاسته و در گزارش اصلی خود باعنوان “شریعتمداری؛ بازگو یا پیشگو؟!” نوشته است: “ما امروز می توانیم پیش بینی کنیم «بنیاد باران» و «بنیاد بهار» به زودی همکاری های نزدیکی را در خصوص «پروژه مکتب ایرانی» آغاز خواهند کرد. مسیر دستیابی به اطلاعات لازم برای این پیشگویی هم در اختیار همگان است اما تنها یک خبرنگار تحقیقی حرفه ای است که می تواند »سوزن را در میان انبار کاه» بیابد….فشار بر کیهان و شریعتمداری برای افشا نکردن پشت پرده زد و بندهای کثیف سیاسی حکایت از این دارد که شاگردان پوپر در ایران بعد از گذشت هشت سال از خاطره تلخ شکست اصلاحات کماکان هیچ اعتقادی به شعارهای مدرنی چون «حقوق شهروندی»، «جریان آزاد اطلاعات»، «جامعه مدنی» و «آزادی مطبوعات» و «دموکراسی» ندارند و عجیب دلتنگ روزهای انحصارگرایی و چماق بدستی در سایه سار قدرت شده اند. پس واجب است تاکید کنیم «بستن دهان شریعتمداری» برای آبکشی جریان شکست خورده چپ و احیای عبای شکلاتی خاتمی برای خزیدن زیر سایه فراموشی تاریخ کفایت نمی کند. بیش از این خود را افشا نفرمایید!”.
برخی ناظران معتقدند با توجه به مطالبات برآورده نشده مردم در حوزه های سیاسی و اجتماعی از یکسو و وجود دو قطبی های پر رنگ در کشور از جمله دو قطبی، فتنه گر-عماریون، رانتخواران- حذف شدگان اقتصادی و…، روحانی سرانجام ناچار به موضع گیری در برابر این دو قطبی ها خواهد شد.
