سعید کمالی دهقان
هزاران زن ایرانی حجاب از سر برداشته و عکس هایشان را در فضای مجازی منتشر و بحث آزادی پوشیدن یا نپوشیدن حجاب را داغ کرده اند.
مسیح علینژاد، روزنامه نگار ایرانی ساکن لندن، ده روز پیش صفحه ای در فیس بوک ایجاد کرد که ۱۳۰ هزار نفر آن را لایک کردند. در این صفحه زنان ایران عکس های بی حجاب خود در پارک ها، کنار دریا و خیابان ها منتشر کردند.
مریم که پشت فرمان نشسته است، می نویسد: “آزادی یواشکی من رانندگی در خیابان های تهران است درحالیکه باد در موهایم می وزد.”
در یک عکس دیگر مادر و دختری را می بینیم. دختر نوشته است: “ساحل زیبای کیش. ما از صخره ها بالا رفتیم ووزش باد در موهایمان را تجربه کردیم. آیا این درخواست زیادی است؟” یک زن جوان از فومن عکسی در جنگل فرستاده است. او می نویسد:« این عکس یواشکی را در بهار گرفتم. احساس خوشحالی می کنم.” یک دختر جوان دیگر نیز در کنار بلیبوردی درتهران عکس گرفته که روی آن از زنان خواسته شده است حجاب اسلامی را رعایت کنند.
علینژاد به گاردین می گوید از زمانی که صفحه آزادی های یواشکی زنان ایرانی را ایجاد کرده، از عکس و پیغام بمباران شده است. او می گوید: “من در سه روز گذشته بسختی خوابیده ام زیرا تعداد عکس ها و پیام ها بسیار زیاد است.”
علینژاد می گوید که همه تلاشش را می کند تا تشخیص بدهد که عکس ها از حساب های کاربری واقعی هستند و از مردم قبل از چاپ عکس هایشان اجازه می گیرد اما اسم کامل افراد را فاش نمی کند.
او می گوید: “من به هیچ عنوان قصد ندارم که مردم را تشویق به مبارزه با حجاب اجباری کنم. من فقط می خواهم صدای هزاران هزار زن ایرانی باشم که فکر می کنند جایی برای مطرح شدن حرف هایشان ندارند”.
علینژاد می گوید که مخالف حجاب نیست، زیرا مادرش هم محجبه است اما او معتقد است که مردم باید آزادی انتخاب داشته باشند.
علینژاد که از قمی کلا، روستایی کوچک در شمال ایران آمده است، می گوید که حجاب بخشی از زندگی روزمره اش بود تا زمانی که در سال ۲۰۰۹ ایران را ترک کرد. او می گوید: “بمدت ۳۰ سال جلوی پدرم روسری سر می کردم. مدتی طول کشید که بتوانم به مردم بگویم من بی حجابی را ترجیح می دهم و می خواهم خودم باشم.”
وی در ادامه می گوید: “تلویزیون دولتی ایران تنها یک بخش از جامعه را نشان می دهد، آن بخشی که مردم با حجاب هستند. هیچ زمانی به صداهای متفاوت داده نمی شود به مردمی که روش های زندگی متفاوتی دارند.”
اگر ایرانی ها می توانستند در یک رفراندوم شرکت کنند علیه حجاب اجباری رای می دادند؟ او می گوید: “من نمی توانم پیش بینی کنم اما آزادی حجاب یک حق اولیه است و هیچ کس نباید آن را به رفراندوم بگذارد.”
او می گوید: “من می خواهم در کشوری زندگی کنم که هم من که بی حجاب هستم و هم خواهرم که حجاب را ترجیح می دهد بتوانیم در کنار هم زندگی کنیم.”
در دمای ۴۰ درجه تابستان ایران، بسیاری از زنان کشور مرز ها را می شکنند و روسری های شل بر سر می گذارند یا لباس های ورزشی می پوشند که از دید مقامات ایران “بدحجابی” است. در عین حال گشت ارشاد اکثر مواقع در خیابان هاست و افراد بد حجاب را دستگیر می کند.
حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران، علیه سرکوب ها حرف زده است اما دولت اش کنترل کمی بر روی نیروهایی دارد که تحت فرمان نهاد های دیگری مثل سپاه پاسداران کار می کنند.
رئیس جمهوری سال گذشته گفت: “من مخالف این قدامات هستم. اگر یک زن یا مرد با قوانین لباس ما مخالف بود نباید عفت اش زیر سئوال برود. به عقیده من بسیاری از کسانی که با قوانین حجاب در کشور ما مشکل دارند با عفت هستند.”
تندرو ها نسبت به هرگونه سازش به روحانی هشدار داده اند. هفته گذشته گروهی از زنان و مردان محافظه کار که از سر تا پا پوشیده بودند در تهران دست به اعتراض زدند. زنان چادری هم آنجا بودند و خواستار این بودند که مقامات در مورد بدحجابی اقدام کنند.
گاردین، ۱۲ مه
