انتخابات آرام هفته گذشته در عراق و شرکت گسترده مردم در آن، به منزله موفقیتی بزرگ برای دولت های عراق و ایالات متحده به شمار می رود.
این انتخابات توانست نقش ایران را در منطقه به خوبی نشان دهد. بسیاری از منتقدان حمله به عراق بر این باوربودند سرنگونی صدام حسین در سال 2003 موجب تقویت جایگاه ایران شده است. حالا ثابت شده که این تصور خطاست که اگر صدام در قدرت مانده بود ایران تبدیل به تهدید جهانی نمی شد .
مدت ها قبل از برکناری صدام حسین به دست امریکا، ایران پشتیبان گروه های تروریستی نظیر حزب الله درلبنان و حماس در غزه و کرانه باختری بود. به دنبال سلطه در سوریه و لبنان بود و برنامه های مخفیانه دست یابی به سلاح هسته ای و موشک های بالیستیک خود را تا آن زمان به خوبی پیش برده بود. پس از محکومیت و اعدام صدام حسین ، ایران بر تلاش های خود مبنی بر پیش بردن اسلام تندروی شیعه در عراق افزود. اما انتظار می رود که موفقیت انتخابات اخیر این روند را کند کند.
صدام حسین به بهانه حمایت از اعراب در برابر ایران ، از تسلیح رژیم سرکوبگر خویش و نیز تلاش برای دست یابی به سلاح های کشتار جمعی دفاع کرد. در واقع آن ها که با برکناری صدام مخالف بودند نیز همان استدلال ها را تکرار می کردند. اما آن چه بی جواب می ماند این بود که حمله به کویت برای چه صورت گرفت و یا به کار گیری سلاح های شیمیائی علیه مردم شهرها به قصد کدام دفاع بود.
با همه این ها سقوط صدام باعث موفقیت و خشنودی تهران بود و از آن پس هر چه اتفاق افتاد را به حساب پیروزی جمهوری اسلامی نوشته اما عملا انتخابات استانی این هفته در عراق، موجب تضعیف تهران شده است.
نخست به این دلیل که رای دهندگان شیعه در این انتخابات در اکثریت مطلق نبودند. این بار سنی ها، از تحریم انتخابات [مشابه سال 2005 ] خودداری کردند و با مشارکت گسترده ای در انتخابات روز شنبه حضور خود را به اثبات رساندند. یعنی آن ها پی برده اند که عدم حضورشان در انتخابات گذشته ، اشتباه بوده است. حاصل این که چنانچه سنی ها در انتخابات عمومی هم با شور شرکت کنند، ترکیب مجلس عراق شاهد تغییرات بنیادینی خواهد بود.
علاوه بر این، از انصاف به دورست که تصور کنیم تهران به دنبال ضربه زدن به شیعیان عراق است. ولی این شیعیان هستند که باید بین دستور گرفتن از تهران و انتخاب کردن نمایندگان دلخواه خود یکی را انتخاب کنند.
علی رغم انتخابات موفق اخیر در عراق، خشونت های فرقه ای و گروهی همچنان ادامه دارد و شاید تا جائی برود که دولت این کشور را سرنگون کند. اما نتایج انتخابات به جاه طلبی های ایران نیز پایان نخواهد داد. به نظر می رسد تهران بر این باورست که نفود و تاثیر رو افزایشی در منطقه دارد و نه همسایگانش و نه ایالات متحده نتوانتسته اند سدی در برابر این نفوذ ایجاد کنند. همین تصورست که باعث شده تا دولت اوباما سیاست نرمتری در قبال تهران در پیش بگیرد.
ولی نتایج انتخابات عراق می تواند تاثیر زیادی بر شهروندان ایران و سوریه داشته باشد. ایرانیان جوان، تحصیل کرده، روشنفکر – و ناراضی از حکومت مذهبی و سرخورده از ناکارآمدی اقتصادی – به قاعده از روند آرام و دموکراتیزاسیون عراق نتیجه گیری های خود را خواهند داشت و همین جاست که می گوئیم ایران برنده انتخابات این بار عراق نیست.
و در سوی مقابل زمان آن فرا رسیده است تا دولت اوباما اذعان کند انگشتان آغشته به جوهر بنفش – در انتخابات – نشاندهنده پیروزی دموکراسی است.
منبع: نیویورک تایمز، 2 فوریه