به دنبال شدت گرفتن بحران ایران، غوغا و جنجال بی سابقه ای در صحنه دیپلماتیک آغاز شده و اکنون به رسانه ها رسیده است. اظهارات وزیر امور خارجه فرانسه در روزهای اخیر، به عنوان شخصیتی باتجربه در زمینه حل بحران، به ویژه زمانی که مسؤولیت منطقه کوزوو را از سوی سازمان ملل برعهده داشت، به بحث ها و مناقشات در این زمینه دامن زده است.
در زمان مبارزات انتخابات ریاست جمهوری فرانسه، بحران ایران، به دلیل اهمیت خود، در وعده ها و جهت گیری های سیاست خارجی نامزدها وجود داشت . روز 27 اوت، رییس جمهور فرانسه در برابر سفیران فرانسه سیاست جدید را تشریح کرد. حال سؤال این است: آیا ما در برابر دو گزینه فاجعه بار “بمب ایرانی یا بمباران ایران” قرار داریم؟ یا اینکه راه سومی نیز وجود دارد؟ مطمئناً چنین راهی وجود دارد.
بسیاری از مخالفان حکومتی که در داخل ایران به سر می برند نیز با این راه موافق اند. مشکل اصلی مردم ایران نه ادامه غنی سازی اورانیوم است و نه ماجراجویی حکومت به هر شکلی که باشد. خواست اکثریت مردم ایران آزادی، رعایت حقوق بشر، داشتن یک نظام لائیک، آرامش، شغل و امنیت است.
اگر فرصتی برای مردم این کشور فراهم شود تا بتوانند طی آن اظهارنظر کنند، جهانیان متوجه خواهند شد که راه سومی نیز وجود دارد. مردم ایران درست به مانند کسانی که در طی تاریخ تحت رهبری یک دیکتاتوری دین سالار قرار داشته اند، امکان اظهار نظر در این مورد را ندارند. با این حال، وضعیت فعلی جهان می تواند موانع انجام این کار را هموار سازد. به نظر می رسد که انعطاف سیاست خارجی فرانسه در ماه های اخیر، شیوه جدیدی از تصمیم گیری را نسبت به واقعیت ایران امروز نشان می دهد.
به منظور انعکاس دادن این واقعیت باید توجه جهان را به صداهای سرکوب شده در داخل ایران جلب کرد. باید از نافرمانی مدنی که در نزد مردم این کشور وجود دارد، در متمرکز کردن یک جنبش وسیع ملی استفاده کرد. در ایران درست به مانند افریقای جنوبی که یک حکومت آپارتاید در رأس آن بود، یا به مانند بلوک شرق اتحاد جماهیر در اروپای مرکزی، چنین جنبشی قبل از هر چیز نیاز به حمایت جامعه بین الملل دارد. جامعه ملل اکنون نه تنها باید از وخامت بحران هسته ای ایران غافل نشود، بلکه باید بر نقض روزمره حقوق بشر در این کشور توجه کامل داشته باشد. در حقیقت، جامعه ملل اکنون به “بی توجهی” آنهایی که تنها به دنبال خریدن زمان برای امنیت بخشیدن به حکومت خود هستند، عادت کرده است. نباید فراموش کرد که موضوع حقوق بشر موضوعی است که بارها به عنوان “اولویت اقدامات دیپلماتیک فرانسه در جهان” مطرح شده است.
آنچه که مردم ایران از کشور فرانسه، به عنوان مهد دموکراسی و دفاع از حقوق بشر، می خواهند، این است که تحریم هایی وسیع و هدفمند را علیه جمهوری اسلامی به کار بندد و تا قطع روابط دیپلماتیک و اقتصادی و ممنوعیت سفر برای نمایندگان این حکومت نیز پیشروی کند.
ملت ایران در این “نبرد برای آزادی” به حمایت جامعه بین الملل نیاز دارند. فرانسه باید سیاست قاطعی را در قبال ایران اتخاذ کند. وقوع جنگ یک فاجعه خواهد بود، زیرا قربانیان آن دموکراسی و مردم ایران هستند.
راه سوم معقول ترین راه به نظر می رسد. باید به گونه ای عمل کرد که با کمترین هزینه ممکن مکانیسم های خروج از این بحران و ایجاد یک تحول نوین یافت شوند. اکنون آینده سرزمین ایران و ایجاد یک دموکراسی واقعی در این کشور به همت مردم آن و حمایت جامعه جهانی بستگی دارد.
منبع: لوموند، 22 سپتامبر
مترجم: علی جواهری