آخرین تحرکات در لابی جنگ واشنگتن نشان می دهد که در ارزیابی مجدد از سیاست عراق، مقامات ایرانی با تردستی به حمله به ارتش آمریکا ادامه می دهند و کم کم جای القاعده را بعنوان اولین تهدید تروریستی در عراق، گرفته اند.
ژنرال پترائوس و کروکر، سفیر آمریکا در عراق، در نشست کنگره با واژه های “عقب نشینی و اغتشاش” از القاعده یاد کرد و این درحالی است که بطور خاص درباره نقش تهران در تقویت شورشیانی که به نیروهای اشغالگر در بغداد و بصره “ضربه می زنند”، صحبت کرد. جورج بوش هم برای اینکه توضیحی برای تایید پیشنهاد ژنرال پترائوس مبنی بر نگه داشتن و اضافه کردن تعداد سربازان آمریکایی داده باشد به مسئله ایران اشاره کرد. افزایش تعداد سربازان در منطقه به این معناست که گره جنگ، دور گردن ایران افتاده است.
نفوذ قوی عقیدتی ایران بر نظامیان عراق، امر واضحی است، اما این حقیقت نیز وجود دارد که خود آمریکا هم مسئول حضور ایران در منطقه و بخصوص در داخل عراق است. جنگ آمریکا علیه تروریسم به سرعت دو نگرانی مهم ایران – افغانستان طالبان و عراق صدام – را از میان برداشت و حتی ضعیف ترین تحلیلگران سیاسی هم این انتظار را داشتند که تهران از عراق بعد از اشغال، بهره برداری کند.
اگرچه آمریکا در یک “نشست چند جانبه” وارد گفتگو های دیپلماتیک با ایران شد، وقایع نگاری چند سال اخیر بین دو کشور، بخصوص با توجه به برنامه های اتمی ایران، نشان می دهد که رسیدن به یک توافق معنادار، بعید است. بدون شک دولت احمدی نژاد متوجه این نکته شده است که مخالف خوانی های اخیر واشنگتن علیه ایران افکار عمومی را به این موضوع جلب کرده است و این درحالی است که شلوغی ها در عراق به سود شخصیت های سیاسی نئوکان است. با این وجود که دولت احمدی نژاد بخوبی به این امر واقف است که موقعیت ایران در عراق و ادامه گفتگو های اتمی، آمریکا را تحریک می کند، اما یک قدم هم عقب نمی نشیند و از فشار های منطقه استفاده می کند تا جلوی آمریکا را برای حمله نظامی دیگری در خاورمیانه، بگیرد.
در عین حال، بزرگ ترین مانور نظامی اسرائیل، که تل آویو برای انجام آن دلیل خوبی داشت، ناظران سیاسی را یک بار دیگر نسبت به جنگ قریب الوقوع هراسان کرد. این متحد ایران، حزب الله لبنان بود که باعث سرافکندگی اولمرت شده و افسانه اسطوره قدرت نظامی اسرائیل را زمانی که شبه نظامیان، تانک های ارتش اسرائیل را متوقف کردند، باطل کرد؛ این توهینی بود که انتقام دولت یهودی اسرائیل را طلب می کرد. شاید این ترس ها به حقیقت بپیوندد و اتحاد آمریکا و اسرائیل در شرف دست زدن به جنایتی جدید باشند. افتضاح عراق و تابستان 2006 و کشمکش مفتضحانه با حزب الله لبنان، آنها را به اندیشیدن به گزینه حمله نظامی واداشته است.
برخلاف عراق و حزب الله، ایران توانایی حمله به منافع آمریکا و اسرائیل در منطقه را دارد و این درحالی است که متحدانش را برای هدف قرار دادن نظامیان هدایت می کند. هر اتفاقی که بیافتد فقط موقعیت منطقه و مسلما وضعیت جهان را خراب تر می کند.
منبع: تایم خلیج، 13 آوریل