معضل مجاهدین برای آمریکا

نویسنده

‏‏johnhughes.jpg

جان هیوگز ‏

در منطقه کوچک خاک آلود و محصور در 60 مایلی شمال بغداد، 3800 مخالف رژیم ایران مشکل بزرگی ‏را جلوی پای رئیس جمهور بعدی آمریکا گذاشته اند.‏

اعضای سازمان مجاهدین خلق که زمانی از دل عراق دوره صدام حسین به عملیات نظامی علیه حکومت ‏تهران دست می زدند، پس از اشغال آن کشور خلع سلاح شده و تحت حمایت نیروهای نظامی آمریکا درآمده ‏اند. خبری که از برخی منابع عراقی درباره استخدام نیروهای عراق برای “محافظت از این اردوگاه و نه ‏تخلیه آن” به گوش می رسد، بر پیچیدگی اوضاع افزوده است.‏

اما اکنون بحث خروج نیروهای آمریکا از عراق به میان آمده است. ایران با فرض خروج قریب الوقوع ‏آمریکائی ها، به اعمال فشار برای استرداد جنگجویان شاخه نظامی شورای مقاومت به تهران و یا حداقل ‏تحویل آنها به دولت عراق دست زده است که به اعتقاد آنها، از تصمیم ایران پیروی خواهد کرد. طبیعتاً ‏مخالفان ایران از این در هراسند که سرنوشت آنها با زندانی شدن، شکنجه و یا مرگ گره خواهد خورد. ‏

اعم از اینکه مک کین رئیس جمهور بعدی باشد یا اوباما، روابط آمریکا با ایران مهمترین چالش بین المللی ‏پیش رو خواهد بود. با افزایش غنی سازی اورانیوم به بهانه برنامه صلح آمیز هسته ای از سوی ایران، زمان ‏با سرعت بیشتری در گذر است. این درحالی است که آمریکا و شمار زیادی از کشورهای دیگر تهران را به ‏پیگیری فن آوری تسلیحات هسته ای متهم می کنند. هر دو نامزد ریاست جمهوری آمریکا دیدگاه های خاص ‏خود را در برخورد با ایران دارند، اما در عین حال بر عدم توسعه تسلیحات هسته ای ایران متفق القول هستند. ‏

‏ ‏

تحویل مجاهدین به ایران با سرنوشت محتومی که در انتظارشان است، سر و صدای زیادی را در افکار ‏عمومی آمریکا و نیز در کنگره آن کشور بدنبال خواهد شد. مجاهدین در کنگره پشتیبانانی دارند. درواقع آنها ‏از سوی برخی منابع آمریکائی، افتخار برملا ساختن اولین اطلاعات دقیق راجع به تأسیسات مخفی هسته ای ‏ایران را کسب کرده اند. از طرف دیگر، طفره رفتن از خواست تهران نیز می تواند به تحت الشعاع قرار ‏گرفتن مذاکرات گسترده تر به منظور کاستن از تنش موجود در روابط ایران- آمریکا شود. ‏

دریافت پناهندگی از آمریکا، یک راه حل مشهود برای این معضل تلقی می شود. اما مشکل این است که ‏اعضای مجاهدین که تحت معاهده ژنو با عنوان “افراد تحت حمایت” در “اردوگاه اشرف” نگهداری می ‏شوند، عملاً در فهرست سازمان های تروریستی وزارت خارجه آمریکا جای گرفته اند. ضمناً آنها متهم به ‏اشغال سفارت آمریکا در تهران در سال 1979 هستند. ‏

دادگاه های انگلستان و کشورهای اروپائی، حکم به خروج نام سازمان مجاهدین از فهرست مربوط به سازمان ‏های یاد شده داده اند. ‏

روند معقول دیپلماتیک ایجاب می کند کاخ سفید گزینه نظامی را در تاکتیک اعمال فشار علیه ایران همواره ‏یک گزینه محتمل فرض کند. هر دو نامزد ریاست جمهوری هم بازتابی از این موضع را نشان داده اند. ‏واقعیت این است که هم وزارت خارجه و هم پنتاگون می دانند ترتیب دادن یک حمله نظامی علیه تأسیسات ‏هسته ای ایران، یک فاجعه سیاسی بوده و نمی تواند انهدام آن دسته از مراکز قرارگرفته در اعماق زمین را ‏تضمین کند. بنابراین پیش بینی می شود وزارت خارجه طرفدار دیپلماسی باشد و در همین راستا برخی مشوق ‏های صلح آمیز را به بوته آزمایش سپرده است. زمزمه های بازگشائی دفتر حفاظت از منافع آمریکا در ایران ‏نیز می تواند قدمی به سوی افتتاح سفارتخانه و به رسمیت شناختن دیپلماتیک محسوب شود. در گزارش ها ‏آمده محمود احمدی نژاد از چنین رویدادی استقبال خواهد کرد. ‏

رویداد دیگر هم اعزام یک دیپلمات برجسته آمریکائی- به نام ویلیام برنز معاون وزیر خارجه- به نشست رو ‏در روی گروه شش با ایرانی ها بود. بعد از آن بود که آقای برنز پیشنهاد مبادلات ورزشی برای برقراری پل ‏ارتباطی را داد. تیم بسکتبال ایران هم برای بازی با تیم های ام بی ای، راهی سالت لیک سیتی و دالاس شد. ‏

مسؤولان مختلف عراقی که برخی از آنها به ارتباط داشتن با ایران متهم می شوند، از اوائل ماه ژوئن زمزمه ‏‏”اخراج” مجاهدین از عراق ظرف شش ماه را سر داده اند. این یک جدول زمانی جالب است، زیرا به طور ‏اتفاقی با آخرین ماه عمر دولت بوش همزمان است. ‏

گزینه پیش روی بوش یا رئیس جمهوری بعدی اصلاً آسان نیست. یک راه، خروج نیروهای محافظ آمریکائی ‏از اردوگاه اشرف و تحویل مجاهدین به نیروهای عراقی، و احتمالاً در نهایت به ایران است. این برخلاف ‏قوانین کمیساریای پناهندگان سازمان ملل درخصوص حمایت از افرادی است که در صورت بازگشت به ‏کشورشان، در معرض خطرات جدی قرار می گیرند.‏

راه دیگر این است که مجاهدان به عنوان پناهنده به آمریکا منتقل شوند. عمل به این گزینه مستلزم گرفتن ‏تصمیم دیگری است: نادیده انگاشتن انتصاب آنها به عنوان تروریست. عده ای که طرفدار این گزینه هستند می ‏گویند اگر کره شمالی می تواند از فهرست خارج شود، چرا مجاهدین ایران نشوند؟

این تصمیمی است که اصول انساندوستانه و منافع ملی را دربرابر یکدیگر قرار می دهد.‏

منبع: کریستین ساینس مانیتور- 18 سپتامبر‏