رسول زرگرپور، استاندار اصفهان هفته گذشته خبر داد که چند تن از اخلالگران در مراسم های مختلف شهر اصفهان بازداشت شده اند. او گفته بود: “طی دو هفته اخیر سه همایش سیاسی در اصفهان برگزار شده که هر سه همایش حاشیه‌ساز بوده‌اند.” او مورد اول را مربوط به “همایش دلاوران دلواپس” دانسته بود که آنها درخواست مجوز نکرده بودند، اما استانداری با آنها تماس گرفته و مجوز صادر کرده بود. مورد دوم مربوط به سالگرد درگذشت آیت الله طاهری بود. استاندار گفته بود: “متأسفانه برخی از افراد که هیچکدام از آنها اصفهانی نبودند اقدام به شعارهای ساختارشکنانه کردند که به‌رغم پیش‌بینی‌های ما و تذکرهایی که به مسئولان برگزاری این همایش ارائه شده بود تعداد چهار نفر دستگیر و اکنون نیز تحت قرار قضایی هستند.” او اضافه کرده بود: “جلسه سوم نیز همایش انتظار و امید در عصر روز نیمه شعبان به مناسبت سالگرد پیروزی دکتر روحانی در انتخابات ریاست جمهوری اخیر بود که هرچند ما از همه انتظار رعایت قانون را داریم ولی عده‌ای با حضور در این جلسه باعث اخلال در برگزاری آن شدند که ما آنها را کاملاً می‌شناسیم و حامیان آنها را نیز شناسایی کرده‌ایم. ” زرگرپور همچنین خبر داده که اخلال گران هر دو مراسم به دادگاه معرفی خواهند شد.
روزنامه شرق در گزارشی با عنوان “گروه فشار؛ زیر فشار” که به بهانه همین خبر منتشر کرد، وبا اشاره به سخنان حسن روحانی مبنی بر لزوم تغییر “فرمانداران یا بخشدارانی که معتقد به راه دولت و مجری چهارچوب‌ها و برنامه‌های دولت نیستند یا شایستگی لازم را ندارند ” نوشت: “این احتمالا هشداری خواهد بود برای مقاماتی که در استان‌ها طبق منویات دولت اعتدال حرکت نمی‌کنند و شاید اعلام خبر بازداشت چهار نفر در اصفهان هم در همین راستا باشد. هر چند باید دید از این به بعد نحوه برخورد مقامات استانی با گروه‌های خودسر چگونه خواهد بود؟ “
همزمان با انتشار این خبر، سایت تدبیر از قول رئیس مرکزاطلاع‌رسانی وزارت کشور خبر داد که دولت از “دخالت لباس شخصی‌ها درمراسم ۱۴خرداد” و اخلال در سخنان حسن روحانی گزارشی تهیه کرده است. این سایت نوشته بود: “امسال هم مانند سال ۸۸ مراسم سالگرد ارتحال بنیان گذار جمهوری اسلامی با حاشیه هایی همراه بود. رسانه ها مطرح کرده اند که هنگام سخنرانی رییس جمهوری در این مراسم عده ای از مخالفان دولت سعی در ایجاد اخلال در سخنرانی حسن روحانی را داشته اند. این موضوع باعث می شود که تعدادی از حامیان دولت هم به منظور جانبداری از رییس جمهوری علیه آن گروه مخالف شعار سر دهند.اما بلافاصله تعدادی از افراد با لباس شخصی دخالت می کنند و تعدادی از حامیان حسن روحانی را برای مدتی از جمع جدا و از آنان بازجویی می کنند.”
این سایت همچنین از قول یک منبع آگاه در وزارت کشور نوشته بود: “ گروه هایی که اختلال در سخنرانی رییس جمهوری را برنامه ریزی می کنند کاملا برای دولت شناخته شده هستند. این افرادی که برای چند ساعت توسط نیروها نگهداری شدند فقط افراد اجرایی هستند، جوانانی که گمراه شده اند، این ها قدرت تخریبی ندارند. واقعیت این است که نیروهای اصلی با تشکیل همایش ها، جلسات، راهپیمایی ها و شلوغ بازی هایی از این دست اذهان عمومی و رسانه ها را به این کارها مشغول می کنند و به اصطلاح عملیات روانی انجام می دهند و در پنهان برنامه های اصلی خود را پیش می برند.”
در حالی که اخباری از تلاش دولت برای مهار گروه های فشار منتشر می شود، گزارشهایی از ادامه فعالیتهای این گروه ها نیز به گوش می رسد. از جمله روز ۲۴ خرداد ماه در شهرستان آمل یکی از همایشهای هواداران دولت با حمله گروه های فشار ناتمام ماند. بر اساس گزارشهای منتشر شده، مراسم مزبور “ قبل از سخنرانی استاندار مازندران با قطع برق، انتشار گاز اشک آور و اسپری فلفل” ناتمام مانده بود.
در اواخر دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد، گروه های فشار با حمله به سخنرانی علی لاریجانی در قم بار دیگر فعال شدند. در آن ماجرا بعدها مشخص شد که شاگردان آیت الله مصباح یزدی نقش داشته اند. گروه فشار حامی آیت الله مصباح یزدی توسط قوه قضائیه مهار شد. اما با آغاز ریاست جمهوری حسن روحانی، گروه های فشار دیگری که به دیگر مراکز قدرت متصل اند، فعالیت خود را افزایش دادند. حمله انصار حزب الله اصفهان به مقبره آرتور پوپ در حاشیه زاینده رود، پرسر و صداترین حادثه از این دست بود. این حمله به بهانه احتمال دفن ریچارد فرای، ایرانشناس امریکایی در اصفهان صورت گرفت. آنها در بیانیه حمله خود نوشته بودند: “خدا می داند اگر جنازه ی نجس و کثیف صهیونیست ریچارد فرای را به شهر شهیدان بیاورند غسل شهادت می کنیم، کفن می پوشیم، آن را تحویل گرفته می سوزانیم و خوراک سگ های بیابان می کنیم.”
با فعال شدن گروه های تندرو، علی اکبر ناطق نوری طی سخنانی یکی از بدبختی های کشور را گرفتار شدن به “تندروها و بی‌ترمزها” نامید و گفت: “به برخی گفته می‌شود که ولی امر و ولی فقیه موضوعی را فرموده‌اند، اما افراطیون می‌گویند که برخی چیزها را ایشان مصلحت نمی‌دانند و ما باید جاده صاف کن باشیم که در واقع این جلوتر از امام حرکت کردن است.”
حمله روزنامه کیهان به ناطق نوری و دفاع آن از “بی ترمزها” نشان می داد که عقبه گروه های فشار حداقل تا نمایندگی سیدعلی خامنه ای در کیهان کشیده شده است. حسین شریعتمداری نوشته بود: “جناب ناطق! حضرتعالی و بسیاری از مسئولان و صاحب‌منصبان دیگر، پست و مقام و زندگی آرام و بی‌دغدغه خود را مدیون فداکاری و پاکبازی کسانی هستید و هستیم که آنان را «تندرو» و «بی‌ترمز» می‌نامید! و یا دیگران با استناد به سخن جنابعالی آنها را تندرو و بی‌ترمز می‌نامند!”
چندی پیش عبدالحمید محتشم، رئیس انصار حزب الله تهران صریحا اعلام کرد که در صورت بی توجهی دولت به خواسته های حزب الله، آنان کار خود را خواهند کرد. محتشم گفته بود: “ما بند «م» وصیت‌نامه امام را در پیش‌رو داریم و این موضوع مهمی است. مثلا در بحث فرهنگی در اجلاس خبرگان تعدادی از اعضای خبرگان نسبت به وضعیت فرهنگی ابراز نگرانی کردند، حضرت آقا نیز این موضوع را تاکید کردند و در واقع روی این داستان عقلا و مجتهدین نیز تاکید دارند و اگر در این قضیه دولت از رویه خود برنگردد ما کار خود را می‌کنیم.”
بند “م” وصیت نامه روح الله خمینی، یکی از دستاویزهای همیشگی گروه های فشار برای اقدامات فراقانونی خود بوده است. در بخشی از این بند آمده است: “اکنون وصیت من به مجلس شورای اسلامی در حال و آینده و رئیس‌جمهور و روسای جمهور مابعد و به شورای نگهبان و شورای قضایی و دولت در هر زمان، آن است که نگذارند این دستگاه‌های خبری و مطبوعات و مجله‌ها از اسلام و مصالح کشور منحرف شوند و باید همه بدانیم که آزادی به شکل غربی آن، که موجب تباهی جوانان و دختران و پسران می‌شود، از نظر اسلام و عقل محکوم است و تبلیغات و مقالات و سخنرانی‌ها و کتب و مجلات برخلاف اسلام و عفت عمومی و مصالح کشور حرام است و بر همه ما و همه مسلمانان جلوگیری از آنها واجب است. […] اگر جلوگیری نشود، همه مسئول می‌باشند. مردم و جوانان حزب‌اللهی اگر برخورد به یکی از امور مذکور کردند به دستگاه‌های مربوطه رجوع کنند و اگر آنان کوتاهی کردند، خودشان مکلف به جلوگیری هستند.”
در طول سالهای گذشته، بند “م” وصیت نامه آیت الله خمینی، در زمانی که احساس نیاز می شد، یکی از جایگزین های قانون در جمهوری اسلامی بود. استناد به این بند را در بسیاری از سخنان و اعلام مواضع رسمی گروه های فشار می توان دید. برای نمونه اوایل خرداد نامه سرگشاده بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد شهر قدس منتشر شد که خطاب به رئیس دانشگاه از “بروز مشکلات نامطلوب فرهنگی در این واحد” ابراز تاسف کرده و نوشته بودند:” لازم به ذکر است در صورت ادامه بی‌تفاوتی و اهمال کاری جنابعالی به عنوان مدیریت مجموعه علمی فرهنگی دانشگاه مطالبات خود را از سایر مبادی قانونی و در صورت لزوم طبق بند «م» وصیت‌نامه حضرت امام خمینی رحمه‌الله از طریق اقدام انقلابی پیگیری می‌کنیم.”
ابوالفضل شفیعی از اعضای اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان نیز اخیرا گفته است: “مسئولان باید به بند «م» وصیت‌نامه سیاسی، الهی امام توجه کنند زیرا در این بند وظایف دولت اسلامی مشخص است و نباید به بهانه ژست دموکراسی، اصول و آرمان‌های انقلاب اسلامی را زیر پا بگذاریم.”
در حالی که فعالیت گروه های فشار در حال گسترش است، اخباری از تلاش دولت برای مهار این گروه ها نیز منتشر شده است. باید دید آیا دولت روحانی موفق می شود این گروه ها را مهار کند یا همچون دولت خاتمی در گرداب بحرانهایی که این گروه ها می سازند گرفتار خواهد شد.
